Το πρώτο είναι η εκ νέου λεκτική αντιπαράθεση του Ερντογάν με το Παρίσι και την Ουάσιγκτον για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη συνάντηση ειδικών αντιπροσωπειών των ΗΠΑ και της Τουρκίας για διάφορα επίμαχα ζητήματα, για τα οποία υπάρχουν διαφορές και η οποία διεξάγεται μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Το δεύτερο σχετίζεται με τις τουρκο-πακιστανικές σχέσεις, που έχουν αναβαθμιστεί πολύ σε διάφορους τομείς τελευταία και θα πρέπει να μας προβληματίσουν, γιατί λαμβάνουν χώρα πολλά…

Το τρίτο αφορά τις εκ μέρους του Ερντογάν προαλειφόμενες συνταγματικές τροποποιήσεις και αλλαγές, που ανησυχούν πολύ την αντιπολίτευση γιατί τα κόμματά της επισημαίνουν ότι ο Τούρκος πρόεδρος στοχεύει σε ακόμα πιο ισχυρό προεδρικό σύστημα.

Εχοντας αποκτήσει ενισχυμένη εκτελεστική εξουσία μετά τη μερική αναθεώρηση του τουρκικού Συντάγματος το 2017, ο Ερντογάν προωθεί επιπλέον αλλαγές στους βασικούς κρατικούς νόμους. Πριν από τέσσερα χρόνια, με τις ενέργειές του για τη μετάβαση σε Προεδρική Δημοκρατία προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και εντάσεις.

Ο Ερντογάν θεωρεί ότι η καρδιά των προβλημάτων της Τουρκίας βρίσκεται στο ότι ο κύριος νόμος της χώρας είναι κληροδότημα των πραξικοπηματιών της χούντας του Κενάν Εβρέν και τέθηκε σε ισχύ το 1982, μετά από δημοψήφισμα, κάτι ανάλογο δηλαδή και με το προηγούμενο Σύνταγμα του 1961, το οποίο υιοθετήθηκε μετά τη βίαιη ανατροπή και τον απαγχονισμό του πρωθυπουργού Αντνάν Μεντερές, ως και άλλων δύο πολιτικών. Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα επίσης υποστηρίζουν ότι ο Τούρκος πρόεδρος επιδιώκει να στρέψει προς άλλες κατευθύνσεις την κοινή γνώμη για να μην ασχολείται με την πανδημία και την οικονομία.

Αντιδράσεις

Στελέχη των μικρότερων κομμάτων -μάλιστα πρώην συνεργατών του Ερντογάν, δηλαδή των Μπαμπτζάν και Νταβούτογλου- υποστηρίζουν ότι ο Ερντογάν και η συμμαχία του με τους εθνικιστές του MHP του Μπαχτσελί στερούνται κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας (χρειάζονται άλλους 24 βουλευτές) για να προχωρήσουν στις κυοφορούμενες συνταγματικές αλλαγές. που υπόψη δεν έχουν επίσημα κατονομαστεί.

Πολλοί σήμερα επικρίνουν τον Ερντογάν για τις αντιδράσεις του κατά των φοιτητών του περίβλεπτου Πανεπιστημίου του Βοσπόρου λέγοντας ότι βλέπει παντού «τρομοκράτες».

Επίσης επικρίνουν τη σπατάλη των διεθνών αποθεματικών της τουρκικής οικονομίας, που μπορεί να έχει δώσει τις τελευταίες ημέρες «κάποια ανάσα» για τη στήριξη του εθνικού νομίσματος, αλλά ο πληθωρισμός παραμένει σε διψήφια ποσοστά.

Η γεμάτη προκλήσεις και ομιχλώδεις τάσεις τουρκική οικονομία αποτελεί έναν καλό λόγο για να στρέψει ο Ερντογάν αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης μέσω των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων.

Από την  έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου