«Το εντυπωσιακό αυτό εμπειρικό εύρημα συνιστά μια ισχυρή ένδειξη για το γεγονός, ότι ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, που δημιούργησε η οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων επτά ετών. Έχει, δηλαδή, αποδεχθεί τη μεγάλη επιδείνωση των συνθηκών της ζωής του, που επέφερε το μνημονιακό πρόγραμμα, μέσω της ανεργίας που προκάλεσε, της συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών, της απομύζησης των εισοδημάτων και της υφαρπαγής των ατομικών περιουσιών» γράφει ο κ. Μαυρής.

Από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι η κυβερνητική ρητορική περί «τέλους της κρίσης» και ελληνικού «come-back» δεν φαίνεται να πείθει.

Η κοινωνική της απήχηση αφορά ένα απελπιστικά μικρό τμήμα του εκλογικού σώματος, λιγότερο από 10%. Πράγματι, μόλις 1% των ερωτώμενων πιστεύει ότι η «ανάπτυξη» θα ξεκινήσει μέσα στο προσεχές εξάμηνο, 4% μετά από ένα χρόνο και 5% μετά από δύο χρόνια .

Όπως προκύπτει από την ανάλυση των εκτιμήσεων για τη διάρκεια της κρίσης, κατά κόμμα, το κυβερνητικό αφήγημα βρίσκει απήχηση και μάλιστα περιορισμένη, μόνον μεταξύ των σημερινών δυνητικών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Μόλις 1 στους 5 (19%) πιστεύει ότι η κρίση θα τερματιστεί μέσα στον επόμενο χρόνο, 1 στους 4 (24%) στα επόμενα 2-3 χρόνια και 1 στους 8 (16%) στα επόμενα 4-5 χρόνια. Πάνω από το 1/3 (36%) ασπάζεται και αυτό τη γενική πεποίθηση ότι η έξοδος αργεί.

Την ίδια στάση διατηρούν και οι ψηφοφόροι, που στις έρευνες  κοινής γνώμης καταγράφονται ως «αναποφάσιστοι» ή οι ψηφοφόροι εκείνοι που έχουν στρέψει τα νώτα τους στις εκλογές, οδεύοντας προς την αποχή και την έξοδο από το εκλογικό σώμα καθώς η συντριπτική πλειοψηφία και αυτών των εκλογικά κρίσιμων κατηγοριών ψηφοφόρων.