ΤΡΙΑΝΤΑ χρόνια συζητάμε για τη χρεοκοπημένη ΛΑΡΚΟ, για τα εγκαταλελειμμένα ναυπηγεία και ένα σωρό ακόμα «φιλέτα» στα οποία μπορούν να γίνουν επενδύσεις, και ακόμα λύση δεν έχει βρεθεί. Τριάντα χρόνια συζητάμε για την αξιολόγηση στο Δημόσιο, έχουν ψηφιστεί αρκετοί νόμοι, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει εφαρμοστεί. Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα για πράγματα που θα γίνονταν, αλλά ποτέ δεν γίνονται.

ΕΝΑ από αυτά τα πράγματα είναι η αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου της χώρας. Για δεκαετίες είχαμε τον πάμφθηνο λιγνίτη, μόνο που κάποια στιγμή, αργά, ανακαλύψαμε ότι έγινε πανάκριβος λόγω της πληρωμής για τις εκπομπές αέριων ρύπων.

ΕΔΩ και πολλά χρόνια συζητάμε για το αν έχουμε κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Κάποιοι λένε πως είμαστε τόσο πλούσιοι, που μπορεί και να γίνουμε… Νορβηγία. Αλλοι λένε πως ο θησαυρός θα αποδειχθεί… άνθρακας. Ολα αυτά στη θεωρία βέβαια.

ΝΟΜΟΙ ψηφίστηκαν, συμβάσεις υπογράφτηκαν, έρευνες όμως έγιναν ελάχιστες. Και έπρεπε να εισβάλει ο Πούτιν στη Ρωσία, να φτάσει το πετρέλαιο στα 120 δολάρια και να εκτιναχθούν οι τιμές του φυσικού αερίου για να ενεργοποιηθεί το κράτος.

ΤΙ θα πείραζε να έχουν γίνει οι έρευνες και να γνωρίζαμε αν όντως υπάρχουν αξιοποιήσιμα κοιτάσματα; Και αν δεν συνέφερε το κόστος, ας μην κάναμε ποτέ εξορύξεις. Κάλλιο αργά παρά ποτέ βέβαια, έστω και τώρα κάτι προχωράει.

ΑΝ οι έρευνες επιβεβαιώσουν τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, τότε είναι αρκετά πιθανό όχι μόνο να μπορούμε να καλύψουμε όλες τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας μας, αλλά και να κάνουμε και εξαγωγές. Ακόμα κι αν δεν είναι τόσο εντυπωσιακά τα ευρήματα, είναι βέβαιο ότι θα καλύπτουμε ένα μεγάλο μέρος των ενεργειακών αναγκών μας.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και θα επαναστατήσουν οι κάτοικοι των περιοχών όπου είναι πιθανό να υπάρχουν κοιτάσματα. Προφανώς και ακτιβιστές του περιβάλλοντος θα ξεσηκωθούν. Προφανώς θα κάνουν προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να μπλοκάρουν τις έρευνες. Αλλά το ίδιο δεν συμβαίνει με την εγκατάσταση ανεμογεννητριών ή φωτοβολταϊκών σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας; Οι υποδυόμενοι προστάτες του περιβάλλοντος αντιστέκονται στην πιο φιλική προς το περιβάλλον παραγωγή ενέργειας. Ε, ναι, έτσι δεν πάμε πουθενά.

ΛΙΓΝΙΤΗ δεν θέλουμε και καλά κάνουμε. Εξορύξεις δεν θέλουμε. Γιατί όχι; Αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα δεν θέλουμε. Γιατί όχι; Πώς, όμως, θα παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια;

ΠΛΕΟΝ δεν υπάρχει ούτε άλλος χρόνος ούτε άλλο χρήμα. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει στην πιο σημαντική μεταρρύθμιση: Να γκρεμίσει τη χρονοκαθυστέρηση.