Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Στην πλατεία Συντάγματος, στην Ομόνοια, στο Πεδίον του Αρεως; Οχι. Μπροστά στη Μητρόπολη! Ισως έτσι ερμήνευσαν τη σοφή απόφαση του Μίκη να αναθέσει την τελετή της εξόδου του στον γενικό γραμματέα Δ. Κουτσούμπα. Χωρίς την αυστηρότητα του ΚΚΕ, είμαι βέβαιη ότι ο Μίκης θα περίμενε ακόμη στο νεκροθάλαμο.

Μήπως η κηδεία του Μίκη σήμαινε και την επιστροφή του στο ΚΚΕ; Τότε, δεν έχουν πειστική απάντηση γιατί ο Μίκης Θεοδωράκης έκανε, δημόσια, ομολογία πίστεως, ζητώντας να είναι χριστιανά τα τέλη της ζωής του, κατά το ορθόδοξο δόγμα. Ούτε γιατί ομολόγησε έμπρακτα την ελπίδα του στην αιώνια ζωή. Ως χριστιανός ζήτησε ο Μίκης Θεοδωράκης να γίνουν όλα και κατά την παράδοση της Ορθοδοξίας.

Αυτά, όμως, δεν τα σημείωσε στον επικήδειό του ο Δ. Κουτσούμπας. Πολλοί είπαν ότι βρήκε πρόσφορο έδαφος για προπαγάνδα, λέγοντας όσα λένε στις πολιτικές κηδείες μελών του ΚΚΕ. Μα, δεν πειράζει. Κανείς δεν περίμενε ότι θα ξεφύγει από το κομματικό καθήκον και θα αναφερθεί στη μεγίστη προσφορά του Μίκη: Στις δύσκολες ώρες της επιστροφής του Κων. Καραμανλή, τον Ιούλιο 1974. Στην παρουσία του στη Βουλή ως βουλευτού και υπουργού της κυβέρνησης του Κων. Μητσοτάκη, στη δύσκολη τριετία της κάθαρσης. Κατέταξε ο γραμματέας στα «ασήμαντα» και παρέλειψε την ομιλία του Μίκη -«έγκλημα, είπε, η συμφωνία Πρεσπών»- στη μεγαλειώδη συγκέντρωση, στο Σύνταγμα, 18 Φεβρουαρίου 2018.

Αλλά ο Μίκης είχε αρθεί πάνω από το αριστερά και το δεξιά. Στα στερνά του αξιολογούσε, νηφάλια, τα λάθη και των δύο παρατάξεων στον Εμφύλιο. Δεν μιλούσε για «πέτρινα χρόνια». Ηταν πολύχρονη η απομάκρυνσή του από τις θέσεις του ΚΚΕ. Αυτά μας θύμισε ο γενικός γραμματέας… παραλείποντας σελίδες από την ιστορία του Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Χαρίλαος Φλωράκης, που αγαπούσε πολύ τον Μίκη, κάποτε μου είχε πει: «Ακου! Για μένα η Ιστορία μας ίσως και να φυλάξει πέντε-έξι γραμμές. Για τον Μίκη, όμως, θα γράψει πολλές σελίδες».

Ηταν ασέβεια στη μνήμη του Μίκη, που είχε διαγράψει τις διαχωριστικές γραμμές, ότι βρέθηκαν κάποιοι, χτες, κατά την προσέλευση και την αναχώρηση της πολιτικής ηγεσίας, να κραυγάζουν ύβρεις βρομερές, που τον εξόργιζαν. Βρήκαν ευκαιρία καμιά πενηνταριά «κομματικοί» αλήτες να χωθούν ανώνυμοι μέσα στο πλήθος που είχε έρθει, με δάκρυα στα μάτια, για να αποχαιρετήσει τον σπουδαίο Ελληνα.

«Δεν είναι δικοί μας αυτοί», τους αποκήρυξε στέλεχος του ΚΚΕ. Και τι σημασία έχει με ποιο στρατόπεδο και σε ποια διατεταγμένη υπηρεσία ήταν. Για μένα το αποκρουστικό είναι ότι ήρθαν στον αποχαιρετισμό του Μίκη χωρίς να έχουν αισθανθεί το μεγαλείο του, τον πατριωτισμό του:

Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν πάνω από κόμματα. Μόνον υπέρ πατρίδας.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr