Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Θα μπορούσε, λοιπόν, ο Πατέλης να πει το προφανές για όλους όσοι αφιερώσαμε -πολλοί δουλεύοντας παράλληλα- τέσσερα, κατ’ ελάχιστον, χρόνια, για την εκπόνηση της διδακτορικής μας διατριβής: Ητοι, διδακτορικά εκπονούν, κυρίως, όσοι προσβλέπουν σε ακαδημαϊκή καριέρα. Οσοι έχουν σχέδια να εργαστούν στην ελεύθερη αγορά ένα διδακτορικό μπορεί να είναι συν, αλλά πάντως όχι απαραίτητο.

Υπάρχει μία ακόμη σοβαρή παράμετρος: Για να τελειώσεις σπουδές, συν master, συν διδακτορικό, συν στρατό, υπολογίζεις ότι, στην καλύτερη περίπτωση, θα αναζητήσεις εργασία γύρω στα 27 με 28 σου χρόνια. Αλλά ακόμη εργοδότης που δεν ζητά εργασιακή εμπειρία για να σε προσλάβει δεν έχει υπάρξει. Ετσι, άλλοι, με πτυχίο ή και με master, τοποθετούνται στην αγορά πολύ νωρίτερα.

Δε μπορεί στον οικογενειακό ή φιλικό σας κύκλο να μη βλέπετε την απόγνωση των νέων που δυσκολεύονται να βρουν δουλειά, όχι γιατί δεν διαθέτουν τα λεγόμενα τυπικά προσόντα. Τα έχουν και αν έχουν και διδακτορικό, τα παραέχουν. Αλλά τους λείπει η εργασιακή εμπειρία. Μέγα κεφάλαιο. Οταν καίριο σε μια πρόσληψη είναι η εργασιακή εμπειρία, πώς ένας νέος θα την αποκτήσει αν δεν προσληφθεί;

Χωρίς να θέλω να ερμηνεύσω την αποστροφή του λόγου Πατέλη, που στο κάτω κάτω δεν του ζήτησε… η Κεραμέως τη γνώμη του για τις διδακτορικές διατριβές, πιστεύω ότι ήθελε να αναφερθεί σε ένα πρόβλημα που διογκώνεται στον τόπο μας. Πριν από μια δεκαετία η απόκτηση ενός master, σε ελληνικό ή και σε ξένο πανεπιστήμιο, εθεωρείτο εκ των ων ουκ άνευ. Κι όταν το master έγινε ψωμοτύρι, τότε πέσαμε στα διδακτορικά, είτε αποτελούν αναγκαία στήριξη για τα σχέδια που κάνουμε για την επαγγελματική μας αποκατάσταση είτε όχι. Κι αν μεν ο υποψήφιος εργάζεται ήδη και εκπονεί τη διατριβή του παράλληλα, τότε δεν το συζητάμε. Αν όμως η εκπόνηση της διατριβής αποτελεί πλήρη απασχόληση, τότε υπάρχει πίσω του μια οικογένεια η οποία πληρώνει τις σπουδές του, που δεν είναι τετραετούς διάρκειας, αλλά τουλάχιστον οκταετούς. Δύσκολα πράγματα…

Νομίζω ότι αυτά είχε στο νου του ο Πατέλης που έσπευσαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι να τον ανασκολοπίσουν, λες και καίγονται για τους αριστείς, λες και στηρίζουν τη μέγιστη εξειδίκευση, λες και έδωσαν διεξόδους στους επιστήμονες με διδακτορικά που πήραν των ομματιών τους και διαπρέπουν στην Ευρώπη. Δεν ήταν ο δικός τους Μπαλτάς, που ως υπουργός Παιδείας, έκανε πόλεμο κατά της αριστείας; Ε! Τα διδακτορικά είναι αριστεία! Επομένως, ποιον νομίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι κοροϊδεύει με τα κροκοδείλια; Πολλώ δε μάλλον τους διδακτορικούς, που, πώς να το κάνουμε, αποδεδειγμένα έχουν μυαλό!

Από την έντυπη έκδοση