Η Ολομέλεια του Δήμου Μονάχου ψήφισε υπέρ του γκρεμίσματος του ελληνικού σχολείου, καθώς αν και πέρασαν 15 χρόνια από την ευνοϊκή ρύθμιση για την Ελλάδα δεν μπόρεσε να δημιουργηθεί το έργο.

Σε μια οξύτατη ανοιχτή επιστολή η Ελληνική Κοινότητα Κάρλσφελντ Μονάχου λέει:

«Ανίκανοι εκπρόσωποι όσων κυβέρνησαν από το 2001 μέχρι σήμερα, καταφέρατε με την προμελετημένη απόφασή σας να χάσουμε μετά από τόσες θυσίες, αγώνες και αγιασμούς με κορδέλες, το όνειρό μας. Η Ελληνική Κοινότητα σας καταγγέλλει ανοιχτά στον ελληνικό λαό και καλεί την επίσης ανίκανη σημερινή κυβέρνηση αν έχει το θάρρος να αναλάβει να ξεσκεπάσει τους υπευθύνους για το αποτέλεσμα. Καλούμε επίσης την δικαστική εξουσία να ρίξει φως στην υπόθεση». Και κατόπιν θέτει στο υπ. Παιδείας (υπεύθυνος για τον απόδημο ελληνισμό είναι ο υφυπουργός Θεοδόσιος Πελεγρίνης) μεταξύ άλλων τα εξής ερωτήματα: «Γιατί η νέα πρόταση από τις 6 Σεπτεμβρίου 2016, που κατατέθηκε μετά βαΐων και κλάδων, τελικά ήταν χωρίς αντίκρισμα; Οι πληροφορίες μας –που δυστυχώς συνεχώς επιβεβαιώνονται– λένε ότι καμία απολύτως παρέμβαση σε υψηλό πολιτικό επίπεδο δεν έγινε στους Γερμανούς. Μόνο κάποιος γραμματέας πήρε τηλέφωνο. Τελικά άλλη μία “σκληρή διαπραγμάτευση”;».

Το ιστορικό

Στις 30 Ιουλίου το ελληνικό κράτος έχασε το δικαίωμα ανέγερσης ελληνικού σχολείου σε οικόπεδο στο Μόναχο με το 70% των δαπανών καλυμμένο από τη βαυαρική κυβέρνηση, γιατί από το 2001(!) που είχε υπογραφεί η συμφωνία δεν είχε γίνει καμία εργασία από την ελληνική πλευρά.

Η υπόθεση του οικοπέδου 15.000 τ.μ. στο Μόναχο αποτελεί μια ιστορία τραγελαφική και ενδεικτική της αδράνειας της Ελληνικής Πολιτείας.

Εντατικές εργασίες ξεκίνησαν από τον Φεβρουάριο του 2016 με προθεσμία την ολοκλήρωση του έργου μέχρι το τέλος του χρόνου. Οι ενδιάμεσες προθεσμίες όμως που είχε θέσει το δημοτικό συμβούλιο για την ολοκλήρωση του κλειστού δομικού σκελετού στις 30 Ιουνίου δεν τηρήθηκαν από την ελληνική πλευρά και αποτέλεσαν το ιδανικό πάτημα για τον Δήμο Μονάχου να λάβει την απόφαση να επιστρέψει στη δικαιοδοσία του το οικόπεδο.

Το εν λόγω ακίνητο αγοράστηκε από το Ελληνικό Δημόσιο έναντι 2,5 εκατ. ευρώ στο 2001, με στόχο να ανοικοδομηθεί ένα ελληνικό σχολείο. Το συμβόλαιο περιελάμβανε ρήτρα ότι ο Δήμος Μονάχου θα μπορούσε να διεκδικήσει το οικόπεδο, ενώ υπήρχε και πρόβλεψη υποχρέωσης του αγοραστή να οικοδομήσει το κτιριακό σχολικό συγκρότημα εντός τεσσάρων ετών από την έκδοση οικοδομικής άδειας. Παρ’ όλα αυτά, καμία από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και παρά το γεγονός ότι είχαν συμφωνήσει στην αγορά υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις, δεν προχώρησε στην ανοικοδόμηση του σχολείου.

Μετά από επτά χρόνια, το 2008 εκδόθηκε η οικοδομική άδεια και, τρία χρόνια μετά, το δημοτικό συμβούλιο της πόλης είχε ξεκινήσει ήδη τις διαδικασίες για να επιστρέψει σε αυτήν ο χώρος. Ο Δήμος προχώρησε σε αγωγή, η οποία εκδικάστηκε τον Απρίλιο του 2015. Νωρίτερα, μέσα στο 2014, ήταν και η πρώτη φορά που η ελληνική πλευρά θορυβήθηκε μετά από 13 χρόνια απραξίας και προχώρησε στην προκήρυξη του διαγωνισμού για το έργο, και πάλι με καθυστερήσεις, καθώς οι πρώτες κινήσεις έγιναν οκτώ μήνες μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού.

Και πάλι η ελληνική πλευρά είχε σύμμαχο τη δικαστική απόφαση, η οποία κάλεσε το 2015 τα δύο μέρη για τροποποίηση του συμβολαίου αγοράς αν και, κατά την κρίση του δικαστηρίου, το ελληνικό κράτος υπείχε καταρχήν την υποχρέωση επιστροφής του οικοπέδου.

Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, υπεγράφη από τις δύο μεριές τροποποιητική σύμβαση, σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε ως τις 30-12-15 να έχει ολοκληρωθεί ο κλειστός δομικός σκελετός του κτιρίου και στις 30-12-16 να έχει ολοκληρωθεί το σύνολο της κατασκευής. Η ελληνική πλευρά πέτυχε και νέα εξάμηνη παράταση και για τις δύο ημερομηνίες, όμως τελικά δεν κατάφερε να παραδώσει το έργο στην ώρα του.