Μόνο την τελευταία τριετία διάφοροι Κινέζοι μεγιστάνες επένδυσαν 2,5 δισ. δολάρια για να εξαγοράσουν ποδοσφαιρικούς συλλόγους ανά την Ευρώπη. Αναφέρουμε ενδεικτικά την ιστορική Μίλαν του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, την Ατλέτικο Μαδρίτης και τη Μάντσεστερ Σίτι, τις «μεσαίες» Γουλβς, Αστον Βίλα, Μπέρμιγχαμ, Μπρόμγουιτς και Σαουθάμπτον στην Αγγλία, τις Σοσό, Λιόν και Οσέρ στη Γαλλία, μικρότερους συλλόγους σε Ολλανδία, Βέλγιο και Τσεχία, αλλά και τη μετριοπαθή καταλανική Εσπανιόλ, αντίπαλον δέος της «αυτονομιστικής» Μπαρτσελόνα.

Ταυτόχρονα οι Κινέζοι δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη την οικονομική κατάρρευση της «συντρόφου στους BRICS» Βραζιλίας, που έμεινε πανί με πανί λόγω της σπατάλης στις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις (Παγκόσμιο Κύπελλο 2014, Ολυμπιακοί 2016) και του τεράστιου σκανδάλου διαφθοράς «Πλυμένο Αυτοκίνητο» («Java Lato»), που οδήγησε σε αδιέξοδο μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις (κυρίως την κατασκευαστική Odebrecht και την ενεργειακή Petrobras) μέσα από ένα μεγάλο φαγοπότι, πολιτικών, εργολάβων και επιχειρηματιών.

Για να καλύψει τα τεράστια ελλείμματα του προϋπολογισμού χωρίς να θίξει την άρχουσα τάξη της Βραζιλίας, η κυβέρνηση του (επίσης ελεγχόμενου από τη Δικαιοσύνη) προέδρου Μισέλ Τέμερ άρχισε να ξεπουλάει τα πάντα. Λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι και σιδηρόδρομοι βγήκαν στο… σφυρί και οι Κινέζοι με το άφθονο χρήμα τους έτρεξαν πρώτοι στον πλειστηριασμό. Αλλωστε, η Βραζιλία κέντρισε το ενδιαφέρον τους από το 2010, όταν άρχισαν να αγοράζουν μεγάλες εκτάσεις στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική για να καλύψουν τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες του κινεζικού υπερπληθυσμού σε τρόφιμα και ενέργεια.

Ποδόσφαιρο

Ο Σι Τζινπίνγκ τυγχάνει μέγας ποδοσφαιρόφιλος και το φέρει βαρέως που η πρώτη πληθυσμιακά χώρα του κόσμου βρίσκεται στην 57η θέση της FIFA. Θέλει να βάλει το ποδόσφαιρο στα σχολεία, να διοργανώσει, επιτέλους, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο στην Κίνα και να αναβαθμίσει τη χώρα του στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Γνωρίζοντας το «ψώνιο» του ηγεμόνα, ορισμένοι Κινέζοι επιχειρηματίες ανοίχτηκαν υπερβολικά στην ευρωπαϊκή αγορά, με στόχο να προωθήσουν την «ήπια ισχύ» της Κίνας και να την κάνουν δημοφιλή στα μάτια εκατομμυρίων Ευρωπαίων φιλάθλων (το κατά πόσο το πέτυχαν για τις χώρες τους αντίστοιχοι επενδυτές από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή είναι μια άλλη ιστορία…)

Σύμφωνα με τους «Financial Times», οι οπαδοί της Γουλβς είναι κατενθουσιασμένοι με το νέο τους ιδιοκτήτη, Κινέζο μεγιστάνα Γκούο Γκουανγκτσάν, που έριξε 45 εκατομμύρια δολάρια κι έκανε δυνατές μετεγγραφές για να βγάλει την ομάδα στην Ευρώπη.

Τα 2,5 δισ. δολάρια που «έριξαν» οι Κινέζοι στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο μετά το 2014 ωχριούν μπροστά στο σύνολο των κινεζικών εξαγορών 220 δισ. που έγιναν σε όλο τον κόσμο μόνο το 2016 (συμπεριλαμβανομένης της επένδυσης της Cosco στον Πειραιά). Ωστόσο, η κοινή λογική λέει πως δεν κερδίζεις την καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων με το να διαχειρίζεσαι συστήματα αποχέτευσης και εργοστάσια, αλλά όταν κάνεις την ομάδα τους να «πετάει» στο γήπεδο.

Ενα από τα παράδοξα της παγκοσμιοποίησης είναι ότι η πορεία της αγαπημένης ομάδας εκατομμυρίων Ευρωπαίων φιλάθλων εξαρτάται από τις εσωτερικές ισορροπίες στο… Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας. Επιπλέον ο σύμβουλος επενδύσεων, Λιν Φενγκ, επισημαίνει ότι κάποιοι Κινέζοι επιχειρηματίες που δανείστηκαν για να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις τους σε ευρωπαϊκούς συλλόγους, κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα αν οι εποπτικές Αρχές μπλοκάρουν την είσοδο των ομάδων τους στο Χρηματιστήριο – για την άντληση φρέσκων κεφαλαίων. Τέτοια προβλήματα αντιμετωπίζει ήδη η Μίλαν, της οποίας ο νέος ιδιοκτήτης, Λι Γιονγκχόνγκ, είχε καταβάλει 117 εκατ. δολάρια στον Μπερλουσκόνι προτού πέσει στο τείχος της χρηματαγοράς.

Εχοντας αυτά υπόψη, οι ειδικοί εκτιμούν ότι η φρενίτιδα εξαγοράς ευρωπαϊκών συλλόγων από τους «Κόκκινους Δράκους» θα ανακοπεί την επόμενη διετία, ωσότου ισορροπήσει η κατάσταση.

Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν επενδύσει 21 δισ. δολ. στη Βραζιλία

«Αν πέντε χρόνια πριν οι Κινέζοι ζητούσαν να αγοράσουν τη μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρία της Βραζιλίας, ο κόσμος θα γελούσε. Σήμερα λέει ότι το συζητάει…», δήλωσε στους «Financial Times» ο δικηγόρος Ρεϊνάλντο Γκουάνγκ Ρουέι Μα, ειδικός σε επιχειρηματικά deals με το Πεκίνο.

Τα δύο τελευταία χρόνια έχει πραγματοποιηθεί κοσμογονία κινεζικών επενδύσεων στη μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής (περίπου 21 δισ. δολάρια) σε στρατηγικούς τομείς όπως η ενέργεια (υδροηλεκτρικοί σταθμοί, πετρελαϊκές εγκαταστάσεις) σε λιμάνια και σε εταιρίες υπηρεσιών ταξί με εφαρμογές στα κινητά. Το «κόλπο γκρόσο» ήταν η αγορά μεριδίου από την κινεζική Sinopec στο κολοσσιαίο λιμάνι Ασου, κοντά στο Ρίο ντε Ζανέιρο, που αποκαλείται «λεωφόρος προς την Κίνα». Ηδη φεύγουν από εκεί πλοία με μεταλλεύματα για την Κίνα, ενώ αποτελεί βάση για τις βραζιλιάνικες πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου στον Ατλαντικό.

Με τη συνδρομή των Κινέζων η διαχειρίστρια αμερικανική εταιρία EIG φιλοδοξεί να επεκτείνει τη λειτουργία του με νέους τερματικούς σταθμούς κοντέινερ, ενεργειακές εγκαταστάσεις και σιδηροδρομική σύνδεση με τη βραζιλιάνικη ενδοχώρα.

Ανησυχία της Ουάσιγκτον για την αυξανόμενη είσοδο κινεζικών κεφαλαίων στη μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής

Ο τελευταίος που αντιστάθηκε στην επεκτακτική πολιτική των Κινέζων ήταν ο πρόεδρος Ινιάσιο Λούλα ντα Σίλβα έως το 2009, αλλά από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν άλλη τροπή. Η παγκόσμια κρίση έφερε πιο κοντά Κίνα και Βραζιλία στο πλαίσιο των BRICS (μαζί με Ρωσία, Ινδία και Ν. Αφρική), με αποτέλεσμα οι δύο χώρες να ρίξουν τα τείχη της καχυποψίας, ενισχύοντας τους τραπεζικούς, νομισματικούς αλλά και στρατιωτικούς δεσμούς τους (Κινέζοι κομάντος συμμετείχαν σε ασκήσεις στη ζούγκλα του Αμαζονίου!).

Δεδομένου ότι η Βενεζουέλα του Μαδούρο και ο Ισημερινός αναπνέουν με… κινεζικό πνεύμονα (το Πεκίνο έχει δανείσει 70 δισ. δολάρια στο Καράκας κι άλλα τόσα στις υπόλοιπες λατινοαμερικανικές χώρες από το 2005) η Ουάσιγκτον δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι την αύξηση της κινεζικής επιρροής στη μεγαλύτερη χώρα της «νότιας αυλής» της.

Πολιτικές φωνές κατά του «ξεπουλήματος της χώρας στους Κινέζους» ακούγονται και στην ίδια τη Βραζιλία, που κατηγορούν τον πρόεδρο Τέμερ ότι «τα έδωσε όλα» στον Σι Τζινπίνγκ κατά την επίσκεψή του στο Πεκίνο τον Σεπτέμβριο. Προς το παρόν, οι αντιρρησίες δεν ακούγονται, μιας και η δύναμη του κινεζικού χρήματος -που τόσο ανάγκη έχει η Βραζιλία- σκεπάζει τα πάντα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ

 [email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής