Οι επιπτώσεις είναι πολιτικές, στρατηγικές, στρατιωτικές και οικονομικές ενώ η Αγκυρα με διαφόρους τρόπους και υποχθόνιες μεθόδους προσπαθεί να προωθήσει τα δικά της σχέδια.

Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Από πλευράς Αμερικανών παρά την παρουσία μέσω μονάδων και βάσεων σε σημαντικές χώρες (κυρίως στρατιωτικά), τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση της ευρύτερης επιρροής των ΗΠΑ αφού έχουν αποσυρθεί ή είναι σε φάση απόσυρσης στρατιωτικές δυνάμεις από την επιχείρηση RESOLUTE SUPPORT στο Αφγανιστάν, έχουν μειωθεί οι δυνάμεις των ΗΠΑ στο Ιράκ (πρόσφατα από τη βάση Αλ Τατζ και από το Ιρακινό Κουρδιστάν), διατηρούνται πολύ λίγες δυνάμεις στην Ανατολική Συρία (ειδικά στην Ντερ ελ Ζορ και ανατολικά του Ευφράτη), ενώ κατά βάση οι ΗΠΑ επιδιώκουν να έχουν αεροναυτική παρουσία, όπως γίνεται με το αρχηγείο του 5ου στόλου στη Μανάμα του Μπαχρέιν, τη βάση Αλ Ντάφρα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το αρχηγείο της Κεντρικής Διοίκησης (CENTCOM) και την αεροπορική βάση Αλ Ουντέιντ κοντά στην Ντόχα του Κατάρ, ως και σε ορισμένες βάσεις στο νησί Μασιράχ του Ομάν, στη βάση CAMP LEMONIER στο Τζιμπουτί (πρώην Γαλλική Σομαλία) και στο Εμιράτο του Κουβέιτ. Επιπλέον οι ΗΠΑ διατηρούν την αεροπορική βάση τους στην Τουρκία, στο Ιντσιρλίκ/Αδανα.

Την ίδια στιγμή ενισχύουν την παρουσία τους σε Ανατολική Μεσόγειο, Μέση Ανατολή, Ινδικό ωκεανό και Αφρική η Ρωσία και ιδιαίτερα η Κίνα, που συνδυάζει πολλές από αυτές τις περιοχές με τον «Νέο Δρόμο του Μεταξιού». Με εξαίρεση τις βάσεις Αλ Χμεΐμιμ και Ταρσό στη Συρία η πολιτική Πούτιν είναι να προωθούνται Ρώσοι μισθοφόροι παρά τακτικός στρατός και ειδικά της ιδιωτικής εταιρίας WAGNER του προσωπικού φίλου του, Πριγκόζιν, οι οποίοι έχουν μάχιμες εμπειρίες από Τσετσενία, Αμπχαζία, Νότια Οσετία και Ανατολική Ουκρανία (Ντονμπάς). Οι Κινέζοι έχουν πρόσβαση σε λιμάνια του Πακιστάν ως και στο Τζιμπουτί ενώ ενισχύουν πολύ τις ναυτικές τους δυνάμεις.

[fwduvp preset_id=”test” playlist_id=”Test”]

Οι Βρετανοί παραμένουν εμπλεκόμενοι πιο πολύ σε θέματα intelligence (πληροφοριών) και σε συνεργασία με τους Αμερικανούς κυρίως στην Κένυα, στο νησί Ντιέγκο Γκαρσία στον κεντρικό Ινδικό ωκεανό, στο Σουλτανάτο του Ομάν ως και με τις δύο βάσεις τους στην Κύπρο (Ακρωτήρι/Επισκοπή-Δεκέλεια). Η Γαλλία εμφανίζεται αδύναμη στο όλο σκηνικό, απλά έχοντας μία βάση στο Αμπου Ντάμπι των Εμιράτων, ενώ είναι εκτός παιχνιδιού σε Συρία και Λιβύη και αγκομαχά να έχει μία οριακή παρουσία στον αδύναμο Λίβανο. Σε πρώην αποικίες της στην Υποσαχάριο Αφρική διατηρεί στρατιωτικές μονάδες αλλά οι διάφορες αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στο Σαχέλ δεν έχουν τύχει επιτυχιών σε βάρος ισλαμιστών ανταρτών, με τους Αμερικανούς και τους Κινέζους να είναι σαφέστατα πιο ισχυροί σε ηπειρωτική βάση.

Τέλος, η Τουρκία διατηρεί βάσεις σε Βόρειο Ιράκ, Συρία, Κατάρ, Σομαλία (Μογκαντίσου) και Τριπολιτάνα Λιβύης(Αλ Ουατίγια-Μισράτα-Αλ Χουμς). Επιπλέον τυγχάνει λιμενικών και άλλων διευκολύνσεων σε αλβανικά λιμάνια ενώ προωθεί αυτό τον καιρό τη δημιουργία βάσης στο Αζερμπαϊτζάν (περιοχή Ναχιτσεβάν).

14 ΣΗΜΕΙΑ-ΚΛΕΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ

Πυρηνικά, 5G, νέες συμμαχίες, η δράση μυστικών υπηρεσιών, οι απειλές και η «Γαλάζια Πατρίδα»

Οι πιο σημαντικές εξελίξεις πέραν των ελληνοτουρκικών που λαμβάνουν χώρα σε μία πιο διευρυμένη γεωγραφική και όχι μόνο οθόνη είναι οι παρακάτω:

*Η εκ νέου επικέντρωση στις συνεχώς κλιμακούμενες αναβαθμίσεις των πυραυλικών συστημάτων ως και του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Επίσης η Τεχεράνη έχει πραγματοποιήσει πολύ σημαντικά βήματα στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών.

*Η σύναψη διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στα Εμιράτα και το Ισραήλ που προσθέτει βάθος και κινητικότητα σε πάρα πολλούς τομείς και στα ενεργειακά της Μεσογείου.

*Η πιθανή συνέχεια σε σύναψη διπλωματικών σχέσεων με το Τελ Αβίβ μετά τα Εμιράτα εκ μέρους του Μπαχρείν, του Μαρόκου και του Σουδάν με αμερικανική κάλυψη και με εμφανή στόχο το Ιράν.

*Η κρίση ηγεσίας, πολιτικής, οικονομίας και ασφάλειας στον Λίβανο της απόλυτης διαφθοράς.

*Η ενίσχυση πολλών μη συμβατικών, μη γραμμικών, ασύμμετρων και υβριδικών δυνάμεων και παραγόντων που απειλούν ολόκληρα κράτη. Ενδεικτικά αναφέρω τη σιιτική Χεζμπολάχ σε Λίβανο-Συρία-Υεμένη, τους Χούθις στην Υεμένη, αλλά και τις φιλοϊρανικές δυνάμεις και οργανώσεις στο Ανατολικό Ιράκ.

*Η χαοτική κατάσταση με τις φυλές Τουαρέγκ-Τούμπου στη Νότια Λιβύη (Φεζάν) που έχει επιπτώσεις σε ασταθή κράτη του Σαχέλ, δηλαδή σε Νίγηρα, Τσαντ, Σουδάν, Μπουρκίνα Φάσο κ.λπ.

*Η σύγκλιση και δημιουργία κοινού χώρου δράσης από τις αμερικανικές διοικήσεις EUCOM-CENTCOM-AFRICOM που είναι πλέον εμφανής σε Λιβύη, Μεσοποταμία, Νότιο Καύκασο και αυτό λόγω της αλληλεξάρτησης των γεωγραφικών υπομετώπων.

*Η πιο εμφανής δράση της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας Μοσάντ αλλά και της τουρκικής MIT συγκριτικά με το παρελθόν. Εμπλέκονται πιο φανερά σε διάφορες κρίσιμες γωνιές ασταθών περιοχών.

*Η όσο το δυνατό μεγαλύτερη έμφαση στον όρο ναυτική ασφάλεια και στην προωθημένη παρουσία στόλων και στολίσκων σε όλες αυτές τις περιοχές. Μέσα σε αυτές τις ζώνες εντάσσω και το τουρκικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».

*Η πολυσχιδής εμπλοκή και παρουσία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στη Σερβία, ένα θέμα που δεν μας έχει απασχολήσει, ενώ θα έπρεπε. Και πιο διευρυμένα ο ισχυρότατος ανταγωνισμός με το Εμιράτο του Κατάρ σε Υεμένη-Λίβανο-Ιράκ-Συρία κ.α.

*Η ασταθής κατάσταση που επικρατεί στο μείζον ζήτημα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων του Γαλάζιου Νείλου μεταξύ Αιγύπτου-Σουδάν και κυρίως Αιθιοπίας στο φως της πολλαπλής φραγματοποίησης και ελέγχου των νερών από την Αντίς Αμπέμπα που προκαλεί βαθιές ανησυχίες στην Αίγυπτο του δικτάτορα Αλ Σίσι.

*Η διείσδυση των κινεζικών τεχνολογιών 5G που απαιτεί μεγάλη προσοχή με επιπτώσεις σε κατασκοπευτικές και υψηλής τεχνολογίας δραστηριότητες.

*Η εκ μέρους της Τουρκίας επιτυχής χρήση drones στα πεδία των μαχών της Συρίας και της Λιβύης που προκάλεσε τεράστιες απώλειες στους στρατούς του Ασαντ και του Χαφτάρ. Είναι θέμα που μελετάται πολύ σε κορυφαία στρατιωτικά κολέγια των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας.

*Τέλος, η συνεχής εμπλοκή της Τουρκίας από κοινού με το Πακιστάν σε θέματα πυρηνικά, αεροπορικά, δόγματος, αντιμετώπισης αντάρτικου, κυβερνοτρομοκρατίας και πυραυλικά. Επιπλέον η τεράστια πρόοδος της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας τα τελευταία 20 χρόνια. Ηδη βάσει στοιχείων στη διάθεση του υπογράφοντα από αμερικανικές πηγές, 7 κορυφαίες τουρκικές εταιρίες είναι μέσα στις 100 πρώτες σε παγκόσμιο επίπεδο (Αselsan-Roketsan-Tusas-Tai κ.λπ.).

Tα ανωτέρω έχουν σοβαρές επιπτώσεις για τη χώρα μας που καλείται να παρακολουθεί διαρκώς τις εξελίξεις στις γειτονικές περιοχές, να ενισχύσει τη ναυτική ασφάλεια, να ενδυναμώσει την παραπαίουσα στρατιωτική μας διπλωματία, να «πολυδιαστατικοποιήσει» τη συλλογή και ανάλυση πληροφοριών, να αντιληφθεί τα σύγχρονα δόγματα διακλαδικών επιχειρήσεων, να αναβαθμίσει τις ψυχολογικές επιχειρήσεις ως και τις υβριδικές-επιρροής, να αναλύσει σενάρια μελλοντικών εμπλοκών της Ελλάδας σε διάφορα σημεία των γεωγραφικών γειτονιών μας και να ασχοληθεί με τα LΕSSONS LEARNED από επιχειρήσεις παραπληροφόρησης-προπαγάνδας στις οποίες οι Τούρκοι, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι έχουν κάνει λίαν σημαντική πρόοδο.

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Από την έντυπη έκδοση  

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr