Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Χρέωσαν αποκλειστικά στον Σαμαρά τη μνημονιακή περίοδο, όταν επί των ημερών του η χώρα ξαναβγήκε στις αγορές και γύρισε την οικονομία από τη βαθιά ύφεση του Γιώργου Παπανδρέου στην ανάπτυξη, αλλά δεν είπαν κουβέντα για το Μνημόνιο της «πρώτης φορά Αριστεράς».

Οι μνήμες όμως είναι νωπές, ο Τσίπρας που θα έσκιζε τα Μνημόνια και θα πετύχαινε τη διαγραφή του χρέους, ενώ οι δανειστές θα παρακαλούσαν να μας δανείσουν μόλις θα διάβαζαν το κοστολογημένο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, έβαλε την υπογραφή του φαρδιά πλατιά σε ένα αχρείαστο, μέχρι να αναλάβει την εξουσία, Μνημόνιο, που ακόμη πληρώνει ο ελληνικός λαός.

Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει τη μείωση του ΦΠΑ, αλλά το καλοκαίρι του 2015 στο πλαίσιο του Μνημονίου Τσίπρα ο υψηλός συντελεστής για πολλά προϊόντα και υπηρεσίες ανέβηκε στο 24% από 23% και παραμένει μέχρι σήμερα.

Ο Μητσοτάκης βλέπει το πρόβλημα της ακρίβειας και προχωρά σε κινήσεις ενίσχυσης των ευάλωτων ομάδων, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα της χώρας. Γνωρίζει ότι αυτή την περίοδο, με τις διεθνείς τιμές ενέργειας να εκτινάσσονται σε κάθε επεισόδιο της κρίσης στην Ουκρανία, η μείωση των φόρων στα καύσιμα θα «πνιγόταν» από την αγορά και δεν θα έφτανε στον τελικό καταναλωτή, επιβαρύνοντας ταυτόχρονα τα δημόσια οικονομικά που θα πρέπει να αναζητήσουν έσοδα από άλλες πηγές.

Την ίδια ώρα, οι αγορές χρήματος βρίσκονται σε αναταραχή, τα επιτόκια της ευρωζώνης καταγράφουν σημαντική αύξηση, το δεκαετές ομόλογο της Ελλάδας πλέον έχει σκαρφαλώσει στο 2,6% και το ιταλικό στο 2%. Ευτυχώς που το οικονομικό επιτελείο είχε προνοήσει και δανείσθηκε πριν ξεσπάσει η καταιγίδα στις ρωσο-ουκρανικές σχέσεις 3 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ συνολικά για φέτος οι δανειακές ανάγκες δεν ξεπερνούν τα 12 δισ., που μπορούν να καλυφθούν μέσα από το «μαξιλάρι» ακόμη και χωρίς νέα προσφυγή στις αγορές.

Σε κάθε περίπτωση, οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί, η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει την αναπτυξιακή της πορεία χωρίς να μπαίνει στο μάτι των αγορών που πάντα καραδοκούν για τα νέα τους χτυπήματα.

Η κυβέρνηση προχωρά σε μειώσεις φόρων, όπως του ΕΝΦΙΑ, που δίνουν ανάσες στα νοικοκυριά και ταυτόχρονα ανεβάζουν την αξία της περιουσίας τους, ενώ οι προσεχείς ενισχύσεις για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της ενεργειακής κρίσης θα είναι στοχευμένες αποκλειστικά σε αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη.

Οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για μεγάλες μειώσεις στους φόρους σε καύσιμα και τρόφιμα μοιάζουν με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και τις «δεσμεύσεις» για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Είναι ανέφικτες όταν ο Προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός, ενώ οι αυστηροί δημοσιονομικοί κανόνες για όλη την Ευρώπη επανέρχονται από το 2023.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ορθώς δίνει βάρος στη δημιουργία θέσεων εργασίας και εισοδημάτων, αυτό είναι το ισχυρότερο αντίδοτο στην ακρίβεια. Ο κατώτατος μισθός θα αυξηθεί στα 700 ευρώ από τον προσεχή Μάιο και η ζήτηση εργασίας στον τουρισμό θα ανεβάσει σημαντικά τα εισοδήματα για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους στους συναφείς κλάδους. Η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης το 2023 για δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους θα ανεβάσει ισόποσα τις αποδοχές τους.

Παιχνίδια με την επόμενη μέρα δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά, η ακρίβεια αντιμετωπίζεται με δόσεις ανάπτυξης, δεν «σκίζεται» όπως κάποιοι έλεγαν και για τα Μνημόνια.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr