Τι θα δούμε στην παράσταση στην αρχαία Ολυνθο;
Θα δείτε τέσσερις κοπέλες να συνυπάρχουν σε ένα αυτοσχέδιο πάρκο γειτονιάς, να ανοίγονται, να εξομολογούνται, να συγκρούονται, να προσπαθούν να καταλάβουν και να ισορροπήσουν το πώς είναι να είσαι γυναίκα στη σημερινή κοινωνία. Στο κομμάτι της εργασίας, του έρωτα, της δημόσιας εικόνας, της οικογένειας, της εξουσίας. Είναι μια υποκειμενική ματιά, δικιά μου και των γυναικών που συνεργαστήκαμε στην παράσταση, πάνω σε όλα αυτά που ζούμε καθημερινά, σε αυτά που αγαπάμε, αλλά και σε αυτά που θέλουμε να αλλάξουμε.
«Κάτω από την άσφαλτο υπάρχει παραλία». Γιατί εμπνέει ακόμα αυτό το σύνθημα τόσες δεκαετίες μετά;
Είναι ένα σύνθημα που εγώ το αγαπώ πάρα πολύ, γιατί είναι σαν να σου λέει ότι δεν χρειάζεται να ψάξεις αλλού και να αναζητάς ουτοπίες. Το «άλλο», το «υπερβατικό», το «ιδανικό», το «όνειρο», είναι δίπλα σου, μπροστά σου, στη γειτονιά σου, στα χέρια σου, αρκεί να σκάψεις για να το βρεις. Μου θυμίζει και τα πρώτα πάρκα «γειτονιάς» που φτιάχτηκαν στην Αθήνα μετά τον Δεκέμβρη του 2008, στα Εξάρχεια και στην Κυψέλη. Η εικόνα των ανθρώπων που φύτευαν, έσπαγαν τσιμέντα, φρόντιζαν τον δημόσιο χώρο έτσι ώστε να μπορούν να απολαύσουν λίγο πράσινο και ένα μέρος ελευθερίας στην τσιμεντούπολη, είναι μια εικόνα ελπίδας και δημιουργίας, έτσι όπως την έχω εγώ στο μυαλό μου.
Γιατί το «κανονικό» ποτέ δεν είναι;
Γιατί, δυστυχώς, η πατριαρχία είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία μας, που το να είσαι γυναίκα, σε πολλές πτυχές του, αντιμετωπίζεται ως κάτι «ειδικό». Οι γυναίκες μετά τα 50-60, το σώμα μας και αν είναι ωραίο ή όχι, το πόσο «φιλικές» ή «μουντρούχες» είμαστε, το αν αλλάζουμε όταν κάνουμε παιδιά, το αν θα κάνουμε παιδιά. Η δημόσια εικόνα των ανδρών, νομίζω, είναι πολύ πιο ελεύθερη, πολύ πιο σύνθετη, πολύ πιο εύπλαστη. Οι γυναίκες έχουν προκαθορισμένους ρόλους και όσες ξεφεύγουν από το «στερεότυπο» αντιμετωπίζονται ως «εξαιρέσεις». Ακόμα και όταν γίνεται με θετικό πρόσημο. Τα plus size – τι είναι άραγε το plus size; Ποιος το ορίζει; Οι καμπάνιες που σου λένε ότι οι γυναίκες είναι θελκτικές στα 50. Χρειαζόμαστε δηλαδή καμπάνιες για να πείσουμε ποιους; Τους άνδρες; Σιγά σιγά ίσως να αλλάζει αυτό από τα νεότερα κορίτσια, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.
Πώς φαντάζεστε μια κοινωνία φτιαγμένη από γυναίκες;
Δεν θέλω μια κοινωνία ντε και σώνει φτιαγμένη μόνο από γυναίκες, αλλά μια κοινωνία φτιαγμένη και από γυναίκες. Προσπαθώντας να «στήσω» την παράσταση, διάβασα αρκετά άρθρα, μελέτες, ανακάλυψα ομάδες που ασχολούνται με τον δημόσιο χώρο και το σχεδιασμό πόλεων από τη ματιά των γυναικών. Είτε μιλάμε για την Ελλάδα, τη Γερμανία, την Αμερική, την Τουρκία. Αρκετά πράγματα είναι κοινά, απλά πράγματα. Π.χ. να υπάρχει επαρκής φωτισμός και να κουρεύουν τα φυτά στα πάρκα για μην υπάρχουν μεγάλα «σκοτεινά» σημεία που μας κάνουν να αισθανόμαστε φόβο – πόσο δύσκολο είναι να γίνει; Αγωνιούμε για την κουλτούρα του βιασμού, ενώ υπάρχουν ακόμα στην Ελλάδα καθηγητές στα σχολεία που «τιμωρούν» κορίτσια 12 χρόνων επειδή φοράνε τιραντάκια και υποτίθεται «προκαλούν». Πώς μπορεί να «προκαλεί» ένα σώμα; Ενα «παιδικό» σώμα;
Διαπιστώνετε γύρω μας σεβασμό στις γυναίκες σε όλες τις φάσεις της καθημερινότητάς τους; Είναι μακριά μια κοινωνία όπου θα εκλείψουν οι γυναικοκτονίες και οι γυναίκες θα απολαμβάνουν σεβασμό και ίσες ευκαιρίες;
Grand Hotel spoiler: Προσπαθούν να κλέψουν το μωρό της Ελένης - Το σχέδιο της Κυβέλης
Οι γυναικοκτονίες και ο σεξισμός δεν νομίζω ότι θα εκλείψουν ποτέ, δυστυχώς. Αυτό που εύχομαι και θέλω και παλεύω για να αλλάξει, μαζί με ένα σωρό άλλες γυναίκες και άνδρες, είναι η αντιμετώπιση της κοινωνίας πάνω στα ζητήματα της έμφυλης βίας και του σεξισμού. Και αυτό αλλάζει, κι αλλάζει από «τα κάτω». Είναι το πρώτο βήμα της αλλαγής των συσχετισμών υπέρ μας. Αλλά, εκτός από το «δημόσιο αίσθημα», χρειάζεται και κεντρική πολιτική, χρειάζεται παιδεία για τα έμφυλα ζητήματα στα σχολεία και εκπαίδευση σε δασκάλους, σε αστυνομικούς, σε κοινωνικούς λειτουργούς. Δυστυχώς, δεν έχω δει κανένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση από τη μεριά της πολιτείας.
info
«Κάτω από την άσφαλτο υπάρχει παραλία»
Αρχαιολογικός χώρος Ολύνθου
Δευτέρα 26 και Τρίτη 27 Ιουλίου (21.00)
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Βούλγαρη
Ερμηνεύουν: Ιωάννα Κολιοπούλου, Ντένια Στασινοπούλου, Δεσποινίς Τρίχρωμη, Κατερίνα Παπαχρήστου
Στο πλαίσιο του θεσμού «Ολη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού
Είσοδος ελεύθερη
Πληροφορίες: digitalculture.gov.gr
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ELEFTHEROSTYPOS.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις
Ειδήσεις σήμερα
- Κορονοϊός: Ανοίγει τον Αύγουστο η πλατφόρμα για τους εμβολιασμούς των 12 – 15 ετών – Έκκληση Κικίλια για τους 55 και άνω
- Κορονοϊός: Σαρώνει… η μετάλλαξη «Δ» στην Ελλάδα – Ανησυχία για τα νησιά
- Κορονοϊός: Ποια νησιά κοκκινίζουν και ποιο το σχέδιο δράσης
- ΕΟΔΥ: Πού θα γίνονται δωρεάν rapid test τη Δευτέρα (26/7)
- Θέλετε έξτρα έκπτωση φόρου έως 2.200 ευρώ; Δείτε τις 18 κατηγορίες επαγγελματιών που συμφέρουν οι e-πληρωμές
- Οι Τούρκοι εμμένουν στις προκλήσεις με …«τουρκική» μειονότητα
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr
Ακολουθήστε το EleftherosTypos.gr σε Instagram, Facebook και Twitter