Αλλά δεν ήταν μόνον δογματικά και ιεραρχικά ζητήματα αυτά που είχαν ανακύψει. Υπήρξαν κι άλλοι, σημαντικοί παράγοντες της αποξένωσης, όπως η γεωγραφική απόσταση, το γλωσσικό, η ανάπτυξη δύο ιδιαίτερων ιστορικών βίων σε σχέση με τις εθνολογικές διαφορές. Το 1054 είχε εκλείψει η καθολική ιδέα της εκκλησιαστικής οικουμενικότητας στον χριστιανικό κόσμο.

Γιατί έκανα την ιστορική αναδρομή; Για να φτάσω στη χρήση του primus inter pares -πρώτος ανάμεσα σε ίσους- που καθιερώθηκε μετά το Σχίσμα για τον Πάπα. Ο τίτλος ήταν γνωστός από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Εκλεγόταν, κάθε πέντε χρόνια, από τους αρμόδιους στη Γερουσία, για την τήρηση των δημόσιων ηθών, ο princeps senatus, ο οποίος είχε το σεβασμό των συνομηλίκων του, αλλά και φήμη ακέραιου. Εντάξει ως εδώ.

Οταν στη Μεγάλη Βρετανία η πολιτική εξουσία πέρασε από τον ηγεμόνα στο Κοινοβούλιο, μετά τον Επαναστατικό Διακανονισμό (1688-1720), επέφερε συνταγματικές αλλαγές. Οπότε χρειαζόταν μεσάζοντας ανάμεσά τους. Σταδιακά, σε διάστημα τριακοσίων ετών, δημιουργήθηκε ο θεσμός του πρωθυπουργού, που εξασφάλιζε την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Το primus inter pares ισχύει για τον εκάστοτε πρωθυπουργό της κυβέρνησης. Μπορεί να επιλέγει και να απολύει τους υπουργούς. Συντονίζει τις πολιτικές και τις δραστηριότητες των κυβερνητικών υπηρεσιών και του προσωπικού της πολιτικής υπηρεσίας. Είναι υπόλογος στη Βουλή ενεργώντας ως «φωνή» της κυβέρνησης της Αυτής Μεγαλειότητας και παραμένει πάντα πρώτος μεταξύ ίσων – primus inter pares.

Μετά τη θαλασσοποίηση των πάντων από τον Μπόρις Τζόνσον, ξεκίνησαν στο Συντηρητικό Κόμμα οι διαδικασίες αντικατάστασης και εκλογής του διαδόχου του. Στο αρχικό στάδιο, κάθε υποψήφιος χρειάζεται τη στήριξη οκτώ βουλευτών για να μπει στην πρώτη λίστα. Ακολουθούν συνεχείς ψηφοφορίες, ώστε να προκριθούν δύο βουλευτές, εκ των οποίων επιλέγεται, με καθολική ψηφοφορία των βουλευτών, αυτός που θα αναδειχθεί πρωθυπουργός και θα του ζητηθεί από τη βασίλισσα να σχηματίσει κυβέρνηση.

To Συντηρητικό Κόμμα δεν περίμενε να «κατεδαφίσει» τον Τζόνσον η αντιπολίτευση. Το έκανε με τις διαδικασίες που έχουν θεσπιστεί από την Επιτροπή των Βουλευτών το 1922, η οποία καθορίζει και το χρονοδιάγραμμα της ανάδειξης του νέου αρχηγού, που ως πρωθυπουργός είναι πάντα primus inter pares.

Ο Μπόρις Τζόνσον δήλωσε ότι «το να είσαι πρωθυπουργός στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι η καλύτερη δουλειά του κόσμου». Κρίμα που ο χαρακτήρας του δεν του επέτρεψε να την κρατήσει. Αν, τουλάχιστον, είχε πάρει την έντιμη απόφαση να επιστραφούν τα Γλυπτά του Παρθενώνα, θα περνούσε θετικά στην παγκόσμια Ιστορία. Εχασε ΚΑΙ αυτή την ευκαιρία. Τη μόνη που θα μετρούσε θετικά στην υστεροφημία του.