Διοικητικό, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό κάθεται στην καρέκλα του εμβολιασμού και οι σύριγγες με τις πρώτες δόσεις του εμβολίου της Pfizer δίνουν το σύνθημα για τη νίκη της επιστήμης απέναντι στο θάνατο και την καταστροφή. Η αφόρητη πίεση του τελευταίου δεκάμηνου, η απώλεια ασθενών, η απογοήτευση και η κούραση έδωσαν τη θέση τους στη χαρά και την ελπίδα στο «Σωτηρία», που ως νοσοκομείο αναφοράς σηκώνει μεγάλο βάρος της νόσου Covid-19.

Μεταξύ των πρώτων που εμβολιάστηκαν είναι και η νοσηλεύτρια Κωνσταντίνα Τερζάκη, που εργάζεται εκεί 18 χρόνια και ποτέ ως τώρα δεν αντιμετώπισε τόσο φόβο. «Οι ασθενείς μάς παρακαλάνε να μείνουμε λίγο ακόμα μαζί τους, να πούμε δυο κουβέντες», λέει στον Ελεύθερο Τύπο συγκινημένη, γιατί πλέον μπορεί κάθε φορά που μπαίνει στους θαλάμους νοσηλείας να τους μεταφέρει ένα μήνυμα ελπίδας.

«Μπήκα αμέσως στη λίστα για να εμβολιαστώ, χωρίς κανέναν δισταγμό, καμία αμφιβολία. Περίμενα το εμβόλιο με μεγάλη χαρά και όταν κάθισα στην καρέκλα ήμουν σίγουρη ότι θέλω να το κάνω. Δεν είχα καμία ενόχληση και μέχρι σήμερα καμία παρενέργεια. Ο μόνος τρόπος για να βγούμε από αυτόν τον εφιάλτη είναι να αποκτούμε ισχυρή ανοσία και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο με τον εμβολιασμό», λέει η κ. Τερζάκη, που έχει να διηγηθεί αμέτρητες ιστορίες πόνου και μοναξιάς.

«Είχαμε ασθενείς 90 ετών που τους είχαν φέρει από ιδρύματα και μας έλεγαν να μην τους διασωληνώσουμε γιατί είχαν ακούσει πώς εξελίσσεται η νόσος και είχαν το φόβο στα μάτια τους. Είχαμε όμως και σοβαρά ασθενή 39 ετών χωρίς κανένα υποκείμενο νόσημα και μοιραζόταν μαζί μας την αγωνία του αν θα καταφέρει να ξαναδεί τα παιδιά του. Οσο μένουμε στους θαλάμους, τους μιλάμε, τους δίνουμε κουράγιο, αλλά μας ζητούν να μείνουμε κι άλλο να τους κάνουμε παρέα. Υπάρχουν μεγάλοι άνθρωποι που τα παιδιά τους τους έδωσαν για πρώτη φορά κινητά προκειμένου να έχουν επαφή μαζί τους όσο νοσηλεύονται και μας ζητούν βοήθεια να τα ανοίξουν, να τα φορτίσουν. Εκτός από το δράμα των ασθενών, ζούμε και το δράμα των συγγενών που δεν είναι κοντά τους», λέει η νοσηλεύτρια της 7ης Πνευμονολογικής Κλινικής του «Σωτηρία».

Τα άγνωστα θύματα

Από τα πρώτα νοσοκομεία που μπήκαν στη λίστα των εμβολιασμών ήταν και το Ασκληπιείο Βούλας, με τον διοικητή Ανδρέα Πλεμμένο να κάνει την αρχή. Ακολούθησαν οι επικεφαλής των κλινικών όπως ο διευθυντής της Καρδιοχειρουργικής Αθανάσιος Μανώλης, που αποκαλύπτει στον «Ε.Τ.» ότι υπάρχουν κι άλλα θύματα από την πανδημία, τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται στις επίσημες λίστες. «Λόγω του φόβου ο κόσμος δεν έρχεται πια στα νοσοκομεία για άλλες παθήσεις. Υπάρχουν άνθρωποι, για παράδειγμα, που υπέστησαν εμφράγματα και σε κανονικές συνθήκες θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, αλλά έρχονται στο νοσοκομείο σε τελικά στάδια και δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε. Εχουν χαθεί έτσι πολλοί ασθενείς, γι’ αυτό είναι ακόμα πιο κρίσιμο να βγούμε το συντομότερο δυνατό από αυτή την κατάσταση», λέει ο κ. Μανώλης και εξηγεί γιατί ο ίδιος αποφάσισε να εμβολιαστεί: «Τουλάχιστον δέκα άτομα στο συγγενικό και φιλικό μου περιβάλλον νόσησαν από κορονοϊό και χρειάστηκε να διασωληνωθούν. Ακόμα κι αυτοί που καταφέρνουν να αναρρώσουν βγαίνουν από το νοσοκομείο με σοβαρά προβλήματα και χρειάζονται φυσιοθεραπείες για μεγάλο διάστημα. Νέες μελέτες δείχνουν ότι οι πνεύμονες των ασθενών είναι σε πολύ κακή κατάσταση ακόμα και έξι μήνες μετά την έξοδό τους από το νοσοκομείο. Δεν υπάρχει δίλημμα για τον εμβολιασμό, υπάρχει μόνο παραπληροφόρηση».

«Το μόνο όπλο»

Με την έναρξη της διαδικασίας εμβολιάστηκε και η υπεύθυνη του εμβολιαστικού κέντρου του Ασκληπιείου Βούλας Αγγελική Διπλού, που εργάζεται περισσότερα από 20 χρόνια στην επιτήρηση των λοιμώξεων. Το τελευταίο διάστημα βιώνει, όπως λέει, μια ιδιότυπη κοινωνική απομόνωση -πλην της καραντίνας- αφού συγγενείς και φίλοι αποφεύγουν να τη συναναστραφούν. «Οσοι δουλεύουμε στον τομέα της περίθαλψης δεν είμαστε πολύ ευπρόσδεκτοι τελευταία. Ολοι μάς αντιμετωπίζουν με καχυποψία μήπως τους μεταδώσουμε τον ιό. Ομως στο νοσοκομείο μας έχουμε τηρήσει ευλαβικά τα μέτρα, σε σημείο που δεν έχει καταγραφεί κανένα κρούσμα μεταξύ του προσωπικού», λέει η κ. Διπλού και προσθέτει: «Η μάχη που δίνουμε είναι σκληρή γιατί βλέπουμε ανθρώπους να κινδυνεύουν και να αισθάνονται ότι τελειώνει η ζωή τους. Το μόνο όπλο που έχουμε είναι το εμβόλιο, ώστε να κοιτάξουμε το μέλλον με αισιοδοξία και με την ελπίδα ότι θα γυρίσουμε πίσω στη ζωή που είχαμε πριν». Ολοι τους τώρα περιμένουν με ανυπομονησία την ημερομηνία που τους έχει ανακοινωθεί για τη δεύτερη δόση, προκειμένου να αποκτήσουν την πολυπόθητη ανοσία κάνοντας την αρχή ώστε να ακολουθήσει ο γενικός πληθυσμός.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου 

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr