Οι Αραβες και μουσουλμάνοι ηγέτες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής (Νιγηρία) και της Ασίας (Πακιστάν) επικεντρώθηκαν στην ανάσχεση της ισραηλινής επιθετικότητας σε Γάζα-Λίβανο. Παρών και ο υπ’ αριθμόν 1 εχθρός ΗΠΑ-Ισραήλ, το Ιράν. Μολονότι ο Ιρανός πρόεδρος, Μασούντ Πεζεσκιάν, δεν ταξίδεψε στο Ριάντ, μίλησε τηλεφωνικά με τον πρίγκιπα Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν και οι δύο χώρες είχαν ανώτατες στρατιωτικο-διπλωματικές επαφές.

Και ο Τραμπ; Στην πρώτη του θητεία ήταν αναμφίβολα ο πιο φιλοϊσραηλινός πρόεδρος. Μετέφερε την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ και αναγνώρισε την ισραηλινή κατοχή στα συριακά Υψώματα του Γκολάν. Ομως, η δρ Ντάνια Κολεϊλάτ Χαντίμπ, ειδική στις αμερικανοαραβικές σχέσεις, μας προτρέπει να μη βιαζόμαστε. Ως επιχειρηματίας ο Τραμπ βλέπει τις διεθνείς σχέσεις σαν δούναι και λαβείν. Ετσι αναγνώρισε ανενδοίαστα την κυριαρχία του Μαρόκου στη Δυτική Σαχάρα, προκειμένου να το σύρει στις Συμφωνίες του Αβραάμ. Προξενητής ήταν ο φιλοϊσραηλινός γαμπρός του, Τζάρεντ Κούσνερ, αλλά τώρα ο Τραμπ χρωστάει σε έναν άλλο γαμπρό.

Τον Λιβανέζο δισεκατομμυριούχο Μάικλ Μπούλος, σύζυγο της κόρης του Τίφανι, ο πατέρας του οποίου Μασάντ Μπούλος, εξασφάλισε τις αραβικές ψήφους του Μίσιγκαν. Δεδομένου ότι ο ίδιος ο Τραμπ υποσχέθηκε ρητά στους Αραβο-αμερικανούς να τερματίσει τον πόλεμο στη Γάζα, ο Νετανιάχου έκρινε καλό να δημιουργήσει τετελεσμένα πριν από την ορκωμοσία του Ιανουαρίου. Αντικατέστησε τον υπ. Αμυνας Γκάλαντ με το «γεράκι» Ισραελ Κατζ, που πρότεινε ήδη τη «μερική εκκένωση» της Δυτ. Οχθης από τους Παλαιστινίους- δηλαδή την απαρχή εθνοκάθαρσης.

Σύμφωνα με τη Χαντίμπ, ο μόνος Αμερικανός πρόεδρος που αντιτάχθηκε στους ισραηλινούς εποικισμούς ήταν ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, που κατά δική του ομολογία πάλευε μόνος απέναντι σε ένα πολυπληθές φιλοεβραϊκό λόμπι στο Κογκρέσο και τελικά ηττήθηκε από τον Κλίντον, παρά τη νίκη του στο Ιράκ. Τώρα η σχέση Τραμπ-Νετανιάχου ίσως αποδειχθεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ντέρμπι της Ιστορίας.