Τα στοιχεία αυτά ανέδειξαν μια καθυστέρηση της χώρας μας η οποία δεν είναι χθεσινή, καθώς η επίδοση αυτή είναι η καλύτερη για την τελευταία πενταετία…

Γράφει ο Δημήτρης Κατσάκος

Στο νέο ΕΤ Magazine του EleftherosTypos.gr με αφορμή την έκθεση για τη δωρεά οργάνων στην Ευρώπη και την απογοητευτική επίδοση της Ελλάδας, προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε τις αιτίες που οι Ελληνίδες και οι Έλληνες επιλέγουν(;) ζωές που μπορούν να σωθούν να τις αφήσουν να πάνε χαμένες.

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα τις πταίει μιλήσαμε με τη κ. Ζωή Χρυσού, την πρώτη Ελληνίδα δωρήτρια οργάνων από το 1981 η οποία μας διηγήθηκε την προσωπική της ιστορία για το πώς πήρε την απόφαση σε μια περίοδο που το να γίνει κάποιος δωρητής, όχι απλώς δεν ήταν διαδεδομένο, αλλά πρωτόγνωρο.

Η αφορμή μας εξιστορεί η κ. Χρυσού ήταν η ιστορία μιας μητέρας από τη Θεσσαλονίκη η οποία προσπαθούσε να κυοφορήσει για την κόρη της.

Τα βαθύτερα αίτια όμως ήταν το γεγονός ότι επειδή όπως διηγείται είναι υιοθετημένη είχε λάβει περίσσευμα αγάπης στα παιδικά της χρόνια και από την οικογένειά της είχε καλλιεργηθεί το αίσθημα του «να δίνουμε» στον συνάνθρωπο.

Στις 23 Ιανουαρίου του 1981 λοιπόν η κ. Χρυσού μετέβη στο Αστυνομικό Τμήμα Αμπελοκήπων προκειμένου να δηλωθεί ως δωρήτρια οργάνων. Οι αστυνομικοί, που όπως λέει, δεν είχαν ιδέα τι έπρεπε να κάνουν, την έστειλαν σε ένα βιβλιοπωλείο απέναντι να αγοράσει μια σφραγίδα με τη φράση «Δωρητής Σώματος» που από τότε κοσμούσε την ταυτότητά της.

Για το γεγονός ότι 37 χρόνια αφού εκείνη χάραξε το δρόμο, οι δωρητές οργάνων στη χώρα μας είναι ελάχιστοι αναλογικά με την υπόλοιπη Ευρώπη, η κ. Χρυσού εστιάζει στο ζήτημα της ενημέρωσης.

«Δεν υπάρχει ενημέρωση, το σχολείο παίζει τον πρώτο ρόλο, αλλά και η οικογένεια, μην περιμένουμε τους άλλους. εμείς πρέπει να κάνουμε πράγματα», λέει χαρακτηριστικά.

Επίσης, σύμφωνα με την κ. Χρυσού, η αντίληψη συμπολιτών μας ότι το σώμα μας ανήκει αποκλειστικά ή ακόμα και απορίες όπως τι θα γίνει στη Δευτέρα παρουσία «θα γυρίσουμε με ένα πόδι;», λειτουργούν αποτρεπτικά στο να γίνει κάποιος δωρητής. Η απάντηση όμως της κ. Χρυσού ήταν αφοπλιστική: «Θα μας συναρμολογήσει ο Θεός!».

Επίσης, εκτιμά ότι το γεγονός πως ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε γίνει δωρητής, η κίνηση αυτή δεν αναδείχθηκε όσο θα έπρεπε ώστε να παρακινήσει και άλλους.

Όσον αφορά στη δημιουργία του νέου Μητρώου Δωρητών, η κ Χρυσού χαρακτήρισε την κίνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου να εγγραφεί, επικοινωνιακή και χωρίς ουσία, ενώ θεωρεί ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω για να αναδειχθεί το θέμα.

Η κ. Χρυσού μας είπε συγκεκριμένα πως χρειάζεται ανάδειξη από τα Μέσα με εκπομπές που με απλά και κατανοητά λόγια θα εξηγούν στους πολίτες ότι το να γίνει κανείς δωρητής οργάνων είναι ένα δώρο που δεν κοστίζει σε κανέναν τίποτα.

Θα μπορούσαν να μην είχαν χαθεί πολλές ζωές, μας επισημαίνει για απλά πράγματα, αν υπήρχαν περισσότεροι δωρητές.

Κλείνοντας, η κ. Χρυσού επιμένει στο θέμα της ενημέρωσης από όλους τους φορείς να ενημερώσουν τους πολίτες που φοβούνται, δεν επιθυμούν να έρθουν σε ρήξη με το περιβάλλον τους, να μάθουν και να γίνουν δωρητές.

Τα στοιχεία

Σύμφωνα με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, πέρυσι περισσότεροι από τους μισούς (52%) συγγενείς δυνητικά δοτών οργάνων (εγκεφαλικά νεκρών) στην Ελλάδα αρνήθηκαν τη δωρεά οργάνων, όταν σε άλλες χώρες της ΕΕ όπως στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνά το 20%.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, ως βασικοί λόγοι δισταγμού ή ακόμα και άρνησης ως προς τη δωρεά οργάνων αναφέρονται στην Ελλάδα η έλλειψη ενημέρωσης (ποσοστό 65%) και η έλλειψη εμπιστοσύνης στο σύστημα Υγείας (45%).

Παράλληλα, στη χώρα μας οι μεταμοσχεύσεις δεν φαίνεται να έχουν «αγκαλιαστεί» από τα νοσοκομεία. Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), δεν έχει αναφερθεί ποτέ δότης που κατέληξε σε μονάδα εμφραγμάτων, ενώ μεγάλο νοσοκομείο που ειδικεύεται στην αντιμετώπιση του τραύματος και εκ του αντικειμένου του αντιμετωπίζει πολλούς τραυματίες με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από τροχαία ατυχήματα, δεν έχει αναφέρει δότη εδώ και 11 χρόνια, και επί δεκατέσσερα χρόνια δεν συμμετείχε στην προσφορά οργάνων μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας με πολλές κλίνες εντατικής.

Η Ελλάδα είναι σταθερά στις τελευταίες θέσεις της Ε.Ε. στη δωρεά οργάνων, με τον αριθμό όσων με τον θάνατό τους δώρισαν νέα ζωή σε ασθενείς, να κυμαίνεται την τελευταία πενταετία από 3,5 έως 6 ανά εκατομμύριο πληθυσμού και τον αριθμό των μεταμοσχεύσεων από πτωματικούς δότες να ήταν την καλύτερη χρονιά κατά την τελευταία πενταετία 147. Και αυτό όταν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΕΟΜ με βάση τον αριθμό όσων καταλήγουν νοσηλευόμενοι σε μονάδα εντατικής, στην Ελλάδα θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως δότες 156 εγκεφαλικά νεκροί (14,2 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού) και να διενεργούνται 470 μεταμοσχεύσεις ετησίως.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]