Ο Τζο Μπάιντεν «είναι αποφασισμένος» να χρησιμοποιήσει τους τελευταίους μήνες της θητείας του «για να φέρει την Ουκρανία στην καλύτερη δυνατή θέση για να νικήσει», τόνισε ο Σάλιβαν στο φόρουμ για την Ευρωπαϊκή Στρατηγική της Γιάλτας στο Κίεβο, στο οποίο συμμετείχε μέσω τηλεδιάσκεψης.

«Ο πρόεδρος Ζελένσκι θα συναντηθεί» με τον Αμερικανό ομόλογό του στη Νέα Υόρκη στα τέλη Σεπτεμβρίου, πρόσθεσε.

Συνέχισε λέγοντας πως ο Μπάιντεν ανυπομονεί να συζητήσει την πολεμική στρατηγική της Ουκρανίας με τον Ζελένσκι και η Ουάσινγκτον εργάζεται για ένα «ουσιαστικής σημασίας» νέο πακέτο βοήθειας.

Ο Ουκρανός πρόεδρος δήλωσε χθες θέλει να παρουσιάσει στον Μπάιντεν «ένα σχέδιο νίκης» που θα μπορούσε να ωθήσει τη Ρωσία να τερματίσει τον πόλεμο.

«Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την επιτυχία σε αυτόν τον πόλεμο και αυτό λέει ο πρόεδρος Ζελένσκι ότι φέρνει, οπότε ανυπομονούμε πολύ να καθίσουμε και να το συζητήσουμε και ο πρόεδρος Μπάιντεν είναι πρόθυμος να το συζητήσει», δήλωσε ο Αμερικανός σύμβουλος εθνικής ασφαλείας.

Ο Σάλιβαν πρόσθεσε ότι οι ΗΠΑ στοχεύουν επίσης να προετοιμάσουν ένα «ουσιαστικής σημασίας» πακέτο υποστήριξης με διάφορες δυνατότητες μέχρι το τέλος του μήνα, καθώς εργάζονται για να αποτρέψουν μια ρωσική μεγάλη προέλαση στην ανατολική Ουκρανία.

Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν κερδίσει εδάφη σε περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής του Ποκρόβσκ, μια περιοχή που ο Σάλιβαν ανέφερε ότι προκαλεί «ιδιαίτερη ανησυχία». Η κατάληψη αυτού του συγκοινωνιακού κόμβου θα μπορούσε να επιτρέψει στη Μόσχα να ανοίξει νέες γραμμές επίθεσης και να περιπλέξει την ουκρανική εφοδιαστική αλυσίδα.

Καθώς η Ρωσία έχει εντείνει τις πυραυλικές της επιθέσεις σε κρίσιμης σημασίας υποδομές της Ουκρανίας, το Κίεβο ζητά όπλα μεγάλης εμβέλειας για να πλήξει βαθύτερα στο ρωσικό έδαφος.

Ο Σάλιβαν σημείωσε ότι το θέμα αυτό αποτελεί αντικείμενο «έντονων διαβουλεύσεων» μεταξύ συμμάχων και εταίρων και θα συζητηθεί επίσης μεταξύ Μπάιντεν και Ζελένσκι.

Παράλληλα τόνισε πως όποιες καθυστερήσεις στη παράδοση αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας οφείλονται σε «δυσκολίες επιμελητείας» και όχι σε έλλειψη «πολιτικής βούλησης».