Η χώρα μας φιλοξενεί περίπου το 60% των φωλιών καρέτα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο τις σε δύο πολύ σημαντικές περιοχές ωοτοκίας: τις 6 παραλίες στον Κόλπο του Λαγανά στη Ζάκυνθο καθώς και στον νότιο Κυπαρισσιακό Κόλπο στη Δυτική Πελοπόννησο. Στις δύο αυτές περιοχές καταγράφονται κατά μέσο όρο 1.865 φωλιές όταν συνολικά, σε όλη τη Μεσόγειο, ο μέσος όρος φωλιών είναι λίγο περισσότερες από 7.200.

Σύμφωνα με την οργάνωση, η θαλάσσια χελώνα καρέτα-καρέτα κολυμπάει στις θάλασσες της Γης για περισσότερα από 100 εκατομμύρια χρόνια και δικαίως, θεωρείται ένας από τους παλαιότερους κατοίκους των ελληνικών θαλασσών. Η μακροχρόνια παρουσία της καθώς και το ότι αποτελεί σημαντικό είδος για τα θαλάσσια οικοσυστήματα την καθιστά ίσως έναν από τα πιο εμβληματικά είδη των μεσογειακών και ελληνικών θαλασσών.

Στη Ζάκυνθο, ειδικότερα, η καρδιά των χελωνών καρέτα «χτυπά» στα Σεκάνια, μια παρθένα παραλία μήκους μόλις 550 μέτρων που αποτελεί την πιο σημαντική παραλία ωοτοκία της χελώνας καρέτα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Η συγκεκριμένη παραλία συγκεντρώνει κάθε χρόνο 500-1.000 φωλιές, δηλαδή πάνω από το 50% του συνόλου της Ζακύνθου, ενώ στα Σεκάνια καταγράφεται μια από τις ψηλότερες πυκνότητες φωλεοποίησης στον κόσμο για το είδος. Ως αποτέλεσμα, τα Σεκάνια παραμένουν σε όλο τον κόσμο «η μόνη παραλία που ανήκει αποκλειστικά στις χελώνες», καθώς και ζώνη απολύτου προστασίας του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου, βάσει Προεδρικού Διατάγματος (ΠΔ 966/99).

Ωστόσο, όπως τονίζει το WWF, η υποβάθμιση παραλιών φωλεοποίησης από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη του παράκτιου χώρου (τουριστικές υποδομές, έργα διαμόρφωσης της παραλίας), η εντατική τουριστική χρήση των παραλιών (π.χ. ομπρέλες, ξαπλώστρες) κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου (1η Μαΐου – τέλος Οκτωβρίου), η ακούσια θανάτωση χελωνών, λόγω παγίδευσης σε δίχτυα, αλλά και η ηθελημένη θανάτωσή τους από ανθρώπους λόγω εκδίκησης για ζημιές που οι χελώνες μπορεί να προκάλεσαν ακούσια σε δίχτυα, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η φωτορύπανση κοντά ή στις παραλίες που φιλοξενούν φωλιές χελωνών καρέτα, είναι ορισμένους μόνο από τους κινδύνους που καλείται να αντιμετωπίσει το είδος καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της.

Σε όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια έρχεται να προστεθεί ακόμα μια απειλή που ασκεί ολοένα και μεγαλύτερη πίεση στους εναπομείναντες πληθυσμούς της καρέτα στην Μεσόγειο και στην Ελλάδα: η ρύπανση των παραλιών και της θάλασσας από τα πλαστικά απορρίμματα. Σύμφωνα με το WWF, οποιαδήποτε μείωση του πληθυσμού των χελωνών καρέτα θα επηρεάσει αρνητικά την οικολογική ισορροπία της ελληνικής φύσης, της Μεσογείου και θα σηματοδοτεί την επιβεβαίωση της αδιαφορίας, της έλλειψης ενημέρωσης, της «υποταγής» στις αλλαγές χρήσεων γης με μοναδικό σκοπό το οικονομικό κέρδος.

Για αυτό μπορούν να γίνουν κάποιες μικρές ενέργειες που θα κάνουν τη διαφορά και θα βοηθήσουν τη χελώνα καρέτα να συνεχίσει να κολυμπάει στις θάλασσές μας για τα επόμενα 100 εκατομμύρια χρόνια. Ενδεικτικά: Η μείωση των πλαστικών μιας χρήσης, η ενημέρωσή μας για τους περιορισμούς και τα διαχειριστικά μέτρα που ισχύουν σε μια περιοχή ωοτοκίας, η ελάχιστη όχληση αν δούμε καρέτα, η επιλογή και στήριξη φιλο-περιβαλλοντικών δραστηριοτήτων και όχι όσων ενδέχεται να προκαλούν όχληση και να μην ακολουθούν το θεσμικό πλαίσιο.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]