ΩΣΤΟΣΟ, η Σαουδική Αραβία βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Αν δεν κάνει τίποτα, το Ιράν πιθανότατα θα συνεχίσει να επιτίθεται εναντίον του μεγάλου εταίρου της, των ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να αναγκάσει την Ουάσιγκτον να χαλαρώσει τις κυρώσεις της – άλλωστε, το Ριάντ δεν μπορεί να προσπαθήσει να αποκλιμακώσει τις εντάσεις με την Τεχεράνη, δεδομένου ότι ο κύριος στόχος της είναι τα αμερικανικά μέτρα, για τα οποία το βασίλειο έχει μικρό έλεγχο. Αν όμως η Σαουδική Αραβία ανταποδώσει το χτύπημα στο Ιράν για να αποκαταστήσει την αποτρεπτική ισχύ της, θα διακινδυνεύσει τα ιρανικά αντίποινα, με κίνδυνο να υποστούν ζημιές οι ζωτικής σημασίας ενεργειακές υποδομές της. Με την αυξανόμενη πίεση να κάνει μια κίνηση, η Σαουδική Αραβία θα μπορούσε σύντομα να αισθανθεί την ανάγκη να κάνει το μεγάλο βήμα, προχωρώντας σε αντίποινα στο Ιράν.

ΟΙ ΗΠΑ ανησυχούν βαθύτατα για την εμπλοκή τους σε ακόμα μία σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, καθώς επιδιώκουν να στρέψουν την προσοχή και τους πόρους τους στον μεγάλο ανταγωνισμό ισχύος με τη Ρωσία και την Κίνα. Συνεπώς, εάν ένας από τους αντιπάλους του Ιράν πρόκειται να αντιδράσει στρατιωτικά στις επιθέσεις στο Abqaiq και το Khurais, οι ίδιοι οι Σαουδάραβες είναι πιθανό να ηγηθούν της επιχείρησης. Πράγματι, όταν οι στρατιωτικοί σύμβουλοι των ΗΠΑ ενημέρωσαν τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, για τις διάφορες επιλογές για μια επιθετική απάντηση, επέμεινε, σύμφωνα με το CBS, ότι η Σαουδική Αραβία θα έπρεπε να συνεισφέρει στο όποιο χτύπημα ως αντίποινα.

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, η Σαουδική Αραβία αισθάνεται σχεδόν ικανοποίηση από την προοπτική να βρεθεί -ανεξάρτητα από το αν θα χτυπήσει το Ιράν- σε μια βαθύτερη σύγκρουση με την Τεχεράνη, η οποία θα εκθέσει τις υποδομές της για την εξαγωγή ενέργειας σε περαιτέρω καταστροφικές επιθέσεις. Η Σαουδική Αραβία θα μπορούσε να υπολογίσει ότι τα αντίποινα με τη μορφή μεγαλύτερης οικονομικής πίεσης σε συντονισμό με τους συμμάχους της θα μπορούσαν να είναι επαρκή. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να επιδιώξει μια αντισυμβατική απάντηση, όπως δολιοφθορά ή κυβερνοεπίθεση (και πάλι σε συνδυασμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες), ως αντίποινα. Μια τέτοια κίνηση, ωστόσο, είναι απίθανο να καταφέρει να αποθαρρύνει το Ιράν. Στην πραγματικότητα, μπορεί να το ενθαρρύνει. Τελικά, το Ιράν επιτίθεται, κατ’ αρχάς, λόγω της τεράστιας οικονομικής πίεσης που αντιμετωπίζει. Δεδομένου αυτού, υπάρχει αυξανόμενη πιθανότητα η Σαουδική Αραβία να υπολογίσει ότι η στρατιωτική απάντηση είναι ο μόνος βιώσιμος δρόμος να προχωρήσει, παρά τις δυνητικά καταστροφικές συνέπειες.

ΦΥΣΙΚΑ, η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας δεν έχει καμία πρόθεση να ξεκινήσει μια πλήρη σύγκρουση με το Ιράν, οπότε θα πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα σε χτύπημα-απάντηση με σημαντικό αντίκτυπο και ταυτόχρονα να ελαχιστοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον κίνδυνο κλιμάκωσης. Εάν οι σαουδαραβικές Ενοπλες Δυνάμεις αποφασίσουν να ξεκινήσουν μια επίθεση ως αντίποινα, θα έχουν τρεις γενικές επιλογές.

• Πρώτον, να προβούν σε μια άμεσα αναλογική επίθεση στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ιράν. Σε αυτό το σενάριο, το Ριάντ θα έχει στόχο τις βασικές ενεργειακές εγκαταστάσεις του Ιράν, πιθανόν τις εγκαταστάσεις αποθήκευσης και επεξεργασίας πετρελαίου στο νησί Kharg. Το πλεονέκτημα αυτού του χτυπήματος είναι ότι θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο ύπαρξης θυμάτων, ενώ παράλληλα θα πλήξει επαρκώς την Τεχεράνη.

• Η δεύτερη επιλογή είναι για τη Σαουδική Αραβία να χτυπήσει απευθείας στη βάση από την οποία το Ιράν εκτόξευσε τους πυραύλους και τα drones εναντίον του Abqaiq και του Khurais. Σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι Ιρανοί ξεκίνησαν την επίθεσή τους στο Abqaiq από την αεροπορική βάση Ahvaz της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς (IRGC), η οποία βρίσκεται κοντά στα ιρακινά σύνορα στο Νοτιοδυτικό Ιράν. Ξεκινώντας ένα χτύπημα εναντίον των εγκαταστάσεων θα στείλει ένα ισχυρό μήνυμα και θα παραμείνει μια εντελώς αναλογική απάντηση στην αρχική ιρανική επίθεση. Ο κίνδυνος για αυτήν την επιλογή, ωστόσο, είναι ότι είναι οριακά λιγότερο προκλητική από ό,τι μια σαουδαραβική επίθεση στις ιρανικές ενεργειακές εγκαταστάσεις.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΗΣ μία λιγότερο προκλητική -αλλά πιθανώς λιγότερο αποτελεσματική- επιλογή για τους Σαουδάραβες: Το χτύπημα σε κάποιες πληρεξούσιες δυνάμεις του Ιράν στο Ιράκ, στη Συρία ή αλλού. Αν και αυτή η επίθεση θα μπορούσε να διαταράξει τις επιχειρήσεις των δυνάμεων υπέρ του Ιράν, τέτοια χτυπήματα δύσκολα θα αποτρέψουν το Ιράν από μελλοντικές επιθέσεις, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη ότι οι Σαουδάραβες έχουν ήδη εμπλακεί σε μεγάλο βαθμό στην επίθεση τουλάχιστον ενός πληρεξουσίου του Ιράν, των ανταρτών Χούτι της Υεμένης.

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ τη δυνατότητα της Σαουδικής Αραβίας να κάνει τέτοιες επιθέσεις, το πρωταρχικό και αποτελεσματικότερο μέσο του Ριάντ είναι η Πολεμική Αεροπορία του. Η Σαουδική Αραβία με την πάροδο του χρόνου έχει επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στις αεροπορικές δυνάμεις της, αποκτώντας μεγάλο αριθμό υψηλής τεχνολογίας και σύγχρονων πολεμικών αεροπλάνων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος για τα αεροσκάφη τους, οι Σαουδάραβες θα προσπαθήσουν πιθανώς να πραγματοποιήσουν τυχόν χτυπήματα στο Ιράν με πυραύλους από αέρος τύπου Κρουζ, όπως οι «Storm Shadows» από τα αεροσκάφη τους τύπου Tornado. Οι «Storm Shadows» έχουν βεληνεκές που ξεπερνά τα 1.000 χιλιόμετρα (625 μίλια), πράγμα που σημαίνει ότι οι αεροπορικές δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας θα μπορούσαν να τις εκτοξεύσουν, υπερβαίνοντας την ιρανική αεράμυνα.

ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ της Σαουδικής Αραβίας για επίθεση, θα παραμείνει πάντοτε πολύ ευάλωτη στις ιρανικές αντιθέσεις, κάτι που σημαίνει ότι θα το κάνει μόνο αν αισθάνεται αρκετά σίγουρη για την αμερικανική βοήθεια. Ως αποτέλεσμα, το βασίλειο θα επιδιώξει ενισχύσεις από τις ΗΠΑ, όπως επιπρόσθετες αεράμυνες, καθώς και πληροφορίες που και παρακολουθούν καλύτερα τις εισερχόμενες απειλές και που, ενδεχομένως, παρέχουν πληροφορίες σε επίπεδο τακτικής για ένα σαουδαραβικό χτύπημα. Και ως έσχατη λύση, το Ριάντ θα ζητήσει επίσης εγγυήσεις ότι η Ουάσιγκτον θα παρέμβει, στην περίπτωση που το χτύπημα ως αντίποινα του βασιλείου προκαλέσει μια πύρινη λαίλαπα στη Μέση Ανατολή. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βρεθούν αντιμέτωπες με τις φλόγες στη Μέση Ανατολή, ακριβώς στην προσπάθειά τους να μεταφέρουν αυτά τα «καθήκοντα» σε άλλους.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής