Γράφει η Άννα Κωνσταντινίδου*

Η Ελλάδα είναι δυστυχώς το μόνο κράτος διεθνώς, που “πέφτει” από τους εχθρούς που βρίσκονται όχι εκτός των τειχών, αλλά από εκείνους που βρίσκονται εντός… Και είναι αυτοί, που όπως αποδείχθηκε ιστορικά, όταν θέλουν να τη βλάψουν, χτυπούν το στοιχείο εκείνο του έθνους που ουσιαστικά το υπηρετεί, κι εννοούμε το στράτευμα… Το ζήσαμε στις Θερμοπύλες, την Άλωση της Πόλης, σε γεγονότα της Επανάστασης, στη νεότερη ιστορία… Πάντοτε, υπήρχε κάποιος “πρόθυμος Έλληνας” να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον εχθρό…

Δυστυχώς, το ζούμε και σήμερα σε μία κατάσταση που μόνο άγος προξενεί για αυτούς τους σύγχρονους “Έλληνες” εφιάλτες που όπως αποδεικνύεται βρίσκονται στους διάφορους τομείς της δημόσιας δράσης, αλλά κυρίως σε έναν τομέα που χρησιμοποιεί ως “ασπίδα” των γραφομένων του ένα λειτούργημα, κατοχυρωμένο από το ίδιο το σύνταγμα, την ελευθερία του Τύπου.

Ποτέ, ακόμα και αμέσως μετά το 1974, η αντιπαράθεση πολιτικών κομμάτων δεν ενέπλεξε στα εσωτερικά της το στράτευμα, ακόμα και σε περιόδους ακραίας πόλωσης του πολιτικού σκηνικού, όπως ήταν το 1989, το 2008, το 2019… Καμία κυβέρνηση ή αξιωματική αντιπολίτευση δεν εκμεταλλεύτηκε προς ίδιον όφελος τον πυλώνα του στρατεύματος, εκτός από τη νυν αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία χρησιμοποιώντας τα ενημερωτικά μέσα που πρόσκεινται σε αυτήν, έχει τεχνηέντως “μπερδέψει” στην πολιτική αντιπαράθεσή της με την κυβέρνηση το αποτύπωμα που έχει σε ένα κράτος ο θεσμός των Ενόπλων Δυνάμεων για την κοινωνία, το έθνος, την εξωτερική πολιτική και τη διπλωματία.

Και φυσικά, το πιο αποκαρδιωτικό είναι, ότι σε αυτήν την αντιπαράθεση συμμετέχουν και πρώην στελέχη των ΕΔ που είναι πρόθυμα, όπως εξυπηρέτησαν στο πρόσφατο χρονικό παρελθόν την κυβέρνηση που σήμερα είναι αξιωματική αντιπολίτευση, να το πράξουν και τώρα.  Τα κίνητρα πολλά και ενδεχομένως αρχίζουν από τις προσωπικές αντιπαραθέσεις και κόντρες του παρελθόντος  με τους νυν εν ενεργεία αξιωματικούς χωρίς να αποκλείονται και τα περιστατικά φθόνου: “Γιατί αυτός και όχι εγώ”.

Περνάνε δε, ως φαίνεται, και σε προσωπικές επιδιώξεις που αποσκοπούν στο να εξασφαλίσουν προσωπικό στασίδι σε περίπτωση που η νυν αντιπολίτευση (ξανα)γίνει κυβέρνηση, και καταλήγουν στο (πιο άμεσο) να νοιάζονται να σώσουν στις προσεχείς στρατιωτικές κρίσεις τα πρόσωπα στα οποία έχουν επιρροή, και που “προστατεύουν” με κάθε τρόπο (παρά το γεγονός ότι κάποια εξ αυτών είτε είναι άτομα που τελειώνει επίσημα η θητεία τους είτε όμως είναι άτομα που επιδιώκεται η ανέλιξή τους)…

Κατ’ αυτόν τον τρόπο θεωρούν, ότι μέσω αυτών θα εξακολουθούν να διαφεντεύουν το στράτευμα και να διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στις όποιες εξελίξεις και αποφάσεις εντός του.

Μεγάλη απορία επίσης προκαλεί και το γεγονός ότι πρώην στελέχη που έχουν διατελέσει Αρχηγοί ΕΔ (Α/ΓΕΕΘΑ, Α/ΓΕΣ, Α/ΓΕΝ, Α/ΓΕΑ, ΑΣ, ΑΤΑ κλπ) στη καλύτερη περίπτωση παραμένουν προκλητικά ουδέτεροι και (σχεδόν) άλαλοι. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η πλειοψηφία δεν έχει στηρίξει τους νυν θεσμικούς ηγέτες των ΕΔ!

Ενώ, όταν αποφασίσουν να μιλήσουν είναι επικριτικοί, στοιχειοθετώντας δε την επιχειρηματολογία τους σε νομοθεσία που ίσχυε σε άλλες εποχές!  Από τα λεγόμενά τους όμως καθίσταται σαφές ότι πολύ πιθανό, η πραγματική αιτία έγκειται σε προσωπικά “κατάλοιπα”, γιατί στη θητεία τους δεν ελήφθη καμία απόφαση αμυντικής ενίσχυσης των ΕΔ, προφανώς μη έχοντας την τόλμη να καταστούν “δυσάρεστοι” στη πολιτική ηγεσία, ζητώντας τα αυτονόητα για τις ΕΔ, καθιστώντας εαυτούς απλούς διεκπεραιωτές.  Και έρχονται τώρα τιμητές των πάντων με αοριστίες, αναπόδεικτες κατηγορίες, αμφιλεγόμενες απόψεις και επίκληση νόμων που έχουν αλλάξει από το 2010 να κουνάνε το δάχτυλο. Μα, είναι δυνατόν, αυτοί που κάποτε έδωσαν τον όρκο στην πατρίδα και το εθνόσημο να παίζουν την Ελλάδα στα ζάρια; Και η απάντηση είναι δυστυχώς, ότι εκτός από τους εφιάλτες, πάντοτε θα υπάρχει και ένας Αλκιβιάδης που θα φροντίζει για το ίδιον όφελος ή θα κινείται από προσωπικά κίνητρα…

Και Αλκιβιάδηδες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο κάποια από τα απερχόμενα στελέχη των ΕΔ, αλλά και κάποια από τα εν ενεργεία που ενώ βλέπουν καθημερινά τον αναθεωρητικό γείτονα να απειλεί, το μόνο που σκέφτονται είναι η -με κάθε τρόπο και μέσο- παραμονή στη θέση τους με παραπάνω γαλόνια. Αν δεν υπήρχαν αυτοί άλλωστε δε θα υπήρχε και το σύστημα που συντηρεί τη δημιουργία των Αλκιβιάδηδων, κάτι ανάλογο με το νόμο  της “προσφοράς και ζήτησης”.

Αλήθεια, πόσο αντέχει ακόμα η Ελλάδα “πρόθυμους” αξιωματικούς που τη στιγμή της απόφασης, της κρίσιμης απόφασης για την πατρίδα, όπως έγινε και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, θα κρεμάσουν την ένδοξη στολή και αντί να σταθούν δίπλα στο έθνος και την πατρίδα, θα προτιμήσουν την προσωπική και πολιτική τους ανέλιξη;

Η Ελλάδα, πλέον, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας της που δεν αντέχει αριβίστες ούτε στην πολιτική ούτε στην στρατιωτική ηγεσία της… Η Ελλάδα από το 2019, έχει κάνει πολιτικά και στρατιωτικά άλματα, έχει ξανακερδίσει με μεγάλο αγώνα και τιτάνια προσπάθεια όλων των Ελλήνων το κύρος, την αξιοπιστία και τη σοβαρότητά της σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παίξει μαζί της και κυρίως με το λαό της και την επιβίωσή του…

Θαύματα δεν γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που ως ηγέτες είτε της Πολιτείας, είτε των ΕΔ αποδεικνύουν με τις ενέργειές τους την αξία τους και διασφαλίζουν σε έναν ολόκληρο λαό πάνω από όλα την αξιοπρέπειά του… Και ο ελληνικός λαός, από το 2019 και παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ζει με αξιοπρέπεια και είναι σεβαστός από όλους… ακόμα και από την Τουρκία… Διότι εάν δεν ήταν, θα συνέβαιναν άλλα πράγματα και να μην έχει κανένας για αυτό καμία αμφιβολία!

Και όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη διάσταση της αξιοπρέπειας, με το λαϊκισμό “μία ελληνική οικογένεια στο τέλος ή στα μέσα του μήνα δεν θα φάει αξιοπρέπεια”, ωστόσο ένας λαός που χαίρει σεβασμού και μία χώρα που επίσης χαίρει σεβασμού, είναι ένα ελεύθερο κράτος, που η κοινωνία του επειδή αισθάνεται σημαντική για τους “άλλους”, μαθαίνει να επενδύει και να βελτιώνεται με στόχο το καλύτερο για την ίδια και για τα μέλη της σε όλους τους τομείς της δημόσιας δράσης…

Ο στρατηγός Φλώρος είναι ένας δυνατός άνθρωπος, αναμφισβήτητα ένας καταξιωμένος στρατιωτικός, ένα πανάξιος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και για αυτό εμπνέει όλους τους Έλληνες. Και ξέρετε κάτι; Εάν αύριο όλοι αυτοί που τον συκοφαντούν και τον επικρίνουν τόσο μα τόσο άδικα γνώριζαν ότι πάμε σε πόλεμο, είμαι βέβαιη ότι παρά τις συκοφαντίες τους και την μιζέρια τους θα τον παρακαλούσαν γονυπετείς να μείνει στη θέση του για να φέρει σε πέρας την αποστολή του… δυστυχώς με την “κρυφή” υπόσχεση στα “αφεντικά” τους, ότι μετά την νίκη που θα εξασφάλιζε για τα τιμημένα όπλα της πατρίδας, να επανέλθουν για να τον εξαναγκάσουν σε παραίτηση χρησιμοποιώντας ακριβώς τα συκοφαντικά φληναφήματα!

Και ξέρετε και κάτι άλλο; Όλοι και όλοι αυτοί που τα κάνουν αυτά, δεν είναι παραπάνω από δεκαπέντε, άντε έως είκοσι άνθρωποι. Και είναι όλοι γνωστοί στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, και πλέον όχι μόνο σε αυτούς. Είναι και αυτά τα ρημάδια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που λίγη υπομονή να έχεις να τα παρακολουθήσεις, σε συνδυασμό με τα προσχηματικά δημοσιεύματα δύο και πλέον ετών μέρους του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, αντιλαμβάνεσαι αμέσως τι συμβαίνει, για ποιο λόγο, με ποιο στόχο και κυρίως με ποιο απώτερο κίνητρο!

Ποιοι είναι τώρα αυτοί οι δέκα έως είκοσι άνθρωποι που με τόση ευχαρίστηση και ενάργεια ενέταξαν εαυτούς στην “Λίστα της Ντροπής”; Δημοσιογράφοι, πρώην  στρατιωτικοί και υπουργοί, εν ενεργεία υψηλόβαθμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και πολιτικοί (όχι απαραίτητα από μία μόνο παράταξη), επιχειρηματίες και συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, μαϊντανοί και γυρολόγοι των μερικών δευτερολέπτων δημοσιότητας, όλοι τους αμφιλεγόμενες φυσιογνωμίες, σύμφωνα με τους γνωρίζοντες, που έψαχναν και βρήκαν την ευκαιρία να προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στην πατρίδα! Και η “Λίστα της Ντροπής” παρότι φαίνεται να είναι συμπληρωμένη, είναι βέβαιο ότι μπορεί και να μεγαλώσει… να ενισχυθεί βρε αδερφέ… άμα το αφήγημα δεν καλύπτει τον στόχο και η ομάδα “δεν τραβάει”… Είναι αυτό που λέμε, όσοι φαιδροί, συκοφάντες, μίζεροι και αρνητές προσέλθετε!

Να ξέρετε όμως όλοι εσείς, ότι αυτά που ξέρατε μέχρι πρότινος, δεν ισχύουν πια και καλό θα ήταν να τα ξεχάσετε και μάλιστα το ταχύτερο δυνατό… Διότι όπως μεταξύ άλλων είπε και ένας έγκριτος δημοσιογράφος πριν λίγα 24ωρα με τον μοναδικό τρόπο γραφής του: “ο στρατηγός Φλώρος έχει πολύ δουλειά να κάνει και πρέπει “να κρατήσει γερά”. Και θα κρατήσει! Ευτυχώς για την Ελλάδα μας, θα κρατήσει!”…

* Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του ΑΠΘ, διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).

Ειδήσεις σήμερα