Αντιμετωπίζουν ωστόσο σοβαρότατο πρόβλημα ασφάλειας, όπως αναλύει η Deutsche Welle. Οχι σε επίπεδο κυκλοφορίας, συντονισμού και δρομολογίων. Εκεί όλα δουλεύουν ρολόι μετά την τραγωδία του Intercity το 1998 με τους 101 νεκρούς, που οφειλόταν σε εκτροχιασμό.

Το πρόβλημα ασφάλειας των γερμανικών τρένων είναι… αστυνομικού-κοινωνικού χαρακτήρα και αφορά στα περιστατικά βίας κατά των εργαζομένων στους σταθμούς της Deutsche Bahn. Τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάστηκαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε η διοίκηση αποφάσισε όλο το προσωπικό να φέρει κάμερες σώματος, όπως οι αστυνομικοί! Το πρόγραμμα ξεκίνησε ήδη πιλοτικά στον Μέλανα Δρυμό, με προοπτική να επεκταθεί σύντομα σε όλους τους σταθμούς της χώρας.

Από το 2012 και μετά οι επιθέσεις κατά σιδηροδρομικών αυξάνονταν κάθε χρόνο, ενώ τα κρούσματα απογειώθηκαν τα χρόνια της πανδημίας, λόγω της μείωσης των δρομολογίων και της άρνησης πολλών επιβατών να φορέσουν μάσκα. Πέρσι η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, καθώς η καθιέρωση του φτηνού μηνιαίου εισιτηρίου των 9 ευρώ στις συγκοινωνίες έδωσε το έναυσμα για… επιδρομή επιβατών στους συρμούς που ξεχείλιζαν από κόσμο. Και, ως γνωστόν, είναι δύσκολο να αναχωρήσει τρένο στη Γερμανία με υπεράριθμους επιβάτες. Αν σε αυτά προστεθούν οι βανδαλισμοί από χούλιγκαν, εξηγείται γιατί η Deutsche Bahn ξοδεύει κάθε χρόνο 180 εκατ. ευρώ για την ασφάλεια σταθμών και συρμών, απασχολώντας 4.300 σεκιουριτάδες και αγκαζάροντας 5.500 αστυνομικούς. Για να μην αναφερθούμε στις περίπου 60.000 κάμερες που είναι εγκατεστημένες στο εθνικό και στα περιφερειακά δίκτυα.