Ο καθένας από το πόστο του κατάφερε να σταθεί όρθιος και να στηρίξει τους συνανθρώπους του με υψηλή αίσθηση καθήκοντος, με προσωπικές θυσίες και κόντρα στην ανασφάλεια που νιώθουμε όλοι για τον «αόρατο εχθρό». Ανθρωποι της επιστήμης και του μεροκάματου, υγειονομικοί, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι σε μεταφορές και delivery είναι μερικοί από αυτούς που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του μετώπου.

Λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος, πέντε εργαζόμενοι της διπλανής πόρτας μιλούν στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής για αυτά που έζησαν και για αυτά που ελπίζουν.

ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΝΕΛΑΚΗΣ: «Μέχρι τώρα δεν έχω φοβηθεί καθόλου»

«Ξεκινήσαμε με έναν κλωβό αρνητικής πίεσης στην πρώτη φάση της πανδημίας με τον οποίο κάναμε αεροδιακομιδές ασθενών με Covid-19. Πλέον έχουμε έντεκα κάψουλες σύγχρονης τεχνολογίας με τις οποίες διακομίζουμε ασθενείς. Εχουμε κάνει περισσότερες από 60 αεροδιακομιδές, μεταξύ των οποίων ήταν και Ελληνες που νόσησαν στο εξωτερικό. Οι περισσότερες έχουν γίνει από το φθινόπωρο και έπειτα που αυξήθηκαν πολύ τα κρούσματα. Η αεροδιακομιδή ασθενούς με κορονοϊό είναι πολύπλοκη και απαιτεί αρκετές ώρες για να τη φέρουμε εις πέρας. Ξεκινάμε από την Ελευσίνα, πετάμε με το αεροσκάφος στο μέρος όπου θα παραλάβουμε ασθενή. Με ασθενοφόρο μεταβαίνουμε στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται.

Βάζουμε τις στολές μας και τον τακτοποιούμε μέσα στην κάψουλα από το νοσοκομείο. Ο ασθενής βρίσκεται μέσα στον κλωβό ολόκληρος, αλλά έχει όποια παροχή χρειάζεται: Ορούς, οξύμετρο, μόνιτορ, παροχή αναπνευστήρα και, φυσικά, ικανό αέρα. Είναι τόσο διασφαλισμένος εκεί μέσα που όταν τον τοποθετήσουμε μπορούμε πλέον να βγάλουμε τις στολές μας.

Μέχρι τώρα δεν έχω φοβηθεί καθόλου, καθώς η τεχνολογία του εξοπλισμού είναι απόλυτα ασφαλής και έχουμε εκπαιδευτεί κατάλληλα πώς να βάζουμε και να αφαιρούμε τις στολές μας χωρίς να μολυνθούμε. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν είχαμε κανένα κρούσμα στο Τμήμα Αεροδιακομιδών ούτε σε κανένα μέλος της Πολεμικής Αεροπορίας, που μας παρέχει τα πτητικά μέσα. Οι ασθενείς τις περισσότερες περιπτώσεις ανταποκρίνονται πολύ καλά. Εχει τύχει, όμως, να έχουμε πάει να μεταφέρουμε γυναίκα ασθενή από περιφερειακό νοσοκομείο, αλλά έπαθε πανικό, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η αεροδιακομιδή και να παραμείνει εκεί όπου νοσηλευόταν.

Για το νέο έτος εύχομαι ολόψυχα υγεία και ευτυχία σε όλους.

Μια ευχή που, ίσως, φαίνεται τετριμμένη, αλλά τον τελευταίο χρόνο, λόγω Covid-19, έγιναν ολοφάνερες η αξία και η βαρύτητά της».

* Διασώστης ΕΚΑΒ, υπεύθυνος πληρωμάτων στην Ελευσίνα

ΜΑΡΙΑ ΜΠΕΝΟΥ: «Πρώτη φορά αντίκρισα τέτοιες εικόνες…»

Από τη Δευτέρα 30 Νοεμβρίου έως τουλάχιστον την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου, η τεχνολόγος ακτινολόγος του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, Μαρία Μπένου, παρείχε εθελοντικά την εργασία της στο δοκιμαζόμενο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης. Ηταν μία συνειδητή απόφαση, καθώς ήθελε να βοηθήσει τους συναδέλφους της, οι οποίοι έδιναν μάχη στα κορεσμένα από ασθενείς νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης.

«Προθυμοποιήθηκα αμέσως. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν το σκέφτηκα στιγμή», δηλώνει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής. Χαρακτηρίζει «συναδελφική αλληλεγγύη» την απόφαση που πήρε, μαζί με ακόμη δύο συναδέλφους της από το νοσοκομείο των Ιωαννίνων. «Εμείς γνωρίζαμε πόσο δύσκολο είναι το έργο τους και μακάρι να ανακουφίσαμε αρκετούς από αυτούς», προσθέτει. Τονίζει πως όταν την 30ή Νοεμβρίου πήγε να πιάσει δουλειά στο ΑΧΕΠΑ, αντιλήφθηκε άμεσα πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα. «Είναι άλλο να ακούς και άλλο να βλέπεις από κοντά την αγωνία και το τρέξιμο όλο του προσωπικού. Στο Ακτινολογικό έρχονταν ασταμάτητα ασθενείς με κορονοϊό για τις απαραίτητες εξετάσεις. Η πίεση ήταν μεγάλη. Αυτό που με σόκαρε περισσότερο ήταν το νεαρό της ηλικίας των ασθενών και εκείνων που είχαν διασωληνωθεί. Εργάζομαι δύο δεκαετίες σε νοσοκομεία, πρώτη φορά αντίκρισα τέτοιες εικόνες», σημειώνει. Ομως, αυτό που αποτελεί  βάλσαμο στην ψυχή της είναι η αναγνώριση της προσφοράς της από τους Θεσσαλονικείς συναδέλφους της. «Με υποδέχθηκαν με ένα μεγάλο χαμόγελο και δεν σταμάτησαν να μου λένε “ευχαριστώ”. Μάλιστα, με ορισμένους γίναμε φίλοι και θα κρατήσουμε επικοινωνία», ενώ παραδέχεται ότι υπήρξαν στιγμές που φοβήθηκε. «Φυσικά, φοβήθηκα. Κι εμείς έχουμε γονείς και παιδιά. Αλλά, αν είσαι προσεκτικός και αξιοποιείς τις δυνατότητες προστασίας που σου δίνει το νοσοκομείο, θεωρώ ότι δεν κινδυνεύεις».

* Εθελόντρια, υγειονομικός

 ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: «Προσπαθούμε για το καλύτερο»

«Η δουλειά του delivery ήταν ήδη δύσκολη, πριν δηλαδή από την πανδημία, αφού καλούμασταν να αντεπεξέλθουμε σε περίεργες καιρικές συνθήκες, όπως η βροχή, και να παραδώσουμε την παραγγελία όσο πιο γρήγορα γινόταν. Με τον κορονοϊό τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα, γιατί ο κόσμος πλέον κάθεται περισσότερο σπίτι, φοβάται για την υγεία του, οπότε σωστά θέλει να τηρούνται όλα τα μέτρα. Ετσι, οι απαιτήσεις έχουν μεγαλώσει κι εμείς προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο για να είναι οι πελάτες μας ευχαριστημένοι κι εμείς προστατευμένοι, δεδομένου ότι καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με πολλούς ανθρώπους.

Από τις πρώτες μέρες που υπήρξαν κρούσματα στην Ελλάδα, η επιχείρηση όπου εργάζομαι πήρε τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να εμποδίσει την εξάπλωση του ιού. Ολοι οι εργαζόμενοι που παρασκευάζουν και μεταφέρουν τα ροφήματα χρησιμοποιούν μάσκες και γάντια, ενώ έχουν προμηθευτεί και με αντισηπτικά. Στο τέλος της βάρδιας, καθαρίζονται, μεταξύ άλλων, και οι τσάντες μεταφοράς.

Είναι σημαντικό να καταλάβουν όλοι πως ακόμα και να έχουν ήπια συμπτώματα πρέπει να μείνουν σπίτι, γιατί μια βόλτα για να πάρουν καφέ ή να ψωνίσουν στο σούπερ μάρκετ μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τους υπαλλήλους που έχουν οικογένειες και παιδιά. Γι’ αυτό το “Μένουμε σπίτι και ασφαλείς” πρέπει να τηρηθεί απ’ όλους».

* Delivery

ΝΙΚΟΣ ΤΑΣΣΟΣ: «Δύσκολη προσαρμογή, αλλά τα καταφέραμε»

«Διανύουμε τις τελευταίες ημέρες μίας δύσκολης χρονιάς, οι πρωτόγνωρες καταστάσεις που ζούμε εν μέσω πανδημίας μάς κάνουν πιο δυνατούς και ελπίζω με την έλευση της νέας χρονιάς να επιστρέψουμε στην κανονικότητα.

Ως οδηγοί λεωφορείων, βρισκόμενοι στην πρώτη γραμμή της εξυπηρέτησης του επιβατικού κοινού, ζούμε από κοντά την πανδημία της Covid-19, καθώς δεν σταματήσαμε ούτε στιγμή να εργαζόμαστε επιτελώντας κοινωνικό έργο. Ζήσαμε και ζούμε δύσκολες καταστάσεις, ιδίως στο πρώτο lockdown, που έπρεπε να προσαρμοστούμε στα ασφυκτικά υγειονομικά μέτρα προστασίας και υπό τον φόβο μεταφοράς του ιού στα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Η προσαρμογή ήταν πολύ δύσκολη, λόγω των συνθηκών εργασίας, όπως τα κυλιόμενα ωράρια, η ανάληψη/λήξη βάρδιας σε διαφορετικά σημεία, η άμεση επαφή με το επιβατικό κοινό, ελλείψεις στους χώρους αναμονής οδηγών. Ολα αυτά δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο το έργο που επιτελούμε. Παρά τα περιοριστικά μέτρα, όπως απαγόρευση κυκλοφορίας, ζήσαμε καταστάσεις συνωστισμού επιβατών, πολλές φορές μη διαχειρίσιμη, όμως, λόγω της εμπειρίας και του επαγγελματισμού μας, καταφέραμε να αντεπεξέλθουμε. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και το διαχωριστικό απομόνωσης που τοποθετήθηκε, αλλά και η απαγόρευση εισόδου επιβατών από την πρώτη θύρα, κρατώντας σε απόσταση ασφαλείας το επιβατικό κοινό.

Δυσκολίες παρουσιάστηκαν και το καλοκαίρι, που απαιτείτο χρήση κλιματιστικού με ανοιχτά παράθυρα. Οι υψηλές θερμοκρασίες -φορώντας μάσκα- δυσκόλευαν πολλές φορές την αναπνοή μας, ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις που η Αστυνομία εξαντλούσε όλη την αυστηρότητα σε οδηγούς κόβοντας πρόστιμο. Στην καθημερινότητά μας υπήρχαν και διαπληκτισμοί μεταξύ επιβατών για τη χρήση μάσκας, που μας καλούσαν να πάρουμε θέση, πράγμα που δεν ήταν στις αρμοδιότητές μας.

Στο δεύτερο lockdown τα πράγματα είναι πιο χαλαρά, δεν υπάρχει συνωστισμός, υπάρχει καλύτερη επάνδρωση δρομολογίων, με αποτέλεσμα η καλύτερη συχνότητα να δώσει ανάσα και σ’ εμάς, που πολλές φορές δεν σταματούσαμε ούτε λεπτό σε αφετηρία/τέρμα. Ευελπιστώ, η νέα χρονιά να μας δώσει όσα μας στέρησε το 2020 και να είμαστε όλοι υγιείς».

* Οδηγός λεωφορείου ΟΑΣΑ

ΜΑΓΔΑ ΠΑΚΤΙΤΗ: «Θετικό που τα ειδικά σχολεία έμειναν ανοιχτά»

«Οι εργαζόμενοι στα ειδικά σχολεία είναι διχασμένοι για το αν έπρεπε να λειτουργήσουμε ή όχι, όμως, στο σύνολό μας, ασχέτως αν διαφωνούμε ή συμφωνούμε, αισθανθήκαμε απροστάτευτοι. Κι αυτό γιατί δεν ελήφθησαν πρόσθετα μέτρα για εμάς και τα υπάρχοντα που ισχύουν για όλες τις εκπαιδευτικές δομές στη δική μας περίπτωση δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Η επαφή με το παιδί στην Ειδική Αγωγή είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Κι εμείς, λόγω της κατάστασης, το έχουμε περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο, ενώ στα προβλήματα προστίθεται και το περιορισμένο προσωπικό, λόγω των γονεϊκών αδειών.

Τα παιδιά με αναπηρίες και αυτισμό θέλουν σταθερότητα και συνέπεια. Είναι θετικό ότι τα ειδικά σχολεία έμειναν ανοιχτά, γιατί η εμπειρία του περασμένου Μαρτίου μάς έδειξε ότι πολλοί από τους μαθητές μας εμφάνισαν πισωγυρίσματα στη συμπεριφορά τους, λόγω του lockdown.

Προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε στην κατάσταση όσο καλύτερα μπορούμε. Δουλεύουμε περισσότερες ώρες από το προβλεπόμενο, το ωρολόγιο πρόγραμμα αλλάζει ακόμα και καθημερινά, ώστε να καλυφθούν τα κενά, μερικοί φοράμε ακόμα και δύο μάσκες και προσωπίδα στην επαφή μας με τα παιδιά, ενώ παράλληλα έχουμε να διαχειριστούμε και τον φόβο των γονέων για την ασφάλεια της υγείας των παιδιών τους. Το πρωτόκολλο του ΕΟΔΥ τηρείται, θερμομετρούμαστε καθημερινά εμείς και τα παιδιά, οι χώροι απολυμαίνονται και αερίζονται.

Το αίτημά μας, όμως, που δεν έχει ικανοποιηθεί είναι η διενέργεια τακτικών τεστ. Οι συνθήκες είναι δύσκολες και όσο και αν ανταπεξερχόμαστε σε αυτές, δεν φοβόμαστε μόνο για τα παιδιά αλλά και για εμάς τους ίδιους, που ζούμε στο ίδιο σπίτι με ευπαθείς ομάδες».

* Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής στο Ειδικό Σχολείο Δραπετσώνας

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

Ειδήσεις 

Θεσσαλονίκη: Εμπρηστική επίθεση σε κατάστημα εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας τα ξημερώματα

Καιρός: Σε εξέλιξη στα δυτικά η κακοκαιρία – Σε ποιες περιοχές θα επεκταθεί

Τραγωδία στο Ηράκλειο: Πέθανε ο 26χρονος που μαχαιρώθηκε 7 φορές από τον πατέρα

Επίθεση στη δομή ασυνόδευτων ανηλίκων της Εκκλησίας της Ελλάδος, στο Ωραιόκαστρο