Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Τον Δεκέμβριο, όταν η χώρα μας παρέλαβε τα πρώτα μαχητικά τύπου Rafale, ο ίδιος επεσήμανε ότι με την εμπιστοσύνη προς τη γαλλική αεροναυπηγική βιομηχανία η Ευρώπη αρχίζει να διαμορφώνει την κοινή της άμυνα.

Ο Μητσοτάκης, από την πλευρά του, είχε τονίσει ότι με τη νέα γενιά αεροσκαφών τίθενται οι βάσεις για το μελλοντικό όραμα της ευρωπαϊκής άμυνας και ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για την περιφερειακή ικανότητα της Ελλάδας.

Υπενθυμίσαμε αυτές τις δηλώσεις γιατί τα τελευταία 24ωρα, και με επίκεντρο τον πόλεμο στην Ουκρανία, είδαμε για πρώτη φορά την Ευρώπη να περνά από τη φάση της αφέλειας σε εκείνη της συντονισμένης δράσης και από τα ευχολόγια περί κοινής άμυνας στην υλοποίηση προγραμμάτων για τη θωράκιση της Ενωσης.

Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία λειτούργησε ως καταλύτης στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ευρώπης. Οι απειλές της Μόσχας κατά της Σουηδίας και της Φινλανδίας και τα παιχνίδια της Ρωσίας με τα πυρηνικά όπλα σε βάρος της παγκόσμιας ασφάλειας δεν άφησαν περιθώρια στην Ευρώπη να συνεχίσει την αμέριμνη πορεία της ως ένας εμπορικός οργανισμός χωρίς στρατό και άμυνα.

Ολα αυτά πλέον ανήκουν στο παρελθόν. Η ιστορική μεταστροφή της Γερμανίας από την ουδετερότητα, που σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν στην εξάρτηση της οικονομίας της από τη ρωσική ενέργεια, στην απόφαση να προχωρήσει σε αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία καταδικάζοντας την «επίθεση του Πούτιν στον ελεύθερο κόσμο» δείχνει πώς το νέο δόγμα της Ευρώπης περιλαμβάνει και την άμυνα, όχι μόνο το ισχυρό ευρώ.

Σε αυτές τις θεμελιώδεις αλλαγές που συντελούνται στο οικοδόμημα της Ε.Ε., η Ελλάδα, με τις επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη να προχωρήσει σε συνεργασία με τη Γαλλία και να εκσυγχρονίσει τους εξοπλισμούς της, θωρακίζεται αμυντικά και ταυτόχρονα στέλνει ένα μήνυμα προς όλους ότι δεν μπορεί να ανεχθεί παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και αναθεωρητισμούς, είτε προέρχονται από τη Μόσχα είτε από την Αγκυρα.

Η απόφαση της κυβέρνησης να στείλει αμυντική βοήθεια στην Ουκρανία ήταν ορθή και σύμφωνη με τα εθνικά μας συμφέροντα. Αλίμονο εάν μετά από στρατιωτική εισβολή σε βάρος ανεξάρτητου κράτους η Ελλάδα στεκόταν με σταυρωμένα χέρια και έμενε σε δηλώσεις ίσων αποστάσεων. Απέναντί μας έχουμε έναν Ερντογάν που αμφισβητεί την κυριαρχία των νησιών μας και επιδιώκει να ξανασχεδιάσει το χάρτη «διορθώνοντας τα λάθη του Κεμάλ», όπως ο «τσάρος» της Ρωσίας θέλησε να κάνει στην Ουκρανία καταγγέλλοντας τον Λένιν. «Ισαποστακισμοί» δεν χωρούν στη μεθόριό μας.

Είναι η ώρα των αποφάσεων, πρέπει να επιλέξουμε εάν θέλουμε να παραμείνουμε στη σφαίρα της Δύσης υποστηρίζοντας την κοινή άμυνα, που δεν θα αφήνει περιθώρια σε κανέναν να επιβουλευθεί τα ελληνικά και ταυτόχρονα ευρωπαϊκά σύνορα, ή θα σφυρίζουμε αδιάφορα το τραγούδι του επιτήδεια ουδέτερου.

Η απόφαση Μητσοτάκη δεν βρήκε σύμφωνους ακροδεξιούς και ορισμένους «δικαιωματιστές» στον ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμη δεν έχουν καταλήξει για το τι έχει γίνει στην Ουκρανία. Δεν πειράζει, κάποτε θα μας έστελναν στην αγκαλιά της Μόσχας για μια εκτυπωτική μηχανή για δραχμές, την οποία τώρα ο Πούτιν θα ζητούσε πίσω για να τυπώνει ρούβλια.

Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr