Στο πεδίο της μάχης

Τα ρωσικά στρατεύματα συνεχίζουν να πολεμούν στα ερείπια του Σιεβιεροντόνετσκ πίσω από βαριά φράγματα πυροβολικού, αλλά δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα που να μοιάζει με τις «κομψές» περικυκλωτικές επιχειρήσεις που εκτιμώνται τόσο πολύ από τους στρατιωτικούς θεωρητικούς της Ρωσίας και κάποιους ξεπερασμένους στρατιωτικά και στρατηγικά εδώ στην Ελλάδα. Η αλληλουχία των μικρών τακτικών επιτυχιών τις τελευταίες τρεις εβδομάδες μπορεί, στην πραγματικότητα, να φέρει τη στρατηγική ήττα πιο κοντά, καθώς οι κουρασμένες τακτικές ομάδες των ταγμάτων έχουν περισσότερες απώλειες και το μόνο που μπορούν είναι να συγχωνευθούν μεταξύ τους παρά να ενισχυθούν λόγω της έλλειψης εφεδρειών. Η ρωσική ανώτατη διοίκηση έχει εγκαταλείψει τις έννοιες που περιγράφουν το σύγχρονο πεδίο μάχης ως αλληλεπίδραση οπλικών συστημάτων υψηλής τεχνολογίας και έχει υποχωρήσει στα εγχειρίδια πεδίου της αλήστου μνήμης και άθλιας σοβιετικής εποχής που προδιαγράφουν τεράστιες εφαρμογές μόνο με ισχύ πυρός.

Αυτή η αρχαιοποίηση του επιχειρησιακού σχεδιασμού συνοδεύεται από τον απομοντερνισμό των δομών των ρωσικών δυνάμεων: επαναφέρονται τα παλαιά οπλικά συστήματα, όπως τα άρματα μάχης T-62 που ανακτώνται από παλιές και αραχνιασμένες αποθήκες. Η ρωσική αεροπορία δεν μπορεί ούτε να ελέγξει τον εναέριο χώρο ούτε να παράσχει αποτελεσματική υποστήριξη εδάφους, επομένως το πυροβολικό είναι αυτό που κυριαρχεί στις ανοιχτές αλλά πυκνά δομημένες πρώτες γραμμές της μάχης στο Ντονμπάς. Το αριθμητικό πλεονέκτημα στα μεγάλα όπλα εξακολουθεί να είναι στη ρωσική πλευρά, αλλά η ταχεία παράδοση διαφόρων δυτικών συστημάτων πυροβολικού, συμπεριλαμβανομένων των οβίδων M777 από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους, θα δώσει σύντομα στον ουκρανικό στρατό ένα σημαντικό πλεονέκτημα.

Νευρικότητα

Αυτό που κάνει τη ρωσική διοίκηση ακόμη πιο νευρική είναι η απόφαση της Ουάσιγκτον να προμηθεύσει στην Ουκρανία τους κατευθυνόμενους πυραύλους M142 HIMARS με βεληνεκές 70 χιλιομέτρων, οι οποίοι θα μπορούσαν να τιμωρήσουν τη ρωσική τακτική της συγκέντρωσης πυροβολικού σε σταθερές θέσεις. Το Κρεμλίνο έχει εκδώσει σειρά προειδοποιήσεων ότι η παράδοση αμερικανικών πυραύλων αυξάνει τους κινδύνους κλιμάκωσης. Ωστόσο, ο πρόεδρος Μπάιντεν απέκλεισε επισήμως την πιθανότητα να προμηθεύσει την Ουκρανία με πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς που θα μπορούσαν να χτυπήσουν βαθιά στο ρωσικό έδαφος (Ροστόφ, Μπελγκορόντ, Κουρσκ κ.α.) και ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει αρνηθεί οποιαδήποτε πρόθεση να εκτελέσει τέτοιες επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος.

Ο πραγματικός στόχος αυτών των ρωσικών προειδοποιήσεων είναι να επιδεινώσουν τις ανησυχίες μεταξύ των Ευρωπαίων που πιθανώς αποστρέφονται τον κίνδυνο και να μετατρέψουν τη φυσική κόπωση με τον παρατεταμένο πόλεμο σε απροθυμία να στηρίξουν και να αυξήσουν την υποστήριξη προς τους σκληρά πιεσμένους και γενναίους Ουκρανούς. Οι «ειδήμονες» με έδρα τη Μόσχα είδαν θετικά τις θέσεις του ανεκδιήγητου πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ ότι «η Ουκρανία πρέπει να αγοράσει ειρήνη με εδαφικές παραχωρήσεις (!)» επισημαίνοντας τα σχόλιά του ως απόδειξη της δυτικής πίεσης στον Ζελένσκι να αποδεχθεί συμβιβασμούς που υπαγορεύονται από τη Ρωσία. Τέτοιοι ευσεβείς πόθοι, ωστόσο, αποκλίνουν σε μεγάλο βαθμό από την πραγματικότητα του αταλάντευτου και δυναμικού εναγκαλισμού της Ουκρανίας από τους υπερατλαντικούς πληθυσμούς και τις δυτικές κυβερνήσεις. Ακόμη και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, απογοητευμένος από τη ματαιότητα της συνεχούς και «υποχωρητικής» τηλεφωνικής του διπλωματίας, επέπληξε τον πρόεδρο Πούτιν για το «ιστορικό λάθος» του τελευταίου στην εισβολή του 2022.

Νέο πακέτο κυρώσεων

Οι διαφωνίες μεταξύ των Ευρωπαίων είναι σοβαρές, αλλά στην πραγματικότητα λιγότερο ταραχώδεις από ό,τι συνήθως και η Ευρωπαϊκή Ενωση κατάφερε να εγκρίνει την περασμένη εβδομάδα το έκτο πακέτο κυρώσεων, απογοητεύοντας πολλές απόψεις ειδικών σε Μόσχα και Αθήνα. Το κύριο περιεχόμενο αυτού του τελευταίου πακέτου (εκτός από έναν μακρύ κατάλογο προσωπικών κυρώσεων) αποτελείται από διάφορους περιορισμούς στις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου συμπεριλαμβανομένης μιας τεκμηριωμένης δέσμευσης από τα περισσότερα κράτη-μέλη της Ε.Ε. να μειώσουν ή να εξαλείψουν την εξάρτησή τους από αυτές τις προμήθειες μέσα στο συντομότερο δυνατό χρονικό πλαίσιο. Η δέσμευση προχωρά περισσότερο απ’ ό,τι περίμεναν οι περισσότεροι παρατηρητές εν μέσω κατάστασης αστάθειας της αγοράς και αυξανόμενου πληθωρισμού.

Ο «ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ» ΡΩΣΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ

Ο Πούτιν πραγματοποίησε άλλη μια εικονική κυβερνητική συνάντηση την περασμένη εβδομάδα, με επίκεντρο την παραδοσιακά υποχρηματοδοτούμενη ατζέντα της κατασκευής δρόμων. Αλλά η κατανομή «παροιμιωδών» φορτηγών με ρούβλια δεν μπορεί να προωθήσει πολύ το πρόβλημα ελλείψει του απαραίτητου εξοπλισμού και τεχνολογίας. Ο Πούτιν φαίνεται να μην έχει την κατανόηση του βάθους των οικονομικών προβλημάτων της χώρας του πέρα ​​από το άμεσο κόστος που συνδέεται με τη στρατιωτική επίθεση κατά της Ουκρανίας. Αλλά έχει λιγότερες ανησυχίες για την οργή των υπουργών του παρά για την αυξανόμενη οργή μεταξύ των κορυφαίων στελεχών του. Δεν μπορεί να κατηγορήσει τους στρατηγούς του για την αποτυχία τους να κατακτήσουν το Ντονμπάς και να εξαπολύσουν εκκαθαρίσεις τύπου Στάλιν του 1937, επειδή η δεξαμενή των έμπειρων Ρώσων διοικητών έχει εξαντληθεί. Η αντικατάστασή τους με πιστούς siloviki από τις ειδικές μυστικές υπηρεσίες δεν αποτελεί επιλογή.

Ο υπουργός Αμυνας Σεργκέι Σόιγκου συνεχίζει να επιδεικνύει σεβασμό στο σώμα αξιωματικών. Γνωρίζει όχι μόνο την απογοήτευση των στρατηγών για την έλλειψη αποθεμάτων και πόρων, αλλά και τη δυσαρέσκεια στην τεράστια κρατική γραφειοκρατία που προκαλείται από την αναποτελεσματική ηγεσία και τις επίσημες αρνήσεις της εκτυλισσόμενης καταστροφής. Ο πόλεμος του Πούτιν φαίνεται να έχει καταστεί απαράδεκτος, όποια περιστροφή κι αν βάζει η ταραγμένη προπαγάνδα σε κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο του «απελευθερωμένου» Ντονμπάς.

Η Ουκρανία, εν τω μεταξύ, δείχνει θάρρος και επιμονή στις αμυντικές μάχες, επιδεικνύει στρατηγική υπομονή αφήνοντας τον κουρασμένο ρωσικό στρατό να εξαντλήσει τις τελευταίες του εφεδρείες σε παράλογες επιθέσεις και εκπαιδεύει νέα τάγματα εξοπλισμένα με δυτικά όπλα. Η απειλή μιας διεισδυτικής ουκρανικής αντεπίθεσης είναι εμφανής για τους Ρώσους διοικητές, αλλά δεν μπορούν να προετοιμάσουν αμυντικές θέσεις επειδή οι εντολές απαιτούν ώθηση προς τα εμπρός.

Ειδήσεις σήμερα