Η διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών κονδυλίων έχει φέρει τη χώρα ελεγχόμενη ακόμα και από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Μια παράταση σε ένα αδιαφανές και σκοτεινό καθεστώς, αυτό των απευθείας αναθέσεων, που μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια εμπειρίας που έπρεπε να έχει η κυβέρνηση, κάποιος θα θεωρούσε ότι δεν είναι αναγκαία.

Μια πληγή, αυτή του «σπασίματος» προμηθειών και έργων σε επαναλαμβανόμενες αναθέσεις εκτός διαγωνισμών, που όπως αποδείχθηκε από σειρά στοιχείων που κατέθεσε το Ποτάμι, ω του θαύματος, πήγαιναν στις ίδιες και τις ίδιες εταιρίες.

Απευθείας αναθέσεις που μπορεί τον πρώτο χρόνο των μαζικών ελεύσεων από την Τουρκία στα νησιά του Αιγαίου, κυρίως, να ήταν δικαιολογημένη από την ανάγκη αντιμετώπισης των έκτακτων αναγκών, αλλά σήμερα είναι πολύ δύσκολο να επικαλείται η κυβέρνηση το «απρόβλεπτο» για να έχουμε αναθέσεις έργων, υπηρεσιών και μισθώσεων εκτός των προβλέψεων της κείμενης νομοθεσίας.

Μια αδιαφανής διαδικασία για την οποία έχει διατυπώσει ενστάσεις ακόμα και η Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, που όμως δεν φαίνεται να πτοούν την κυβέρνηση για αυτό και προτείνει την επέκτασή τους για ένα ακόμα έτος.

Η Ν.Δ. επανειλημμένα έχει θέσει το θέμα αυτό, εξαντλώντας όλα τα κοινοβουλευτικά μέσα, τόσο σε επίπεδο Ερωτήσεων όσο και Επίκαιρων Επερωτήσεων.

Λίγο πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή, ο πρόεδρος του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης και σύσσωμη η Κοινοβουλευτική του Ομάδα υπέγραψαν και κατέθεσαν Ερώτηση προς τους υπουργούς Οικονομίας και Ανάπτυξης, Εθνικής Αμυνας, Εξωτερικών, Προστασίας του Πολίτη, Δικαιοσύνης, Οικονομικών, Υγείας και Μεταναστευτικής Πολιτικής που εμπλέκονται σε θέματα διαχείρισης κονδυλίων, θέτοντάς τους προ των ευθυνών τους για αυτή τη συνέχιση ενός καθεστώτος αδιαφάνειας και μεγάλου, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, «φαγοποτιού» που φέρεται να έχει γίνει.

Παράθυρο…

Το «παράθυρο» για απευθείας αναθέσεις έως το τέλος Δεκεμβρίου 2019 ανοίγει με το άρθρο 7 του νομοσχεδίου, όπου επιτρέπονται, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, «η κατά παρέκκλιση της κείμενης νομοθεσίας: α) σύναψη δημοσίων συμβάσεων από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (υπουργεία, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ κ.λπ.) για την κάλυψη των αναγκών μεταναστών και προσφύγων (στέγαση, σίτιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.λπ.)»

Πολλά ερωτήματα και ενστάσεις επίσης προκαλεί και το δεύτερο σκέλος του άρθρου 7 του νομοσχεδίου, με το οποίο πάλι «κατά παρέκκλιση της κείμενης νομοθεσίας επιτρέπονται: η απόσπαση προσωπικού του Δημοσίου και ευρύτερου δημόσιου τομέα ή η πρόσληψη προσωπικού με συμβάσεις ΙΔΟΧ καθώς και η διάθεση ή η πρόσληψη με συμβάσεις εργασίας ΙΔΟΧ πολιτών κρατών-μελών της Ε.Ε. και πολιτών που εργάζονται σε διεθνείς ή ευρωπαϊκούς οργανισμούς στις αρμόδιες υπηρεσίες για την αντιμετώπιση εκτάκτων και επειγουσών αναγκών που προκύπτουν από τη διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών». Καθώς και στο θέμα της στελέχωσης των δομών, που μετά από τέσσερα περίπου χρόνια, θα μπορούσε να γίνεται κάτω από την κανονικότητα της κείμενης νομοθεσίας.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]