«Επί εξι μήνες επισκεπτόμουν μια εβραία ψυχαναλύτρια, μια φορά την εβδομάδα. Ήθελα να αποσαφηνίσω κάποια πράγματα», διηγείται ο ίδιος ο ποντίφικας.

Την περίοδο εκείνη ήταν 42 ετών, είχε ορισθεί επικεφαλής των Ιησουιτών στην Αργεντινή, και η χώρα του ήταν υπό καθεστώς στρατιωτικής δικτατορίας.

Ο Φραγκίσκος προσθέτει ότι η εμπειρία αυτή τον βοήθησε και ότι «ήταν μια ιδιαίτερα ικανή επαγγελματίας». Αποκαλύπτει μάλιστα ότι αργότερα η γυναίκα αυτή, λίγο πριν πεθάνει, τον κάλεσε στο σπίτι της για έναν «πνευματικό διάλογο».

Οι σχολιαστές υπογραμμίζουν ότι είναι η πρώτη φορά που ένας πάπας μιλά με τόσο άμεσο τρόπο για την ψυχανάλυση. Στο παρελθόν, μάλιστα, στην αρχή της δεκαετίας του 1960, το Βατικανό είχε απαγορεύσει στους κληρικούς να υποβάλλονται σε ψυχαναλυτική θεραπεία.

Σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις που του επιβάλλει ο ρόλος του, ο Φραγκίσκος, ο οποίος μιλάει με αμεσότητα και αναφέρεται με άνεση σε όλες τις προσωπικές εμπειρίες και πεποιθήσεις του, ομολογεί πως, όταν συναντά τους δημοσιογράφους στο αεροπλάνο στα διάφορα ταξίδια του, «είναι σαν να μπαίνει σε λάκκο των λεόντων».

«Νιώθω ελεύθερος. Βέβαια, εδώ στο Βατικανό είμαι μέσα σε ένα κλουβί, αλλά όχι πνευματικά. Δεν φοβάμαι τίποτα», τονίζει τέλος ο ποντίφικας στον Γάλλο κοινωνιολόγο.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ