Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, ο οποίος επισήμως θα ορκιστεί σήμερα, είναι ένας χαρισματικός νέος πολιτικός, ο οποίος υπόσχεται να προωθήσει ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για να «διορθώσει» το τρίπτυχο χαμηλή απασχόληση, μικρός ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης και τεράστιες δημόσιες δαπάνες.

Ο 39χρονος Μακρόν διήνυσε μεγάλη απόσταση στην πολιτική σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Από «σκιώδης» οικονομικός σύμβουλος του Φρανσουά Ολάντ κατέλαβε γρήγορα τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Την εγκατέλειψε επίσης πολύ γρήγορα, αντιλαμβανόμενος τα αδιέξοδα και τη φθίνουσα πορεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, για να ιδρύσει μια πολιτική κίνηση, η οποία σήμερα, ως κεντρώο φιλελεύθερο και φιλοευρωπαϊκό κόμμα (με τίτλο «Δημοκρατία Εμπρός»), διεκδικεί την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο.

«Ηταν πολύ τυχερός», σχολιάζουν πολλοί στο Παρίσι, όμως, «η τύχη βοηθά τους τολμηρούς», όπως έγραψε ο αρθρογράφος των «Financial Times», Μάρτιν Βολφ. Το βέβαιο είναι ότι ο Μακρόν θα χρειαστεί και την τύχη -που λένε ότι έχει- αλλά και πολλή τόλμη για να επιβάλει στις μεταρρυθμίσεις που έχει εξαγγείλει στο πρόγραμμά του. Τα συνδικάτα έχουν ήδη προετοιμαστεί για σκληρό αγώνα, καθώς είχαν «συναντηθεί» και στο παρελθόν μαζί του, όταν είχε περάσει ο Νόμος Μακρόν για την εργασιακή μεταρρύθμιση. Ο,τι ξεκίνησε τότε -δειλά- στα εργασιακά, θα το συνεχίσει ως πρόεδρος, αποφασισμένος να συγκρουσθεί με ένα τμήμα της γαλλικής κοινωνίας και κυρίως με τα συνδικάτα, που βγήκαν στους δρόμους πριν καν ορκιστεί. «Δεν είναι πρόεδρος, είναι διευθυντής πολυεθνικής… Θέλει να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους», φώναζε πίσω από ένα οδόφραγμα ο 21χρονος φοιτητής Ζακ, ο οποίος συμμετείχε σε διαδήλωση που κήρυξε η συνομοσπονδία εργατών CGT την περασμένη Δευτέρα εναντίον του νέου προέδρου.

Ο Μακρόν δείχνει προετοιμασμένος για τις αντιδράσεις που θα συναντήσει. Στο οικονομικό του πρόγραμμα ο νέος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, περιλαμβάνει την ελαστικοποίηση μεν των σχέσεων εργασίας, με στόχο τη δημιουργία νέων θέσεων, αλλά φιλοδοξεί να κατανείμει τις επιπτώσεις της πολιτικής αυτής, προκειμένου να έχει στο πλευρό του τους λιγότερο προνομιούχους. «Δεν θα υπάρξει περίοδος χάριτος», διεμήνυσε το CGT, προαναγγέλλοντας «μάχη».

Ο Εμανουέλ Μακρόν θα κάνει το παν για να διαφοροποιηθεί από τον προκάτοχό του -παρά το γεγονός ότι συμπορεύτηκαν πολιτικά- πρόεδρο Ολάντ, του οποίου η προεδρία χαρακτηρίστηκε από αποτυχίες, πισωγυρίσματα, αλλαγές κατεύθυνσης (από το σοσιαλιστικό πρόγραμμα σε ένα πιο σοσιαλ-φιλελεύθερο και στη συνέχεια, κεντρώο) δημιουργώντας έντονη δυσαρέσκεια στη γαλλική κοινωνία. Το μόνο που δεν επιθυμεί ο Μακρόν είναι να χαρακτηριστεί ως «το πολιτικό τέκνο του Ολάντ», όπως τον κατηγορούν οι αντίπαλοί του, κυρίως η Μαρίν Λεπέν και πολλοί της Αριστεράς. Εχοντας στις αποσκευές του μόνο θετικά μηνύματα -για ευκαιρίες στους νέους, φορο-ελαφρύνσεις κ.λπ.- κατάφερε να πείσει τους ψηφοφόρους ότι δεν θα είναι ένας δεύτερος Ολάντ, αφού δεν προέρχεται από γνωστούς πολιτικούς χώρους. Αντίθετα με την αντίπαλό του Μαρίν Λεπέν, η οποία μιλούσε κυρίως αρνητικά, εκείνος προσέφερε έναν αέρα αισιοδοξίας, το οποίο έχουν ανάγκη οι Γάλλοι.

Οι μεταρρυθμίσεις που έχει εξαγγείλει

● Μείωση δαπανών κατά 60 δισεκατομμύρια σε περίοδο πέντε ετών. Ο Μακρόν συμφωνεί με τις Βρυξέλλες ότι η Γαλλία θέλει αλλαγή δημοσιονομικής πολιτικής. Οι δημόσιες δαπάνες ήταν το 2016 το 56% του ΑΕΠ, αρκετά υψηλότερες από το υψηλότερο ποσοστό στις χώρες της G-7.

● Μείωση Δημοσίου. Η πιθανότητα 50.000 απολύσεων στο Δημόσιο (και περισσότερων, ίσως) έχει θορυβήσει πολλούς.

● Η μείωση του κράτους θα φέρει λιγότερους φόρους, προαναγγέλλει.

● Μεταρρύθμιση στον εργασιακό τομέα.

● Μείωση της ανεργίας, η οποία είναι 10,1% (έναντι 3,9% της Γερμανίας).

● Αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης, και μείωση του δημοσίου χρέους (88% του ΑΕΠ).

● Εμπόριο: Υπέρ των διεθνών εμπορικών συμφωνιών και μιας «προστατευτικής Ευρώπης απέναντι στη βιομηχανία».

Συρροή υποψηφίων στο κόμμα Μακρόν, «φαγωμάρα» στο Εθνικό Μέτωπο

Ετοιμο για τη μάχη των βουλευτικών εκλογών της 11ης και 18ης Ιουνίου δηλώνει το νέο κόμμα «Δημοκρατία Εμπρός» (La Republique en Marche) του Εμανουέλ Μακρόν, που έχει προκαλέσει αναδιάταξη όλου του παλαιού πολιτικού σκηνικού. Στελέχη και μέλη από τους Ρεπουμπλικανούς, τους υπό διάλυση Σοσιαλιστές και τους κεντρώους, προστρέχουν να εγγραφούν στο En Marche, προσβλέποντας σε βουλευτική έδρα ή «κτίζοντας» το μέλλον τους. Ταυτόχρονα, στο Εθνικό Μέτωπο έχουν βγει τα «μαχαίρια» και οι αμφισβητίες της Μαρίν Λεπέν πληθαίνουν καθημερινά.

Οι παταγώδεις αποτυχίες του Φρανσουά Φιγιόν από τους κεντροδεξιούς Ρεπουμπλικανούς -λόγω σκανδάλων- και του Σοσιαλιστή Μπενουά Αμόν στις προεδρικές εκλογές έχουν φέρει τα δύο παραδοσιακά κόμματα σε δεινή θέση. Ο Φρανσουά Μπαρουάν, νέος επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών, υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές, δεν έκρυψε ότι το άλλοτε κραταιό γκολικό κόμμα θα έχει μεγάλες απώλειες. Στους Σοσιαλιστές, ο διχασμός είναι απροκάλυπτος, με τους κεντρώους, όπως ο πρώην πρωθυπουργός, Μανουέλ Βαλς, να έχουν ήδη περάσει την πόρτα της εξόδου. Ο Βαλς δεν θα κατέλθει στις εκλογές με το κόμμα του Μακρόν, αν και θα το ήθελε, αλλά ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί αργότερα σε εκτελεστική θέση.

Το κόμμα του Μακρόν, το οποίο ανακοίνωσε τις λίστες με τους μισούς υποψηφίους (από τις 577 εκλογικές περιφέρειες), επικεντρώνοντας σε ανθρώπους «από το λαό» -οι περισσότεροι δεν προέρχονται από τον πολιτικό χώρο- έχει συμμαχήσει με το κεντρώο MoDem του Φρανσουά Μπαϊρού, το οποίο έχει μια δεξαμενή ψήφων γύρω στο 5%.

Ο αριστερός Ζαν-Λικ Μελανσόν θεωρεί πως οι βουλευτικές εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία για την ανασύνταξη της «Ανυπότακτης Γαλλίας», καλώντας όλους τους εκπροσώπους της Αριστεράς σε συμμαχία.

Η επόμενη μέρα των προεδρικών εκλογών ήταν για τη Μαρίν Λεπέν μεγάλη δοκιμασία, που πρέπει να κατασιγάσει τα πάθη κει την απογοήτευση των μελών του κόμματος και των οπαδών της. Στο εσωτερικό του Εθνικού Μετώπου ξέσπασε έντονη διαμάχη. Ακόμη και ο πατέρας της την κατηγόρησε για την αποτυχία, ενώ η ανιψιά της, Μαριόν Μαρεσάλ, την αμφισβήτησε ευθέως, λέγοντας ότι η Λεπέν έπρεπε να συγκεντρώσει στις προεδρικές το 40% των ψήφων. Η Λεπέν ζήτησε την αλλαγή του ονόματος του ακροδεξιού κόμματος -ώστε να κοπεί ο ομφάλιος λώρος με την οικογένεια, ωστόσο, οι εσωκομματικές αντιδράσεις είναι ακόμη πολύ έντονες. Η κριτική των περισσοτέρων στελεχών του Εθνικού Μετώπου εστιάζεται στην προεκλογική εκστρατεία της Λεπέν και στην εμμονή της με το Frexit (την έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ) που ενόχλησε αρκετούς και αποθάρρυνε τους συντηρητικούς ψηφοφόρους στο δεύτερο γύρο των προεδρικών.

Τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΜΠΡΟΣ
(παράταξη Μακρόν)
24%-29% (249-286 έδρες επί συνόλου 577)

ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΟΙ
20%-24% (200-210 έδρες)

ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
20%-22% (15-25 έδρες)

ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
(Μελανσόν)
13%-16% (6-8 έδρες)

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
8%- 9% (28-43 έδρες)

Τι προβλέπει το εκλογικό σύστημα

Σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα της Γαλλίας (πλειοψηφικό δύο γύρων) η επικράτεια χωρίζεται σε πολύ μικρές περιφέρειες και κάθε μία εκλέγει ένα βουλευτή (μονοεδρικές περιφέρειες). Αν η απόλυτη πλειοψηφία του 50% δεν επιτευχθεί με την πρώτη, επαναλαμβάνεται η ψηφοφορία στο β’ γύρο ανάμεσα στους δύο πρώτους συνδυασμούς. Κάθε βουλευτής για να εκλεγεί πρέπει να συγκεντρώσει 50% των ψηφοδελτίων, που θα πρέπει να αντιστοιχούν τουλάχιστον στο 25% των εγγεγραμμένων.

Για να περάσει στο δεύτερο γύρο, κάθε υποψήφιος πρέπει να έχει συγκεντρώσει 12,5% των ψήφων -μπορεί να υπάρξει σε ορισμένες περιφέρειες και τρίτος υποψήφιος στο β’ γύρο (περίπτωση τριγώνου). Λόγω του πλειοψηφικού συστήματος, ο συνδυασμός που έρχεται πρώτος στην περιφέρεια κερδίζει όλες τις έδρες, ενώ οι επόμενοι καμία -γι’ αυτό παρατηρείται μεγάλη διαφορά στις έδρες.

ΑΛΙΚΗ ΚΟΤΖΙΑ
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής