Οσο σκληρά καρύδια κι αν είναι οι Φιλελεύθεροι που εποφθαλμιούν το πόστο του, έστειλε μήνυμα στα 75α του γενέθλια τη Δευτέρα ότι δεν θα τους κάνει τη χάρη. «Ελπίζω να γιορτάσω και τα 80», δήλωσε ενώπιον του διδύμου Μέρκελ–Γιούνκερ, αναζωπυρώνοντας τις συζητήσεις στην Μπούντεσταγκ για συνταγματική παράταση της κοινοβουλευτικής περιόδου από 4 σε 5 χρόνια.

Οι συνεργάτες του Σόιμπλε διέψευσαν την πληροφορία ότι έκαναν κράτηση για το αφεντικό τους σε ξενοδοχείο της Ουάσιγκτον εν όψει της εαρινής συνόδου Παγκόσμιας Τράπεζας-ΔΝΤ το 2018. Θα αποτελέσει όμως έκπληξη πρώτου μεγέθους αν καταλύσει στο δωμάτιο κάποιος άλλος Γερμανός υπουργός Οικονομικών, μολονότι η Ανγκελα Μέρκελ αποφεύγει να δεσμευτεί ότι θα διατηρήσει τον απαραίτητο συνεργάτη της στη θέση του.

Οι φήμες ότι θα τον αντικαταστήσει προσφέροντάς του την προεδρία της Βουλής ξεφούσκωσαν σύντομα, όπως και ο αστικός μύθος περί της «αντιπαλότητάς» τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχαν διαφωνίες στην περίπτωση της Ελλάδας το 2015.

Η έλευση του παράγοντα Μακρόν στο προσκήνιο ενίσχυσε το ηθικό του Σόιμπλε, αφού οι δυο τους βρίσκουν κοινή γλώσσα σε ό,τι αφορά το οικονομικό μοντέλο της Ευρώπης στη μετά το Brexit εποχή (το «Spiegel» μάλιστα χαρακτήρισε τον Γάλλο πρόεδρο «μια καλύτερη εκδοχή του Σόιμπλε» επειδή επέμεινε στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος στην προσπάθεια εφαρμογής της αντιδημοφιλούς ατζέντας του στη Γαλλία).

Το πλάνο που παρουσιάζεται σε δόσεις (διαρροές του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών στην «Bild» και το «Spiegel», συνεντεύξεις του ίδιου του Σόιμπλε κ.λπ.) περιλαμβάνει τα εξής σκέλη:

• Δημιουργία θεσμών κεντρικής ευρωπαϊκής διακυβέρνησης, όπως ο ESM και η μετεξελιγμένη μορφή του EMF (Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο) που θα ελέγχουν τους προϋπολογισμούς των κρατών της ευρωζώνης, θα διαχειρίζονται ελεγχόμενες χρεοκοπίες εντός του κοινού νομίσματος και θα απελευθερώνουν αναπτυξιακούς πόρους σε προβληματικές οικονομίες, υπό τον όρο όμως της ολοκληρωτικής επιτήρησης. Στο ίδιο πλαίσιο ο Σόιμπλε τάχθηκε τον Απρίλιο, με δηλώσεις του στη «Repubblica», υπέρ ενός κοινοβουλίου της ευρωζώνης με «συμβουλευτικό ρόλο» δίπλα στην «ευρωπαϊκή κυβέρνηση» ESM.
• Μετατροπή του προέδρου του Εurogroup σε επίσημο υπουργό Οικονομικών της ευρωζώνης (ο Γερούν Ντάισελμπλουμ «έθεσε» ήδη υποψηφιότητα για το πόστο).
• Αλωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από το Βερολίνο ώστε να απομακρυνθούν μη ελεγχόμενοι τραπεζίτες «τύπου Ντράγκι», που κωφεύουν στις γερμανικές εκκλήσεις για τερματισμό της ποσοτικής χαλάρωσης. Για τη θέση του Μάριο Ντράγκι προαλείφεται ο επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ, Γενς Βάιντμαν, με αντιπρόεδρο τον πειθήνιο στους Γερμανούς, Ισπανό υπουργό Οικονομικών, Λουίς ντε Γκίντος.
• De facto υποβάθμιση της «αυτόνομης γραφειοκρατίας» της Κομισιόν, η οποία καλείται εμμέσως να παραδώσει τις ουσιώδεις αρμοδιότητές της στο Βερολίνο.

Κατά τον Γερμανό οικονομολόγο Κρίστιαν Οντενταλ του Center for European Reform, όλος ο σχεδιασμός του Σόιμπλε θα τιναχτεί στον αέρα αν οι Φιλελεύθεροι μπουν στην κυβέρνηση. «Θα είναι ο πιο επικίνδυνος συνασπισμός για το ευρώ», είπε χαρακτηριστικά, αφού το κόμμα του 38χρονου Κρίστιαν Λίντνερ απορρίπτει κατηγορηματικά τον κοινό προϋπολογισμό της ευρωζώνης, τον έκτακτο δανεισμό και τις επενδυτικές ενέσεις ενός μελλοντικού Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου σε αδύναμα κράτη. Οσο για τυχόν χρεοκοπίες εντός ευρώ, το FDP θεωρεί ότι ισοδυναμούν με αυτόματη έξοδο από το κοινό νόμισμα.

«Με μας στην κυβέρνηση οι συμφωνίες ανάμεσα στην καγκελάριο Μέρκελ και τον πρόεδρο Μακρόν για γιγάντιες χρηματοδοτικές μεταβιβάσεις δεν θα συμβούν ποτέ…», απείλησε ο Λίντνερ μιλώντας την προηγούμενη εβδομάδα στο «Spiegel».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής