ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ σύγκλιση Τσίπρα, Ανδρουλάκη και λοιπών, αναρωτήθηκα, αν η τιμή που αποδίδουμε στους 24 επώνυμους νεκρούς -αλλά και στους 16 «ανώνυμους», που δολοφονήθηκαν τη νύχτα εκείνη που κρατούσαμε την αναπνοή μας, με το αφτί κολλημένο στο τρανζίστορ- επιβάλλει και την επωδό για την αναζήτηση του «νοήματος του Πολυτεχνείου».

ΑΝ ΣΤΟΝ ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ -συμπληρώνεται στις 17 Νοέμβρη 2023- αγωνιούμε ακόμη για το μήνυμα της εξέγερσης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, τότε ας περιοριστούμε στην πραγματικότητα εκείνης της εποχής: Το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν η πτώση της χούντας του Γ. Παπαδόπουλου. Οχι η αντικατάστασή της από τη σκληρότερη του Δ. Ιωαννίδη. Ηταν ακριβώς το ίδιο νόημα, όταν 207 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού στασίασαν, στις 23 Μαΐου 1973, για να ανατρέψουν το δικτατορικό καθεστώς. Και το μήνυμα της στάσης ήταν να πληροφορηθεί ο κόσμος όλος ότι η Ελλάδα αντιστεκόταν απαιτώντας να επιστρέψει η Δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε.

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ήταν πως η επιστροφή της Δημοκρατίας ήρθε μετά την εισβολή της χούντας στην Κύπρο. Η εμμονή του δικτάτορα Δ. Ιωαννίδη όχι για «την επίτευξιν του εθνικού στόχου», όπως έλεγε ο Γ. Παπανδρέου, την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αλλά προσωπικά εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, τον οδήγησε στην προδοσία της Κύπρου, ανοίγοντας την κερκόπορτα στην Τουρκία. Αυτή η νέα τραγωδία του Ελληνισμού, ίσως βαρύτερη εκείνης του Σεπτέμβρη 1922, περνά αμνημόνευτη στο νόημα του Πολυτεχνείου: Κάθε φορά που περίσσεψε ο διχασμός, η καταστροφή για την Ελλάδα ήταν αναπόφευκτη.

ΚΑΘΩΣ ΕΙΣΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, τυφλωμένος ο Τσίπρας από το πάθος του για εξουσία, επανήλθε στη διχαστική ρητορική, προβαίνει σε ανήκουστες πράξεις υπονόμευσης της αμυντικής δύναμης της χώρας, υποσκάπτει συνειδητά την ασφάλειά της. Οι εχθροί απειλούν την Ελλάδα, υπαγορεύοντας στους Ελληνες την κυβέρνηση της αρεσκείας τους, υποδεικνύοντας και «τον συνεργάσιμο» πρωθυπουργό.

ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ο Παύλος Μπακογιάννης, «στην Ελλάδα ο ελληνικός λαός ψηφίζει δημοκρατικά την κυβέρνησή του». Προσθέτουμε: Οχι της αρεσκείας της Μόσχας ή της Αγκυρας…

ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΗΚΕ και φέτος ο «εκσυγχρονισμός» των ιστορικών συνθημάτων που ακούστηκαν από τον ραδιοφωνικό σταθμό, αν και ακόμη ηχεί στα αφτιά μας η φωνή του: «Εδώ Πολυτεχνείο».

Ωστόσο, έλειψε και πάλι η αναγνώριση ότι το Κίνημα του Ναυτικού, η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η τραγωδία της Κύπρου άνοιξαν τον δρόμο για την καλύτερη Δημοκρατία που γνώρισε ποτέ ο τόπος. Από συστάσεως του ελληνικού κράτους.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ οφείλουμε να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Ο διχασμός να είναι το όπλο των ηττημένων.