Στο Παρίσι,  τον Σεπτέμβρη του 1894, το γόητρο της πόλης συντηρείται από καλλιτέχνες και διανοούμενους. Η τριμερής συμμαχία Γερμανίας, Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας πιέζει ασφυκτικά τη Γαλλία, που υπογράφει συμμαχία με τον Τσάρο, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Η γαλλική αντικατασκοπία, η «Υπηρεσία Στατιστικής», παρακολουθούσε ασφυκτικά τη γερμανική πρεσβεία, μέσω μιας καθαρίστριας που μάζευε ό,τι έγγραφο έσκιζε ο Γερμανός στρατιωτικός ακόλουθος. Ενα τέτοιο «έγγραφο», περί γαλλικής πυροβολαρχίας, έφτασε ως αποδεικτικό στοιχείο ώστε να καταδικαστεί ο Αλφρεντ Ντρέιφους, από το Στρατοδικείο, ισόβια, για εσχάτη προδοσία, επειδή έμοιαζε ο γραφικός του χαρακτήρας! Ακολούθησε η ατιμωτική καθαίρεσή του. Στις 13 Απριλίου 1895 εξορίστηκε στο Νησί του Διαβόλου.

Ενθουσιάστηκαν οι εθνικιστές – όχι πως οι άλλοι Γάλλοι πήγαν πίσω-για την καταδίκη του Γαλλοεβραίου  Ντρέιφους. Ενα χρόνο μετά, ένα ίδιο χειρόγραφο «σημείωμα», που αλιεύθηκε από το ίδιο καλάθι σκουπιδιών του Γερμανού ακολούθου, έφερε τα πάνω κάτω. Το νέο χειρόγραφο είχε όνομα και διεύθυνση αποστολέα- κάποιου ταγματάρχη- τον οποίο έσπευσε να καλύψει το «σύστημα». Αλλά οι διανοούμενοι , με επικεφαλής τον Ζολά, και το περίφημο «κατηγορώ» του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δημιούργησαν λαϊκό κίνημα υπέρ του αθώου Ντρέιφους. Οι εθνικιστές απαίτησαν να δικαστεί ο Ζολά για συκοφαντία. Λίγο αργότερα ο ταγματάρχης που είχε ανακαλύψει «το προδοτικό σημείωμα του Ντρέιφους» ομολόγησε την πλαστογράφηση: Αυτός το είχε συντάξει.

Kατά της αναψηλάφησης της «υπόθεσης Ντρέιφους», το 1899, συσπειρώθηκαν εθνικιστές, βοναπαρτιστές, μοναρχικοί, αντισημίτες, ιδρύοντας την οργάνωση Action française, με επικεφαλής τον Σαρλ Μωράς, ως αντιστάθμισμα της κίνησης της γαλλικής Αριστεράς υπέρ του Ντρέιφους. Η αθώωσή του γελοιοποίησε την Ακροδεξιά, που αναγκάστηκε να αποσυρθεί από το πολιτικό προσκήνιο έως την εμφάνιση του διδύμου Χίτλερ-Μουσολίνι και της «κυβέρνησης» του Βισί. Η Ακροδεξιά στη Γαλλία ήταν και είναι κίνημα αντικοινοβουλευτικό, αντισημιτικό, αντισυστημικό και -επί εσχάτων- ευρωσκεπτικιστικό. Ο ακραίες προτάσεις του συναντούν εκείνες της Ακρας Αριστεράς.

Οι προειδοποιητικές γαλλικές δημοσκοπήσεις «κούμπωσαν» με τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών. Στον δεύτερο γύρο μπορεί να ορκιστεί πρωθυπουργός από τον αντιμεταναστευτικό, αντισημιτικό, ευρωσκεπτικιστικό, φοβικό Εθνικό Συναγερμό της Λεπέν. Ισως όχι, αν στο στρατόπεδο του Μακρόν πρυτανεύσει η λογική και υιοθετηθεί μια καθαρή θέση για «ένα μεγάλο συνασπισμό Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών». Αλλά, πρωτίστως, αν οι Γάλλοι συνέλθουν και καταλάβουν τι ακριβώς ψήφισαν… για το μέλλον τους και το «αύριο» της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Μετά τον Β ΄Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γαλλία θα έχει την πρώτη ακροδεξιά κυβέρνηση που έχει τις ρίζες της στη Γαλλία του Βισί, συνεργάτη των Ναζί. Η κληρονομιά του αποδείχθηκε ζωντανή. Αυτό κι αν είναι ήττα!