Γράφει ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος

1. Η Γερμανία, ως επικυρίαρχος στην Ευρώπη και ως έχουσα στενές σχέσεις με διάφορα κράτη σε άλλες ηπείρους, ασκεί παγκόσμια πολιτική, είναι ενεργό κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ από τα μέσα της δεκαετίας του ’50, είναι κράτος-κλειδί σε ό,τι αφορά στις σχέσεις με τη Μόσχα σε ενεργειακά και άλλα ζητήματα, ενώ συμμετέχει σε πολλές διεθνείς διασκέψεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, για την κλιματική αλλαγή, τη μεσογειακή ασφάλεια, τη Λιβύη, και άρα έχει διευρυμένο ορίζοντα, κυρίως χερσαία αντίληψη των θεμάτων άμυνας και ασφάλειας, ενώ -παρά τα κατά καιρούς λεγόμενα- επιδιώκει την ισχυροποίηση της ευρωατλαντικής διάστασης.

2. Επειδή -εκτός τυχόν άλλων εξελίξεων- η Γερμανία έχει τον πρώτο λόγο για τη θέση του γ.γ./ΝΑΤΟ (μετά τον Γενς Στόλτενμπεργκ) είναι σημαντικό να έχουμε μια «εικόνα» πάνω στο πώς η τρικομματική κυβέρνηση θα κινηθεί σε ζητήματα ασφάλειας στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη στο δόγμα της πυρηνικής αποτροπής του ΝΑΤΟ, στην παρουσία των 20 πυρηνικών βομβών Β61Β στο Μπούχελ (που είναι αποθηκευμένες κοντά στα γερμανο-λουξεμβουργιανά σύνορα για χρήση από γερμανικά αεροσκάφη), στις ιδέες για ευρωπαϊκή αυτονομία, στην ενίσχυση των τομών εσωτερικής ασφάλειας, πληροφοριών, κυβερνοτρομοκρατίας, σχέσεων με το Πεκίνο κ.ά.

3. Ας μην έχουμε ευσεβείς πόθους ότι το Βερολίνο θα διαφοροποιηθεί καταλυτικά και δραματικά απέναντι στην Αγκυρα. Στην Τουρκία, η Γερμανία έχει πάγια και δεδομένα συμφέροντα που ξεπερνούν τα κόμματα και τις επιμέρους γραμμές. Η Γερμανία δεν επιθυμεί η Τουρκία να «στριμωχτεί» στο ΝΑΤΟ. Επίσης είναι αρκετά δύσκολο να περιθωριοποιήσει την Τουρκία σε κρίσιμα ζητήματα, όπως στη Λιβύη, στη Βόρεια Συρία ή στο Ναγκόρνο- Καραμπάχ. Το Βερολίνο επιδιώκει να καταστεί μια ιδιαίτερα ισχυρή δύναμη, με ισχύ προσεχώς μόνιμου μέλους του Σ.Α./ΟΗΕ. Αρα οι «ιδέες» Ερντογάν ότι δεν είναι μόνο τα πέντε μόνιμα κράτη-μέλη με δικαίωμα βέτο στα Ηνωμένα Εθνη ακούγονται «αρκετά θετικά» στους διαχρονικούς γραφειοκράτες της Καγκελαρίας.

4. Το να ισχυρίζονται κάποιοι ότι θα σταματήσουν οι πωλήσεις όπλων και πυρομαχικών προς την Τουρκία από τη Γερμανία είναι εκτός πραγματικότητας. Τα συμβόλαια είναι τεράστιας αξίας για τη ναυπήγηση των 6 τουρκικών υποβρυχίων. Οι διασυνδέσεις των στρατιωτικών δυνάμεων του Βερολίνου με τις τουρκικές εταιρίες είναι πολύ μεγάλες. Σε περίπτωση μάλιστα που διάδοχος του Στόλτενμπεργκ είναι η απερχόμενη υπουργός Αμυνας Κάρεν Κραμπ- Καρενμπάουερ, θα είναι φύσει αδύνατο να περιοριστούν οι γερμανο-τουρκικές επαφές, αφού τυχόν διμερή προβλήματα θα προκαλέσουν κρίση μέσα στην Ατλαντική Συμμαχία.

5. Η Γερμανία, με την παρουσία πολεμικών πλοίων της τους τελευταίους μήνες σε Ινδικό-Ειρηνικό, «φλερτάρει» με την AUKUS. Συνεπώς μην αναμένουμε ότι θα ταυτιστεί με τα γαλλικά συμφέροντα. Η Ελλάδα θα πρέπει να αναλύσει σε βάθος τη διαμόρφωση των νέων ενδοκυβερνητικών συγκλίσεων στην αυριανή Γερμανία και ειδικά στους τομείς των πληροφοριών, της ασφάλειας, του μεταναστευτικού, της υπό διαμόρφωση πυρηνικής στρατηγικής – και όχι μόνο.

6. Είναι σημαντικό να παρακολουθήσουμε τις θέσεις του Βερολίνου στην Ανατολική Μεσόγειο, στη βορειοαφρικανική ακτή, στην Υποσαχάρια Αφρική, στο Αφγανιστάν και στη νότια Σινική Θάλασσα, οπότε θα μπορούμε να εξαγάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Πολλά από τα όσα υποστηρίζουν προεκλογικά τα κόμματα στη Γερμανία δεν ισχύουν όταν μετά καθίστανται κυβερνητικοί εταίροι. Διαφοροποιούνται λόγω της ευρύτερης γεωπολιτικο-στρατηγικής ανάλυσης.

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις 

Ειδήσεις σήμερα