Γράφει ο Πάνος Αμυράς*
Κάτι τέτοια έλεγαν ορισμένοι δημοσιογράφοι τον Μάρτιο του 2020 όταν χιλιάδες μετανάστες επιχείρησαν να εισβάλουν στον Εβρο καταλύοντας τα ελληνικά και ευρωπαϊκά σύνορα, κι αυτοί κατηγορούσαν τις Αρχές ότι χρησιμοποιούν βία για να αποκρούσουν «δυστυχισμένους ανθρώπους». Καταγγέλλουν επαναπροωθήσεις, αλλά δεν καταδικάζουν την πολιτική της Τουρκίας που με σκάφη της συνοδεύει πλοιάρια με εκατοντάδες δυστυχείς μετανάστες και ρότα προς τα ελληνικά νερά. Μιλούν για επαναπροωθήσεις, αλλά δεν ασχολούνται με τις προωθήσεις. Αδιαφορούν για την εργαλειοποίηση χιλιάδων μεταναστών από πολιτικούς τύπου Ερντογάν ή Λουκασένκο όταν, υποτίθεται, κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η μεταναστευτική μας πολιτική έχει αλλάξει, γνώμονας πλέον είναι η προστασία των συνόρων μας και η θέσπιση αυστηρών κανόνων για την παροχή ασύλου. Λογικές τύπου «η θάλασσα δεν έχει σύνορα» αποτελούν πια παρελθόν και τα αποτελέσματα είναι απτά. Τους τελευταίους 12 μήνες οι μεταναστευτικές ροές έχουν μειωθεί κατά 92%, οι μπίζνες έχουν περιοριστεί, τα κυκλώματα των διακινητών παρά την ανοχή της απέναντι πλευράς διαπιστώνουν ότι τα ελληνικά σύνορα φυλάσσονται και επιλέγουν άλλες διαδρομές για να προωθήσουν μετανάστες από την Υποσαχάρια Αφρική, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν προς την Ευρώπη.
Και ας περάσουμε στην Ολλανδία. Σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκαν και στον αντιπολιτευόμενο Τύπο, η χώρα στις αρχές του 2021 δέχθηκε να συμβάλει στην αποφόρτιση των μεταναστευτικών πιέσεων στην Ελλάδα αποδεχόμενη τη μετεγκατάσταση 50 ασυνόδευτων ανηλίκων από τη Μόρια και 50 οικογενειών με μικρά παιδιά και ευάλωτους. Ωστόσο, οι ολλανδικές αρχές είχαν θέσει όρους οι οποίοι απέκλειαν την πλειονότητα των προσφυγικών οικογενειών: μόλις δύο παιδιά θα μπορούσαν να μετεγκατασταθούν στη χώρα με τις τουλίπες! Προφανώς και η Ολλανδία δεν στερείται ευαισθησίας για το δράμα των μεταναστών, όμως έθετε κανόνες για να δεχθεί ακόμη και 50 παιδιά προσφύγων.
Θυμίζουμε ότι την προηγούμενη εβδομάδα το Λιμενικό διέσωσε εκατοντάδες μετανάστες σε πλοίο που έφερε τουρκική σημαία και έπλεε ακυβέρνητο στο Αιγαίο.
Και όμως, τον περασμένο Αύγουστο η ολλανδική κυβέρνηση μαζί με την Ελλάδα και άλλες επτά ευρωπαϊκές χώρες συνυπέγραψαν επιστολή προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητώντας εμπράκτως την επίδειξη αλληλεγγύης προς τις χώρες που έρχονται αντιμέτωπες με τη μεταναστευτική κρίση, την αποτροπή παράτυπων ροών προς την Ε.Ε., καθώς και την ενίσχυση των διπλωματικών προσπαθειών προς τις χώρες προέλευσης και διέλευσης παράτυπων μεταναστών.
Η Δώρα, η Γαρυφαλλιά και αύριο;
Στην κοινή επιστολή σημείωναν: «Τα κράτη-μέλη έχουν έρθει αντιμέτωπα με παράνομες αφίξεις μεταναστών που φάνηκαν να υποκινούνται από τη χώρα διέλευσης, με προφανή σκοπό την εξυπηρέτηση συγκεκριμένου στόχου της εν λόγω χώρας. Αυτό το φαινόμενο φαίνεται να διογκώνεται και να γίνεται γρήγορα νέα τάση. Είναι σαφές ότι επιδιώξεις εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού βάζουν στο στόχαστρο την Ε.Ε., τη Συμφωνία Σένγκεν και το κοινό μας σύστημα μετανάστευσης και ασύλου. Επομένως, πιστεύουμε ότι χρειάζεται συλλογική δράση και συγκεκριμένα μέτρα από την Ε.Ε.».
Και όλα αυτά πριν ο Λουκασένκο μιμηθεί τον Ερντογάν ανοίγοντας τα σύνορα της Λευκορωσίας με σκοπό οι ροές των μεταναστών να κατευθυνθούν προς την Πολωνία και από εκεί σε Γερμανία ή και Ολλανδία.
Δικαιωματισμοί με τα σύνορα των άλλων είναι εύκολη υπόθεση, το δύσκολο είναι να αναλάβεις την ευθύνη και τη φροντίδα για τις καραβιές των μεταναστών, που γίνονται «εργαλεία» για την προώθηση αλλότριων σχεδίων από Αγκυρα και λοιπούς «συγγενείς».
*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr