Πρόκειται για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Ρούι Ρίο, ο οποίος επικράτησε για τρίτη φορά μέσα σε ισάριθμα χρόνια στις εσωκομματικές εκλογές του κεντροδεξιού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (PSD) και θα προσπαθήσει να τερματίσει την αδιάλειπτη κυριαρχία των Σοσιαλιστών (PS) από το 2015. (Χωρίς, βέβαια, πολλές ελπίδες, καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν προβάδισμα των Σοσιαλιστών με σχεδόν διψήφια διαφορά, της τάξης του 39%-29%.) Πολιτικοί παρατηρητές δεν αποκλείουν ακόμη και συγκυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων κατά το πρότυπο του γερμανικού «Μεγάλου Συνασπισμού», κάτι που εγγυάται η καλή χημεία των αρχηγών τους και το αφήνει ανοιχτό ο ίδιος ο Ρούι Ρίο.

Αριστερό «όχι»

Η χώρα της Ιβηρικής οδηγήθηκε σε πρόωρες εκλογές με απόφαση του συντηρητικού προέδρου, Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα, όταν τον Οκτώβριο το Μπλόκο της Αριστεράς και το Κ.Κ. Πορτογαλίας καταψήφισαν τον προϋπολογισμό του 2022 ζητώντας περισσότερες δημόσιες και κοινωνικές δαπάνες και αποσύροντας ουσιαστικά ύστερα από έξι χρόνια τη στήριξή τους από την κυβέρνηση μειοψηφίας των Σοσιαλιστών.

H πολιτική αναστάτωση δεν επηρέασε διόλου την εμπιστοσύνη των αγορών προς την Πορτογαλία. Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι η χώρα εξακολουθεί να δανείζεται πολύ πιο φθηνά από Ελλάδα, Ισπανία και Ιταλία, με το δεκαετές της ομόλογο να αποδίδει σταθερά κάτω από 0,4%.

Υπάρχει, φυσικά, λόγος γι’ αυτό. Ο Ρούι Ρίο δεν άσκησε ποτέ «δομική» αντιπολίτευση, αλλά μετακίνησε το κόμμα του προς το κέντρο ύστερα από μια περίοδο έντονης πολιτικής πόλωσης, Μνημονίων και σκανδάλων με πρωταγωνιστή τον Σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργό, Ζοζέ Σόκρατες, ο οποίος οδηγήθηκε στη φυλακή. Διαβλέποντας τους κινδύνους από μια αποσταθεροποίηση και αγνοώντας τις ακραίες φωνές του κόμματός του, ο Ρίο έδωσε συναινετική χείρα βοηθείας στην αριστερή κυβέρνηση όποτε χρειάστηκε. Σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του στην ηγεσία του PSD (Φεβρουάριος 2018) υπέγραψε συμφωνία με τον πρωθυπουργό Κόστα για τη στήριξη της αντιπολίτευσης σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (την οποία έχουν υπηρετήσει και οι δύο άνδρες, ο Κόστα ως δήμαρχος Λισαβόνας και ο Ρίο ως δήμαρχος του Πόρτο), το 12ετές πλάνο αξιοποίησης των ευρωπαϊκών κονδυλίων και μια σειρά άλλων θεμάτων, από την εργατική νομοθεσία έως την άμυνα.

Αυτού του είδους η υπεύθυνη, σχεδόν «συμπολιτευόμενη» αντιπολίτευση δεν αρέσει στη δεξιά πτέρυγα του PSD, η οποία αμφισβήτησε τον Ρίο προκαλώντας εσωκομματικές εκλογές το 2019, το 2020 και φέτος τον Νοέμβριο. Ο 64χρονος οικονομολόγος από το Πόρτο επικράτησε σε όλες επιβάλλοντας τη μετριοπαθή γραμμή του, παρόλο που το κόμμα του σημείωσε τη χειρότερη επίδοση της 30ετίας στις τελευταίες εκλογές. Είναι απορίας άξιον πώς τα καταφέρνει, δεδομένου ότι οι θέσεις του κατά της λιτότητας και των σκληρών μέτρων του πορτογαλικού Μνημονίου (2011-14) και οι προοδευτικές απόψεις του σε ζητήματα-ταμπού για τους καθολικούς ψηφοφόρους της πορτογαλικής Κεντροδεξιάς (αμβλώσεις, ευθανασία, χρήση κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς) θα τον κατέτασσαν μάλλον στους κεντροαριστερούς Σοσιαλιστές του Κόστα, παρά στους δεξιούς Σοσιαλδημοκράτες.

Θρίαμβος

Στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές ο Ρούι Ρίο (που έχει εργαστεί ως σύμβουλος σε επιχειρήσεις και βιομηχανίες του ιδιωτικού τομέα, όπως και σε τράπεζες) κατατρόπωσε δύσκολα με 52,5%-47,5% τον σκληρό δεξιό Πάουλο Ράνγκελ. Ο τελευταίος ζητούσε να τερματιστεί το συναινετικό φλερτ με την αριστερή κυβέρνηση και να το γυρίσει η Κεντροδεξιά στο «σκληρό ροκ», για να περιορίσει, μεταξύ άλλων, τις απώλειες προς το ακροδεξιό, ρατσιστικό και αντιμεταναστευτικό κόμμα Chenga (Φτάνει), που αναμένεται να οκταπλασιάσει τη… μοναδική του έδρα στη Βουλή. Ο Ρίο όμως αποκλείει κατηγορηματικά κάτι τέτοιο, διαβεβαιώνοντας ότι το μοντέλο συγκυβέρνησης PSD-Chenga στις Αζόρες δεν θα επαναληφθεί σε εθνικό επίπεδο. Να σημειωθεί ότι οι Σοσιαλδημοκράτες δεν απειλούνται μόνο από τους ακροδεξιούς, αλλά έχουν διαρροές και προς τη νεοπαγή Φιλελεύθερη Πρωτοβουλία, την ώρα που ο φυσικός δεξιός τους σύμμαχος, το CDS-Λαϊκό Κόμμα, υφίσταται ανάλογη φθορά.

Το μόνο που κρατάει ψηλά το ηθικό των οπαδών του PSD είναι η νίκη τον Σεπτέμβριο του πρώην Ευρωπαίου επιτρόπου Κάρλος Μοέντας στη Λισαβόνα, από όπου εκτόπισε τον Σοσιαλιστή δήμαρχο, εκλεκτό του πρωθυπουργού Κόστα. Φυσικά και η επανεκλογή τον Ιανουάριο του 2021 για άλλη μία πενταετία στην προεδρία της δημοκρατίας του συντηρητικού, πρώην ηγέτη του PSD, Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα, με ποσοστό πάνω από 60%.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr