Τον ίδιο τον Ρουσεσαμπαγκίνα ενσάρκωσε εκπληκτικά ο μαύρος Αμερικανός ηθοποιός, Ντον Τσιντλ, συμβάλλοντας στο χτίσιμο του θρύλου του.

Το 1994, όταν 800.000 άμαχοι Τούτσι και μετριοπαθείς Χούτου σφαγιάστηκαν μέσα σε 100 ημέρες από δυνάμεις ακραίων Χούτου στην κεντροαφρικανική χώρα, ο Ρουσεσαμπαγκίνα προστάτευσε μέσα στο πολυτελές ξενοδοχείο «Tων Χιλίων Λόφων» («Ηotel des Milles Collines» ήταν η πραγματική ονομασία του «Hotel Rwanda») περισσότερους από 1.200 αμάχους, με κίνδυνο της ζωής του.

Χάρις στις διασυνδέσεις του με την ελίτ των Χούτου, στην οποία ανήκε και ο ίδιος, ενώ η γυναίκα του προερχόταν από τη διωκόμενη φυλή των Τούτσι, ο τότε διευθυντής του «Hotel Rwanda» έσωσε εκατοντάδες ανθρώπους, κυρίως γυναίκες και παιδιά, από βέβαιο θάνατο.

Δωροδοκούσε τους οπλαρχηγούς των Χούτου με χρήματα και αλκοόλ, κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο, ώστε οι πρόσφυγες του εμφυλίου που κρύβονταν στο ξενοδοχείο να μεταφερθούν με ασφάλεια στο γειτονικό Μπουρούντι ή στην Τανζανία, κάτω από τη μύτη των αφιονισμένων δολοφόνων, με καμιόνια του ΟΗΕ.

Τον ηρωισμό του Ρουσεσαμπαγκίνα χειροκρότησε όλη η ανθρωπότητα. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, τον παρασημοφόρησε με το Μετάλλιο της Ελευθερίας, ενώ στη μετεμφυλιακή Ρουάντα, που προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της, ο ατρόμητος διευθυντής θεωρούνταν ήρωας και εθνικό κεφάλαιο.

Ολα αυτά ως το 2006. Τη χρονιά εκείνη, δαφνοστεφανωμένος από την αίγλη που του χάρισε η ταινία, ο Ρουσεσαμπαγκίνα ασχολούνταν με επιχειρήσεις στην Κένυα και την Ελβετία.

Εκανε όμως το μοιραίο λάθος: Στο βιβλίο του «Ενας καθημερινός άνθρωπος» συμπεριέλαβε μια επικριτική παράγραφο για τον πρόεδρο της χώρας, Πολ Καγκάμε. «Η Ρουάντα είναι σήμερα μια χώρα που κυβερνιέται από μια μικρή ελίτ Τούτσι, που φροντίζουν μόνο το συμφέρον τους. Οι ελάχιστοι Χούτου, που πλαισιώνουν αυτό το σύστημα, δεν έχουν καμία πραγματική εξουσία…».

Εκτοτε ο Ρουσεσαμπαγκίνα μπήκε στο μάτι του προέδρου Καγκάμε και ο τελευταίος άρχισε να τον αποδομεί. Το επίσημο αφήγημα πλέον στη Ρουάντα λέει πως ο διευθυντής του «Hotel des Milles Collines» δεν ήταν τόσο ηρωικός όσο τον παρουσιάζουν, επωφελήθηκε κι ο ίδιος από τους πρόσφυγες που προστάτευε, ενώ στην πορεία έγινε χρηματοδότης εξτρεμιστικών οργανώσεων, που έχουν στόχο να ανατρέψουν βίαια τη σημερινή κυβέρνηση.

Κάπως έτσι φθάσαμε στο σημείο να οδηγηθεί την προηγούμενη Δευτέρα σιδηροδέσμιος ο Ρουσεσαμπαγκίνα σε δικαστήριο του Κιγκάλι, με 13 βαριές κατηγορίες σε βάρος του. Μεταξύ άλλων σύσταση, χρηματοδότηση και συμμετοχή σε ένοπλη τρομοκρατική οργάνωση, εμπρησμό εκ προμελέτης, απαγωγή και δολοφονία κατά συρροή άοπλων πολιτών!

Η οικογένειά του απορρίπτει τις κατηγορίες, καταγγέλλοντας ότι ο Ρουσεσαμπαγκίνα απήχθη στο τέλος Αυγούστου από πράκτορες της Ρουάντα στο αεροδρόμιο του Ντουμπάι. Τα τελευταία 15 χρόνια έμενε αυτοεξόριστος στο Σαν Αντόνιο των ΗΠΑ, έχοντας αποκτήσει τη βελγική υπηκοότητα (σ.σ.: η Ρουάντα ήταν βελγική αποικία ως το 1962).

Η αλήθεια είναι ότι στα χρόνια της εξορίας ο Ρουσεσαμπαγκίνα είχε ιδρύσει τον αντιπολιτευόμενο συνασπισμό του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου και σε ένα βίντεο στο Youtube το 2018 κάλεσε σε ένοπλη αντίσταση κατά του καθεστώτος Καγκάμε.

Αρκετά για να μπει στο ρουθούνι του επί 25ετία προέδρου της Ρουάντα, ο οποίος κερδίζει τις εκλογές με 99% και δεν διστάζει να φυλακίσει ή να δολοφονήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Το 2010 συνέλαβε τη βασική αντίπαλό του στις εκλογές, Νταϊάν Ρουιγκάρα, μετά την επιστροφή της από την Ολλανδία, ενώ το 2014 ο πρώην αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών, με τον οποίο τσακώθηκαν, βρέθηκε δολοφονημένος στο Γιοχάνεσμπουργκ.

Με βάση αυτή την προϊστορία, η Διεθνής Αμνηστία εξέφρασε αγωνία για την τύχη του 66χρονου Ρουσεσαμπαγκίνα, ο οποίος έχει μπλέξει άσχημα. Ισως πιο άσχημα κι από το 1994, όταν έδωσε άσυλο σε χιλιάδες κατατρεγμένους στο «Hotel des Milles Collines».

Το εμβληματικό τετράστερο ξενοδοχείο της Ρουάντα χτίστηκε το 1973 και ανήκε ως το 2005 σε όμιλο της βελγικής αεροπορικής εταιρίας Sabena. Tότε εξαγοράστηκε από την κοινοπραξία Mickor έναντι 3,2 εκατ. δολαρίων, ενώ για δύο χρόνια (2014-2016) είχε μετονομαστεί σε «Kempinski Hotel».

Στην πολυτάραχη ιστορία του υπάρχει κι ένα μικρό κεφάλαιο γραμμένο από το ελληνικό δαιμόνιο. Ως το 1991 το κομμωτήριο του «Hotel Rwanda» ανήκε στην Ελληνίδα Ευρυδίκη Κοντοπού, η οποία εγκατέλειψε τη χώρα με τον άνδρα και τα παιδιά της για το γειτονικό Μπουρούντι, προτού ο χαμηλής έντασης εμφύλιος Χούτου-Τούτσι εξελιχθεί σε γενοκτονία. Ο πατέρας της, Χρυσάφης Κοντοπός, επίτιμος πρόξενος της Ελλάδας στη Ρουάντα ως τον πόλεμο, επέστρεψε στην Ελλάδα αφήνοντας πίσω όλη του την περιουσία.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr