Ο Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε στο Ντάλας, ο Ρίτσαρντ Νίξον παραιτήθηκε εξαιτίας του Γουότεργκεϊτ, ο Ρόναλντ Ρίγκαν γκρέμισε την κομμουνιστική «αυτοκρατορία του Κακού».

Κι ακόμη, ο Μπιλ Κλίντον βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία και λίγο έλειψε να καθαιρεθεί για σεξουαλικό σκάνδαλο, ενώ πατέρας και γιος Τζορτζ Μπους εξαπέλυσαν πολέμους στο Ιράκ και στη διεθνή τρομοκρατία.

Σχεδόν κάθε μεταπολεμικός πλανητάρχης συμπεριέλαβε κάποια ταραχώδη κεφάλαια στο παλμαρέ του. Κανείς τους όμως δεν προσπάθησε να γκρεμίσει τη Δυτική Συμμαχία όπως ο Τραμπ, κανείς δεν έθεσε εν αμφιβόλω τις δημοκρατικές ελευθερίες και την εθνική ενότητα της Αμερικής, κανείς δεν έβαλε τόσο απροκάλυπτα τα προσωπικά του συμφέροντα πάνω από το καλό του κράτους (όρα τις σχέσεις του με τον Ερντογάν).

Για όλα αυτά ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ θα κριθεί μεθαύριο στην κάλπη – κοντός ψαλμός αλληλούια. Εως τότε ας δούμε 15 ημερομηνίες-«σταθμούς» της πρώτης, και πιθανόν τελευταίας, θητείας του.

ΕΤΟΣ ΠΡΩΤΟ

» 27 Ιανουαρίου 2017: Απαγόρευση εισόδου μουσουλμάνων: Ο Τραμπ έδωσε με το… καλημέρα τα διαπιστευτήριά του απαγορεύοντας την είσοδο σε αμερικανικό έδαφος πολιτών από επτά μουσουλμανικά κράτη επί 90 ημέρες.

Η είσοδος προσφύγων απαγορεύθηκε για 120 μέρες. Ο πρόεδρος είπε ότι το έκανε για να προστατεύσει τη χώρα από την είσοδο τρομοκρατών, προκαλώντας στην πράξη χάος στα αεροδρόμια, όπου πολλοί επιβάτες κρατήθηκαν με την άφιξή τους. Το διάταγμα συνάντησε οργισμένη αντίδραση στις ΗΠΑ και τελικά κατέπεσε στα δικαστήρια.

» 6 Απριλίου 2017: Πρώτο πλήγμα κατά του καθεστώτος Ασαντ: Η πρώτη στρατιωτική επίθεση των ΗΠΑ κατά του καθεστώτος του Μπασάρ Ασαντ  στη Συρία.

Μολονότι ο Τραμπ είχε διαβεβαιώσει ότι δεν θέλει να παίξει τον ρόλο «παγκόσμιου χωροφύλακα», τελικά αποφάσισε κατ’ εξαίρεση να το κάνει, με αφορμή την είδηση για βομβαρδισμό αμάχων με χημικά.

Δυο μέρες αργότερα 59 αμερικανικοί Τόμαχοκ έπληξαν βάσεις του συριακού στρατού στη Χομς. Σήμερα οι ΗΠΑ διατηρούν σημαντικές δυνάμεις στη βορειοανατολική Συρία, που ελέγχουν τις πετρελαιοπηγές, εμποδίζοντας την πρόσβαση σε αυτές της νόμιμης συριακής κυβέρνησης.

» 1 Ιουνίου 2017: Απόσυρση από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα: «Εκπληρώνοντας το πατριωτικό καθήκον μου, αποσύρω τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα», ανέφερε το ανακοινωθέν που πάγωσε τον πλανήτη.

Μόνος απέναντι σε 194 κράτη που είχαν υπογράψει την ιστορική συμφωνία για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής το 2015, ο Τραμπ έβαλε «πρώτα την Αμερική», με τις γνωστές δικαιολογίες:

Οτι η οικολογική συμφωνία βλάπτει τους Αμερικανούς εργαζομένους και την αμερικανική οικονομία (σ.σ.: των υδρογονανθράκων) δίνοντας αθέμιτο πλεονέκτημα στους ανταγωνιστές.

» 12 Αυγούστου 2017: Δολοφονία διαδηλώτριας από ρατσιστές στην Σάρλοτσβιλ: «Πιστεύω ότι υπάρχει άδικο και στις δύο πλευρές», δήλωσε ο Αμερικανός πρόεδρος λίγες μέρες μετά τη δολοφονία της αντιφασίστριας ακτιβίστριας Χέδερ Χέιερ από τον 20χρονο νεοναζί Τζέιμς Φιλντς, στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια.

Οι συγκρούσεις έγιναν στο πλαίσιο της απομάκρυνσης του ανδριάντα του στρατηγού των Νοτίων, Ρόμπερτ Λι, υπέρμαχου της δουλείας στον Αμερικανικό Εμφύλιο. Τελικά, ο ακροδεξιός δολοφόνος καταδικάστηκε τον Ιούνιο του 2019 σε ισόβια κάθειρξη.

» 12 Οκτωβρίου 2017: Απόσυρση από την UNESCO: Σε συμπαράσταση προς το Ισραήλ ο Τραμπ απέσυρε τις ΗΠΑ και από τον κορυφαίο μορφωτικό, πολιτιστικό και επιστημονικό οργανισμό της υφηλίου, την Unesco.

Ηταν ένα ακόμη κεφάλαιο του διαρκούς πολέμου κατά του ΟΗΕ και των οργανώσεών του (τελευταίος του στόχος ο ΠΟΥ), με πρόσχημα τη «γραφειοκρατία» και την «κακοδιαχείριση».

Την επόμενη χρονιά οι ΗΠΑ έπαψαν να χρηματοδοτούν την Υπηρεσία του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA) και αποσύρθηκαν από το Συμβούλιο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

» 6 Δεκεμβρίου 2017: Αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ: Ηταν η εκπλήρωση μιας προεκλογικής υπόσχεσης του Τραμπ που έγινε δεκτή με χαρά από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Βενιαμίν Νετανιάχου, αλλά προκάλεσε την οργή των Παλαιστινίων, του αραβικού κόσμου και της συντριπτικής πλειοψηφίας της διεθνούς κοινότητας.

Το σχέδιο Τραμπ αγνοεί τα ιστορικά δικαιώματα των Παλαιστινίων στην Ιερουσαλήμ και αποτελεί υλοποίηση ενός παγωμένου ψηφίσματος του Κογκρέσου, του 1995, που έθετε όμως ως όρο την αίσια έκβαση της ειρηνευτικής διαδικασίας.

ΕΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

» 22 Ιανουαρίου 2018: Εμπορικός πόλεμος κατά Κίνας-Ε.Ε.: Υλοποιώντας το σύνθημα «Αmerica First» ο Τραμπ ξεκίνησε μια σειρά εμπορικών εχθροπραξιών επιβάλλοντας δασμούς 30%-50% σε ηλιακά πάνελ και πλυντήρια, κυρίως από την Κίνα.

Τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς επέβαλε δασμούς στις εισαγωγές χάλυβα (25%) και αλουμινίου (10%), ενώ από την 1η Ιουνίου επέκτεινε την επιθετική δασμολογική του πολιτική σε Ε.Ε., Καναδά και Μεξικό.

Με τις δύο τελευταίες κατέληξε σε νέα συμφωνία, με την Ευρώπη πέτυχε μια μικρή ανακωχή, αλλά με την Κίνα ο εμπορικός πόλεμος καλά κρατεί, παρά τους ανοιχτούς διαύλους διαπραγματεύσεων.

» 8 Μαΐου 2018: Απόσυρση από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν: Ο Τραμπ ποτέ δεν έκρυψε, ότι θεωρούσε καταστροφική τη συμφωνία με την Τεχεράνη που συνήψε το 2015 ο προκάτοχός του Μπαράκ Ομπάμα, με τη συνδρομή Γαλλίας, Βρετανίας, Ρωσίας, Κίνας και Γερμανίας – δηλαδή των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ συν το Βερολίνο.

Το Ιράν δέχθηκε να περιορίσει τις πυρηνικές του δραστηριότητες με αντάλλαγμα τη σταδιακή άρση των διεθνών κυρώσεων. Ο Τραμπ όμως δυναμίτισε αυτή τη διαδικασία, δίνοντας λαβή στους Ιρανούς να επαναλάβουν το πρόγραμμα.

"It’s going great, we had a really fantastic meeting."

It appears as though Donald Trump and Kim Jong Un's first face-to-face encounter was a success #SingaporeSummit https://t.co/jWcZI9SA4E pic.twitter.com/l4PCoBUJCY

— ITV News (@itvnews) June 12, 2018

» 12 Ιουνίου 2018: Ιστορική χειραψία με τον Κιμ Γιονγκ Ουν: Υστερα από μια επικίνδυνη κλιμάκωση με τη Βόρεια Κορέα στην αρχή της θητείας του, ο Τραμπ έκανε την έκπληξη δεχόμενος να συναντηθεί στη Σιγκαπούρη με τον… πυραυλάνθρωπο Κιμ Γιονγκ Ουν .

Παρά τις τρεις συναντήσεις που επακολούθησαν -η μία μάλιστα σε βορειοκορεατικό έδαφος, τον Ιούνιο του 2019- καμία ουσιαστική πρόοδος δεν σημειώθηκε για την αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου. Οι συνομιλίες έχουν πρακτικά παγώσει, αλλά ο Τραμπ εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται επικοινωνιακά την προσέγγιση.

» 6 Νοεμβρίου 2018: Ενδιάμεσες εκλογές. Χάνει το Κογκρέσο: Στις καθιερωμένες ενδιάμεσες εκλογές (Midterm elections) που διεξάγονται στο μέσον της προεδρικής θητείας για την ανανέωση ενός τμήματος του Κογκρέσου, οι Ρεπουμπλικανοί έχασαν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Η τελευταία εκλογή είχε χαρακτήρα δημοψηφίσματος ενάντια στις πολιτικές Τραμπ κατά των πολιτικών δημόσιας Υγείας του προκατόχου του, Μπαράκ Ομπάμα. Οι Δημοκρατικοί πέρασαν το μήνυμα πλειοψηφώντας στη Βουλή για πρώτη φορά από το 2010, αλλά οι Ρεπουμπλικανοί διατήρησαν τη Γερουσία.

ΕΤΟΣ ΤΡΙΤΟ

» 18 Απριλίου 2019: Η έρευνα του Μιούλερ: Την άνοιξη του 2017 ξεκίνησε η έρευνα του ανεξάρτητου ανακριτή, Ρόμπερτ Μιούλερ, για την επιρροή της ρωσικής κυβέρνησης στην προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ, το 2016.

Στις 448 σελίδες της έκθεσης ο Μιούλερ διαπιστώνει πράγματι ρωσική ανάμιξη, χωρίς όμως να αποδεικνύει τη συνενοχή του Αμερικανού προέδρου και των συνεργατών του.

Στο θέμα της παρακώλυσης των ερευνών της Δικαιοσύνης, ο Μιούλερ δήλωσε αναρμόδιος, με συνέπεια ο υπ. Δικαιοσύνης, Ουίλιαμ Μπαρ, να παύσει κάθε ενέργεια σε βάρος του προέδρου.

"…at the compound, fighters from two locations in the vicinity of the compound began firing on U.S. aircraft participating in the assault."
– Gen Frank McKenzie CDR USCENTCOM pic.twitter.com/SkrtHNDs7w

— U.S. Central Command (@CENTCOM) October 30, 2019

» 26 Οκτωβρίου 2019: Θάνατος του Aμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι (αρχηγός ΙSIS):  Λίγες μέρες αφότου εγκατέλειψε τους Κούρδους της Συρίας στο έλεος της Τουρκίας και των τζιχαντιστών μισθοφόρων της, ο Τραμπ ανακοίνωσε τον θάνατο του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι (φωτό).

Ο ιδρυτής και αρχηγός του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) σκοτώθηκε σε επιδρομή των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων στη συριακή επαρχία Ινλτίμπ, όπου κρυβόταν τα τελευταία χρόνια. Ο συγκεκριμένος θύλακας είναι το τελευταίο προπύργιο «ανεξάρτητων» τζιχαντιστών στη Συρία, που προσπαθούν ακόμη να εκκαθαρίσουν η Ρωσία και ο Ασαντ.

ΕΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

» 5 Φεβρουαρίου 2020: Αποτυχημένη απόπειρα καθαίρεσης: Αντιμέτωπος με την απειλή της παραπομπής και καθαίρεσης από το προεδρικό αξίωμα για πρώτη φορά από το 1998 (υπόθεση Κλίντον-Μόνικα Λεβίνσκι) ο Τραμπ απαλλάχθηκε τελικά χάρη στη διαφωνία της «Δημοκρατικής» Βουλής με τη «ρεπουμπλικανική» Γερουσία.

Η Βουλή έκρινε τον Τραμπ υπαίτιο εκβιασμού στην ουκρανική κυβέρνηση, παρακρατώντας της κονδύλια βοήθειας ώστε να παράσχει ενοχοποιητικά στοιχεία για τον αντίπαλό του, Τζο Μπάιντεν και τον γιο του. Ο Τραμπ απέρριψε τις κατηγορίες μιλώντας για «κυνήγι μαγισσών».

» 6 Φεβρουαρίου 2020: Η είσοδος στην «εποχή Covid-19»: Μετά την ανακοίνωση του πρώτου θανάτου από κορονοϊό στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος και ο περίγυρός του αποπειράθηκαν να υποβαθμίσουν τον κίνδυνο της νέας ασθένειας, κατηγορώντας τους Δημοκρατικούς για «κινήσεις αποσταθεροποίησης».

Τον Απρίλιο ο Τραμπ μιλούσε για «παρόμοια απάτη με την ουκρανική υπόθεση», διαφημίζοντας την υπεριώδη ακτινοθεραπεία και το αντισηπτικό στους πνεύμονες. Τον Σεπτέμβριο εξομολογήθηκε στον Μπομπ Γούντγουορντ ότι «επίτηδες δεν θέλησε να πανικοβάλει τους Αμερικανούς» και τον Οκτώβριο νόσησε και ο ίδιος.

» 25 Μαΐου 2020: Δολοφονία Τζορτζ Φλόιντ: Ο πνιγμός του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από παρατεταμένη γονατιά ενός λευκού αστυνομικού στον λαιμό του, στη Μινεάπολη, κινητοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς.

Σε όλη τη χώρα ξέσπασαν μαζικές διαδηλώσεις κατά του συστημικού ρατσισμού, με τον Τραμπ να βάζει στο στόχαστρο το κίνημα «Black Lives Matter». O Λευκός Οίκος έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει ως υποκινητές των ταραχών και της βίας τις κινήσεις της «Ακρας Αριστεράς» (antifa) συκοφαντώντας τη δημοκρατική πλειοψηφία.