ΑΣ ξεκινήσουμε από κάτι που δημιουργεί σε πρώτο επίπεδο την κομματική και κοινωνική αντιπαράθεση. Ποια είναι η μεσαία τάξη; Ποιοι πολίτες ανήκουν σε αυτήν; Η πραγματικότητα αποδεικνύει πως δεν υπάρχει απόλυτος ορισμός για τη μεσαία τάξη, τουλάχιστον με οικονομικά κριτήρια. Κάποια στιγμή, ο τότε υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος είχε πει από το βήμα της Βουλής ότι μεσαία τάξη είναι μια οικογένεια με δύο παιδιά που έχει εισόδημα 18.000 ευρώ τον χρόνο. Επειδή, προφανώς, αναφερόταν σε μικτό εισόδημα, τότε το καθαρό θα πρέπει να ήταν μόλις και μετά βίας στα 1.000 ευρώ τον μήνα. Τότε, είχε προκληθεί δικαιολογημένα σάλος, γιατί όλοι αντιλαμβάνονται πως μια τετραμελής οικογένεια με αυτό το εισόδημα ανήκει στα ευάλωτα νοικοκυριά.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και είναι σχετικά υποκειμενική η κατηγοριοποίηση της μεσαίας τάξης. Ως μια γενική προσέγγιση θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τους πολίτες που δεν αντιμετωπίζουν συνθήκες αποστέρησης αγαθών πρώτης ανάγκης, αλλά τα βγάζουν πέρα ίσα ίσα, δηλαδή, εννοείται πως δεν ανήκουν στις εύπορες κοινωνικές ομάδες.

ΑΥΤΗ η προσέγγιση έχει μεγάλο εύρος. Και πάντοτε εξαρτάται από το πλήθος των ατόμων στο νοικοκυριό. Είναι άλλο να ζει κάποιος μόνος του και να βγάζει 1.500 ευρώ τον μήνα και άλλο να είναι ένα ζευγάρι με δύο παιδιά και να έχει εισόδημα έως 3.000 ευρώ, ίσως και παραπάνω. Ολοι αυτοί ανήκουν στη μεσαία τάξη. Πρόκειται, δηλαδή, για την πλειοψηφία των πολιτών. Οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και οι περισσότεροι επαγγελματίες.

ΕΝΑ κοινό χαρακτηριστικό των πολιτών που ανήκουν στη μεσαία τάξη είναι πως παρόλο που δεν τα βγάζουν πέρα εύκολα και ούτε μπορούν να κάνουν αποταμίευση, δυστυχώς, αποκλείονται από τα περισσότερα επιδόματα λόγω των εισοδηματικών ή περιουσιακών κριτηρίων. Συγχρόνως είναι και εκείνοι που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος στην άμεση φορολογία.

ΜΠΟΡΕΙ κάποιοι να θεωρούν ότι πρέπει να προστεθούν ή να αφαιρεθούν από τη μεσαία τάξη πολίτες και με άλλα οικονομικά ή κοινωνικά χαρακτηριστικά. Κάθε επισήμανση και διαφωνία δεκτή.

ΤΟ μόνο σίγουρο είναι πως η μεσαία τάξη πλήρωσε το μάρμαρο στη μνημονιακή εποχή. Και, επίσης, δεν έχει στηριχθεί όσο θα έπρεπε στη μεταμνημονιακή κανονικότητα. Εχει έρθει η ώρα να αλλάξει αυτό. Η κυβέρνηση το έχει αντιληφθεί. Γι’ αυτό και οφείλει να προχωρήσει στην υλοποίηση οικονομικών πολιτικών, που θα τονώσουν σημαντικά τα εισοδήματα με αυξήσεις μισθών και μειώσεις φόρων. Χωρίς να μπαίνει και πάλι χαμηλά ο πήχης των κριτηρίων, που πρόκειται να τεθούν. Αυτό το έχει ανάγκη η κοινωνία, ιδιαίτερα τώρα που ο αντισυστημισμός σε όλο τον δυτικό κόσμο περνάει από τα λούμπεν στοιχεία στους νοικοκυραίους της μεσαίας τάξης.