ΑΝΕΝΑΣ ούτε στη ζωή ούτε στην πολιτική δεν θέλει να πάει «ως πρόβατο επί σφαγή». Ομως ο ΣΥΡΙΖΑ, τυχοδιωκτικά φερόμενος, άρχισε να ζητά εκλογές εν μέσω της πανδημίας. Νομίζοντας ότι έτσι μπορεί να δημιουργήσει «αέρα νίκης». Εφυγε -προς το παρόν;- η πανδημία. Ηρθε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ηρθε η παγκόσμια ενεργειακή κρίση, η οποία προκάλεσε ένα άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη Ιστορία κύμα ακρίβειας. Ηρθε το παγκόσμιο τσουνάμι του πληθωρισμού, που έχει φέρει τα πάνω κάτω. Και, τέλος, ήρθε και το αναθεωρητικό τουρκικό παραλήρημα, που δημιουργεί εύλογη ανησυχία. Ο ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα συνέχισε να ζητά εκλογές. Και τυπικά τις ζητά και τώρα. Ομως έγινε ό,τι πρωτοφανές και εισαγόμενο έγινε, αλλά μετά από μια παροδική κάμψη της κυβέρνησης, η διαφορά της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ επανήλθε σε ποσοστά μεγαλύτερα του μεγάλου ποσοστού της ήττας του 2019. Ηρθε και ο υπαινιγμός του Κ. Μητσοτάκη και «ήρθε κι έδεσε»…
ΣΤΙΣ «προεδρικές αϋπνίες» προστέθηκαν και οι πολιτικές ταχυπαλμίες. Χέρι-χέρι με τον πολιτικό πανικό. Και τι δεν έχει πει ο ΣΥΡΙΖΑ από εκείνη τη στιγμή. Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να «δραπετεύσει» μέσω των εκλογών! Αδιαφορώντας για την αυτοέκθεσή του και αγνοώντας π.χ. ότι ο δραπέτης θέλει να δραπετεύσει από κάπου, όπου κρατείται παρά τη θέλησή του. Ο Κ. Μητσοτάκης δεν βρίσκεται με το ζόρι στη διακυβέρνηση της χώρας, ούτε εκτίει κάποια ποινή. Βρίσκεται με την ψήφο του ελληνικού λαού και, όπως φαίνεται, θέλει να συνεχίσει, γιατί, όπως λέει συχνά πυκνά, «ακόμα έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε» για να οριστικοποιηθεί η αλλαγή επιπέδου της χώρας.
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ να ναυαγεί το ούτως ή άλλως σαθρό και ασθενές αφήγημα της «προοδευτικής διακυβέρνησης», καταλαβαίνει ότι κινδυνεύει άμεσα να πάει σε εκλογές χωρίς πρόταση, χωρίς στοιχειωδώς πειστικό αφήγημα. Γιατί ακόμα και στην Κουμουνδούρου ξέρουν και συζητούν μεταξύ τους ότι ο «ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα» είναι σαν το ανέκδοτο «με το λαγό και το λιοντάρι». Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας θυμίζουν «ναυαγό» σε απομακρυσμένο νησάκι. Εφτασαν λοιπόν να πανηγυρίσουν για τη «νίκη» του ετερόκλητου και εύθραυστου συνασπισμού του Μελανσόν! Ναι, του «ελεεινολόγου κατά του Τσίπρα» και του «παρακμιακού» Μελανσόν – κατά τους χαρακτηρισμούς αρθρογράφου φίλα προσκείμενου στον πρόεδρο του κόμματος. Ο αρθρογράφος δεν αγνοεί πόσο σκορποχώρι είναι ο συνασπισμός του Μελανσόν και κυρίως δεν ξέχασε αυτό που «ξέχασαν» οι πανηγυρτζήδες της Κουμουνδούρου. Δηλαδή ότι τα λόγια που ειπώθηκαν στις 10/7/2018, «ο Ελληνας πρωθυπουργός είναι μια από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής», ήταν λόγια του Ζ. Μελανσόν για τον Α. Τσίπρα…
ΟΠΟΤΕ κι αν γίνουν οι εκλογές οι πρωταγωνιστές είναι γνωστοί: Ενας κατά φαντασίαν «δραπέτης» κι ένας «ναυαγός». Ο οποίος μάλιστα δεν έχει τις ικανότητες του Τομ Χανκς.
ΑΙΧΜΗ
ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ!
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Η παραπομπή του Ν. Παππά μαζί με τον Χρ. Καλογρίτσα στο Ειδικό Δικαστήριο προκάλεσε… πανηγυρισμούς και ηρωικά σαλπίσματα. Ο Π. Πολάκης έγραψε «μαζί σου και δίπλα σου, φίλε και σύντροφε Νίκο (…), αέρα θα μας κάνουν». Ο Γ. Κυρίτσης θεώρησε την ποινική δίωξη σαν «παράσημο για τον Ν. Παππά και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ». Ενώ ο γνωστός προπαγανδιστικός μηχανισμός του Διαδικτύου, μαζί με άλλα στελέχη του κόμματος πανηγύρισαν γιατί ο Ν. Παππάς ήταν ο πρώτος που «έβαλε τους καναλάρχες να πληρώσουν». Ενώ οι πιο αφελείς ή αδίστακτοι πανηγύρισαν γιατί παραπέμφθηκε… μόνο για… πλημμέλημα! Τι κι αν το πλημμέλημα είναι για παράβαση καθήκοντος. Δηλαδή, ό,τι χειρότερο για έναν δημόσιο λειτουργό, ο οποίος ορκίστηκε να «φυλάττει πίστη στην πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα, τους νόμους και τα ψηφίσματα του κράτους». Το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο Παππά. Και το βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου κρίνει ελεγκτέα τα θαυμαστά έργα του Ν. Παππά. Αυτά με τα βοσκοτόπια, το διαγωνισμό Big Brother, τις λιβανέζικες εταιρίες, τις εκπρόθεσμες εγγυητικές επιστολές, τις παρεμβάσεις και τα ραντεβού που έκλεινε αναζητώντας χρηματοδότες του συγκατηγορούμενου του, προκειμένου να ελεγχθεί με καθεστωτικό τρόπο το τηλεοπτικό τοπίο και η χώρα να αποκτήσει ΣΥΡΙΖΑ Channel. Αλήθεια τι ακριβώς πανηγυρίζουν;
Λες;
Η «ευρωπαϊκή απάντηση» στην ενεργειακή κρίση, όσο κι αν πίεσε κυρίως ο ευρωπαϊκός Νότος, έμοιαζε «παγωμένη». Κάτι σαν περιεχόμενο ενός πολιτικού ψυγείου. Ομως μετά την προχθεσινή επίσκεψη του ομοσπονδιακού υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Cristian Lindner και τις συζητήσεις που είχε με τον Κ. Μητσοτάκη και τον Χρ. Σταϊκούρα, δημιουργούνται κάποιες ελπίδες να γίνει η έκπληξη. Κι αυτή δεν είναι άλλη από μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική που να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις συνέπειες της ενεργειακής κρίσης. Οπως π.χ. να τεθεί πλαφόν στη χονδρική τιμή του φυσικού αερίου και να αποσυνδεθεί έτσι η τιμή της ηλεκτρικού ρεύματος. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Γερμανός υπ. Οικονομικών δεν ήταν τόσο αδιάλλακτος, όσο ήταν μέχρι πρότινος. Το αποτέλεσμα θα το δούμε ίσως και στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής…
Φταίει ο Μητσοτάκης ή η ΕΡΤ;
Πολιτικές διαστάσεις προσπάθησε να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην όντως χαμηλή τηλεθέαση που είχε η προχθεσινή συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη στην ΕΡΤ. Η τηλεθέαση της συνέντευξης του πρωθυπουργού (από 1,3% έως 4%) ήταν αναντίστοιχη με τις τηλεθεάσεις που έχουν κάνει προηγούμενες συνεντεύξεις του. Κι αυτό θεωρήθηκε από την Κουμουνδούρου κάτι σαν… δημοσκόπηση. Στο Μ. Μαξίμου όμως, όπου υπάρχουν data και στοιχεία ερευνών, φαίνεται πως είναι άλλος ο προβληματισμός. Φταίει ο Μητσοτάκης ή η ΕΡΤ;
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ-ΕΚΠΛΗΞΗ ΣΕ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΔΕΤ ΠΑΤΡΩΝ
Οταν το πανεπιστήμιο είναι ζωντανό και σε επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα, μπορεί να κάνει σημαντικά πράγματα. Κάτι τέτοιο έγινε χθες από το Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, σε συνεργασία με το υπ. Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Διοργάνωσε ανοικτή διαδικτυακή ημερίδα στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες πολίτες για τη σημασία του ψηφιακού μετασχηματισμού και την απλοποίηση των διαδικασιών του Δημοσίου. Προς έκπληξη και των διοργανωτών συμμετείχαν, εκτός των φοιτητών και των μεταπτυχιακών, εκατοντάδες πολίτες, οι οποίοι προφανώς θέλουν να μπορούν να παρακολουθήσουν την εποχή και να κάνουν τη ζωή τους ευκολότερη. Ενα από τα βασικά συμπεράσματα της ημερίδας ήταν ότι δεν αρκεί η ψηφιακή εξέλιξη της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά οι εργαζόμενοι σε αυτήν, καθώς και οι πολίτες θα πρέπει να αποκτούν ψηφιακές δεξιότητες. Αυτό σημαίνει πανεπιστήμιο ανοιχτό στην κοινωνία και συνδεδεμένο με την αγορά και τις ανάγκες της…