Γράφει ο Κώστας Λύρης*

Την εβδομάδα που μας πέρασε η καρδιά του ελαιολάδου χτύπησε στην Αττική, στα Σπάτα, σε ένα υπέροχο αγρόκτημα όπου 20 Ελληνες κριτές κλήθηκαν να αξιολογήσουν μια πλειάδα ελαιολάδων προερχόμενη απ’ όλο τον κόσμο.

Η αδυναμία προσέλευσης κριτών από το εξωτερικό, λόγω του κορονοϊού, οδήγησε σε αναγκαστική συμμετοχή μόνο Ελλήνων κριτών, δίνοντας τη δυνατότητα σε νέους και παλαιότερους Ελληνες από το χώρο του ελαιολάδου να αξιολογήσουν και να αναδείξουν τα διεθνή ελαιόλαδα.

Τρεις μέρες δύσκολες, αναλαμβάνοντας ως διεθνής panel leader το δύσκολο έργο της διεύθυνσης της κριτικής επιτροπής, ώστε να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα.

Ο βαθμός δυσκολίας μεγάλος, η ευθύνη του αποτελέσματος βάρυνε πολύ, ελαιόλαδα απ’ όλο τον κόσμο, διαφορετικές ποικιλίες, διαφορετικές γεύσεις και αρώματα, έπρεπε να κατηγοριοποιηθούν να αξιολογηθούν και να βαθμολογηθούν χωρίς λάθος.

Ο στόχος επετεύχθη, η άψογη διοργάνωση από την εταιρία Vinetum και η καθολική υποστήριξη της διευθύντριας του διαγωνισμού, κυρίας Κατσούλη, ειδικής τόσο στο ελαιόλαδο όσο και στο κρασί, λειτούργησαν καταλυτικά ώστε να αποφευχθούν τυχόν αστοχίες και να εξασφαλιστεί ότι όλα τα ελαιόλαδα θα είχαν τις καλύτερες πιθανότητες διάκρισης.

Σε ένα διαγωνισμό το ζητούμενο δεν είναι να τιμωρήσεις αλλά να αναδείξεις ένα ελαιόλαδο και να δώσεις την απαραίτητη πληροφόρηση στον τυποποιητή – παραγωγό ώστε να έχει πλήρη και ορθή άποψη για το προϊόν του.

Το θετικό μήνυμα πέρασε, η Ελλάδα πλέον κάτω από τις όποιες συνθήκες έχει τη δυνατότητα να αντεπεξέλθει και να αναλάβει τέτοιου είδους προκλήσεις.

Tο ετερόκλητο πάνελ κριτών, προερχόμενο απ’ όλη την Ελλάδα παρά τις διαφορές βάσης, με την καθοδήγηση τόσο τη δική μου όσο και των τριών συνεργατών μου, προέδρων ομάδων αξιολόγησης, των κυριών Ζηνοβιάδου, Σεργεντάνη και του κυρίου Φαφουτάκη, μπόρεσαν να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό, αξιολογώντας με ορθότητα και επαγγελματισμό τα ελαιόλαδα.

Η διαδικασία τελείωσε. Αυτό που δεν τελειώνει είναι το ταξίδι προς την ποιότητα. Εχθρός; Η επανάπαυση.

Το ελληνικό ελαιόλαδο σίγουρα κατατάσσεται σε ένα από τα καλύτερα του κόσμου, έχει όμως πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει. Μέρα με τη μέρα υπάρχει βελτίωση, αλλά ακόμα υστερούμε σε υποδομές, σε πιστοποιήσεις, σε ορθές πρακτικές, σε επαγγελματισμό και σίγουρα σε ποσότητες.

Η κατάταξη της Ελλάδας στην τρίτη θέση ως παραγωγού χώρας δεν σημαίνει ότι ο κάθε παραγωγός έχει και τις απαραίτητες ποσότητες στα χέρια του ώστε να μπορέσει να «χτυπήσει» μεγάλες ή ακόμα και μεσαίες αγορές, ακόμα και αν έχει φτάσει να παράγει πραγματικά ποιοτικό προϊόν. Το μυστικό; Η συνέργεια.

Στον διαγωνισμό Athena 2020, 20 Ελληνες κριτές συνεργάστηκαν κάτω από σωστή καθοδήγηση και έφεραν ένα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα, μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα. Αν λάβουν λοιπόν το μήνυμα και οι Ελληνες παραγωγοί, μόνο καλό θα κάνει σε αυτό το φανταστικό ελληνικό έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.

Από το ένθετο «Αγροτικός» που κυκλοφορεί με τον Ελεύθερο Τύπο

*O Κώστας Λύρης, είναι Γεωπόνος, ειδικός σε θέματα παραγωγής και διάθεσης ελαιολάδου, συνεργάτης του Olive Oil Times Education Lab