Ο Στέφανος πρόεδρος είναι τρομοκρατημένος. Αν νόμιζε ή τον συμβούλευσαν ότι η ντροπιαστική απομάκρυνση της Αθηνάς Λινού με την ταυτόχρονη διθυραμβική επιστροφή του αποβληθέντος θα δρούσε κατευναστικά προς το θηρίο του λαϊκισμού, απέτυχε παταγωδώς: Ο Πολάκης χάρη δεν χρωστά σε κανέναν. Γύρισε νικητής και πιθανότατα πιστεύει ότι αν στηθούν κάλπες, μπορεί να αναδειχθεί και τροπαιούχος. Μεταξύ μας, πιο αποκαρδιωτική ήττα για την Αριστερά, από την τυχόν ανάληψη της ηγεσίας του τέως ΣΥΡΙΖΑ από τον Πολάκη, δεν θα έχει υπάρξει. Θα συνιστούσα στα κόμματα να μην πανηγυρίσουν, αν οι πρόθυμοι που ψηφίζουν ακόμη ΣΥΡΙΖΑ τον παραδώσουν στα χέρια του Πολάκη. Να το εκλάβουν ως πολιτική επανάκαμψη του σκληρού αυριανισμού, με όποια κοινοβουλευτική και κοινωνική έκπτωση αυτή θα συνεπάγεται.

Ποιος μπορούσε να υποψιαστεί ότι στο ψηφοδέλτιο για τις εθνικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ, ο ένατος υποψήφιος, ο παρουσιασθείς και ως «εκπρόσωπος των Ελλήνων της Διασποράς» -οφείλει, επιτέλους, ο Τσίπρας να ομολογήσει ποιος του τον «σύστησε»- θα κατάφερνε σε έντεκα μήνες, να φέρει εις πέρας τέσσερις στόχους:

Ο πρώτος, πουλώντας το παραμύθι του American dream, του αποδιωγμένου «μετανάστη» -δήθεν λόγω παραδικαστικού-, που μετά από είκοσι χρόνια επιστρέφει πλούσιος και αποφασισμένος να σώσει την Ελλάδα. Περί μικρογιαλούρου, πρόκειται. Αλλά ό,τι είναι εισαγόμενο, ακόμη «θαμπώνει» μέρος της ελληνικής κοινωνίας.

Ο δεύτερος, ενώ ο Τσίπρας υπολόγιζε πως ρίχνοντας στη μάχη των διαδόχων τον λαμπερό Στέφανο θα ξανάπαιρνε το κουμάντο «του μαγαζιού γωνία», ο Κασσελάκης πέρασε άνετα στο δεύτερο μέρος του σχεδίου: Ανέλαβε τον ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς, για να τον κάνει κόμμα sur mesure -στα μέτρα του- διαλύοντάς τον εις τα εξ ων συνετέθη.

Ο τρίτος, με Τylor -και τη Farlie-, προβάλλοντας το κοινό όνειρό τους για δικό τους σπίτι και δύο αγόρια, από παρένθετη μητέρα, κατά το πρότυπο της woke ατζέντας, απέκτησε status οικογενειακό.

Ο τέταρτος υλοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα. Ο Πολάκης είχε δηλώσει, 12 Ιανουαρίου 2024, ότι «δεν μπορεί να ανέβει κανείς πάνω από 300 μέτρα υψόμετρο -εννοώντας τα Σφακιά- και να ανοίξει συζήτηση για γάμο». Αλλά ο Κασσελάκης, όπως είχε «εξαγγείλει», έκανε «γάμο» ανταλλάσσοντας όρκους πίστεως και αγάπης με τον Tylor, σ’ έναν ολόκλειστο κήπο.

Δεν μπορώ να σκεφτώ αν απέμεινε κάτι ακόμη για να ολοκληρώσει εκείνο το «έκαστος εφ’ ω ετάχθη»… που του είχε ανατεθεί.