ΜΠΟΡΕΙ να ζήσαμε πολλά επώδυνα, όπως η χρεοκοπία και η δεκαετία των Μνημονίων, αλλά ποτέ δεν απειλήθηκε η Δημοκρατία. Γι’ αυτό, λοιπόν, καλό θα ήταν και να μην ξεχνάμε, αλλά και να μην γκρινιάζουμε διαρκώς.

ΕΙΝΑΙ βέβαιο πως δεν γίναμε… σκανδιναβική χώρα, αλλά δεν γίναμε ούτε τριτοκοσμική.

Η Ελλάδα αλλάζει. Κάποια πράγματα τα έχουμε καταφέρει. Και κάποια όχι. Αλλωστε, δεν είναι εύκολο να γκρεμιστούν παθογένειες οι οποίες είναι βαθιά ριζωμένες στο DNA μας.

ΟΣΟ κι αν κάποιοι επιθυμούν να επιστρέψει η χώρα στη δεκαετία του ’80, η αλήθεια είναι πως πλέον δεν υπάρχει επιστροφή.

Ο ψηφιακός μετασχηματισμός της καθημερινότητας, η παγκοσμιοποιημένη οικονομία και η κλιματική κρίση δημιουργούν ένα νέο υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα χτιστεί η νέα Ελλάδα με φόντο το 2030.

ΤΟ κράτος, αν και αντιστέκεται με κάθε πιθανό τρόπο, σιγά σιγά μεταλλάσσεται σε έναν «διαδικτυακό εξυπηρετητή» του πολίτη. Κάθε μέρα ανοίγουν κάποιες νέες ηλεκτρονικές πύλες και πλατφόρμες. Κάθε μέρα κλείνουν κάποιες πόρτες δημόσιων υπηρεσιών. Σταδιακά μπαίνει τέλος σε ανούσιες γραφειοκρατικές ουρές ταλαιπωρίας και συνδιαλλαγών κάτω από το τραπέζι.

ΑΥΤΟ είναι και το μεγαλύτερο κέρδος των τελευταίων ετών. Γιατί, πάντοτε, το κράτος ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο τόσο στην καθημερινότητα των πολιτών όσο και στη δημιουργία ενός υγιούς φιλοεπενδυτικού περιβάλλοντος.

ΟΣΟΝ αφορά στην ποιότητα της Δημοκρατίας, της ενημέρωσης και της ελευθερίας έκφρασης -πολλή κουβέντα γίνεται τώρα τελευταία από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ- ίσως θα έπρεπε να τεθεί στο τραπέζι ξεκάθαρα τι ακριβώς εννοούν όσοι διαμαρτύρονται.

ΞΕΧΝΟΥΝ ότι ήταν η κεντροδεξιά παράταξη που έδωσε μάχη στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και κατάφερε να δημιουργηθούν για πρώτη φορά ελεύθεροι μη κρατικοί ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί; Ξεχνούν ότι σχεδόν έως το 1990 η Ελλάδα θύμιζε περισσότερο… Σοβιετία στα Μέσα Ενημέρωσης;

ΑΠΟ τη στιγμή που κάθε Μέσο Ενημέρωσης είναι ελεύθερο να δημοσιεύει ό,τι θέλει και ο κάθε πολίτης να ανεβάζει στο Διαδίκτυο ό,τι γουστάρει, τότε είναι πραγματικά αστείο να μιλάει κανείς για «ανελευθερία». Ισως η… ασυδοσία των fake news θα έπρεπε να είναι το θέμα προς συζήτηση.

Η Ελλάδα του 2022 είναι σαφώς πολύ πιο δημοκρατική και ελεύθερη σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες.

ΤΟ πρόβλημα που θα πρέπει να απασχολήσει το πολιτικό σύστημα είναι η ταχύτητα απόδοσης Δικαιοσύνης, αλλά και κάποιες αποφάσεις της. Δεν μιλάμε για γραφικά… λαϊκά δικαστήρια. Αλλά, από την άλλη, δεν γίνεται να περιμένει κανείς μια πενταετία και βάλε για να τελεσιδικήσει μια απλή υπόθεση. Η Δικαιοσύνη οφείλει να μετασχηματιστεί ψηφιακά και να προσαρμοστεί δικονομικά στην εποχή μας.

ΑΣ μην γκρινιάζουμε, όμως, συνέχεια. Βήματα έχουν γίνει. Ναι, απαιτούνται περισσότερα. Σαράντα οκτώ χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας η Ελλάδα είναι μια πολύ καλύτερη χώρα για τους πολίτες της. Μην το ξεχνάμε αυτό.