Γεννημένος το 1945 στο Ηράκλειο Κρήτης με σπουδές Νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφίας της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στο Παρίσι δημοσίευσε την πρώτη του συλλογή ποιημάτων το 1973. Ανήκει στη λεγόμενη Γενιά του ’70, αφού αυτή ήταν η δεκαετία (κυρίως προς το τέλος της Δικτατορίας στην Ελλάδα και στην αρχή της Μεταπολίτευσης) που μαζί με άλλους συγγραφείς δημοσίευσαν τα έργα τους.

Το 2000 απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή ποιημάτων του με τίτλο «Με το φως» που δημοσιεύτηκε το 1999. Η ίδια συλλογή τιμήθηκε με το βραβείο του διακεκριμένου περιοδικού Διαβάζω, ενώ το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας του απένειμε το μετάλλιο του Ιπόττη της Τάξεως των Τεχνών και των Γραμμάτων. Στην πατρίδα του, το Ηράκλειο, ο δήμος του απένειμε το Λογοτεχνικό Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης, ενώ το 2012 απέσπασε για το σύνολο του ποιητικού του έργο το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών.

Οι ποιητικές συλλογές του είναι οι: «Το τέλος του τοπίου» (1973), «Μετάθεση» (1976), «Υπόγειο γκαράζ» (1978), «Ο Μινώταυρος μετακομίζει» (1982), «Ο ροδώνας με τους χωροφύλακες» (1988), «Με το φως» (1999), «Αθηναϊκό μειδίαμα» (2009), «Στο τέρμα της πλάνης» (2010), «Εικόνες που επιμένουν» (2012). Έκανε μεταφράσεις έργων όπως «Αρμάνς» του Σταντάλ (1978), «Οι τάφοι της Ραβέννας» του Υβ Μπονεφουά (1981), «Ο σχοινοβάτης» του Ζαν Ζενέ (1986), «Μια εποχή στην κόλαση» του Αρθούρου Ρεμπό (2004), ενώ στην πεζογραφία του συγκαταλέγεται το «Νυχτερινό γυμναστήριο» (1993).

Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ανάφερε: «Μια ευγενική μορφή που κόσμησε τα ελληνικά Γράμματα με την ποιότητα, το ήθος και τη γνήσια ποιητική του φλέβα, ο Χριστόφορος Λιοντάκης έφυγε σήμερα το πρωί από κοντά μας. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της σύγχρονης Ελλάδας και από τους σπουδαιότερους της Κρήτης.

Λιτοδίαιτος, σχεδόν ασκητής, όσον αφορούσε στα υλικά πράγματα, γεμάτος πλούτο και λυρισμό στο πνεύμα και στη γραφή του. Όπως έγραψε «Η ποίηση αποκαλύπτει τις αθέατες όψεις και τις άδηλες αναλογίες του κόσμου. Σπάζοντας την κρούστα της σύμβασης που έχει οδηγήσει την ψυχή στο λήθαργο, ενεργοποιώντας τον αδρανή πλούτο των εικόνων βοηθά τον άνθρωπο να δραπετεύσει». Σήμερα ‘Ο Μεγάλος Δρόμος’ του ποιητή έφθασε στο τέλος του. Η Ποίηση και η γενέτειρά του θρηνούν για την απώλεια του Χριστόφορου Λιοντάκη. Στην οικογένειά του και στους ανθρώπους που τον αγάπησαν και ήταν πολλοί, γιατί κι αυτός αγάπησε πολύ πολλούς, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».