Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Μην βγάλετε το βιαστικό συμπέρασμα ότι πειθαρχώ στα κελεύσματα του υφυπουργού Παιδείας. Επίσης, το ανωτέρω απόσπασμα από τον Θουκυδίδη, δεν αποτυπώνει παρακαταθήκη ή συμβολή του γράφοντος στην αναπλήρωση κάποιου απολεσθέντος νησιού μας. Παρατίθεται, απλά, για να υπενθυμίσει και να επισημάνει κάτι απλό: ότι είναι πολύ πιο εύκολο να εξαπατήσεις ή να καλλιεργήσεις αυταπάτες σε κάποιον, παρά να τον πείσει ότι κάποιος τον εξηπάτησε. Και τα δύο νοήματα, αυτά, ταιριάζουν γάντι –ή μήπως πρέπει να πω χειρόκτιο- στην σημερινή πολιτική μας πραγματικότητα.

Η χαλαρή μας διάθεση από το κλίμα των εορτών, διεκόπη βίαια τόσο από τις εσωτερικές όσο και από τις εξελίξεις στον διεθνή στίβο.

Όσοι χρησιμοποιούν ιδιωτικό όχημά για τις μετακινήσεις τους, αισθάνθηκαν το άλμα της τιμής των καυσίμων –και λόγω της αύξησης του ΕΦΚ, αλλά και από την αύξηση των τιμών του πετρελαίου.

Οι συνταξιούχοι, μετά την πρόσκαιρη ευφορία, που ελάχιστοι εξ αυτών αισθάνθηκαν, από την καταβολή του ενισχυτικού επιδόματος, καλούνται για μία ακόμη φορά να πληρώσουν το τίμημα της «υπερήφανης» στάσης του Τσίπρα και των συνεταίρων του, προκειμένου, να συνεχίσουν το έργο τους στην νομή εξουσίας.
Οι ιδιοκτήτες ακινήτων καταβάλλουν τον … υπερηφάνως καταργηθέντα ΕΝΦΙΑ.

Οι επιχειρηματίες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες ετοιμάζονται να υποδεχθούν τον νέο συνεταίρο τους, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και βέβαια, να ικανοποιήσουν τις όλο και διευρυνόμενες ανάγκες του ήδη υπάρχοντος, της Δ.Ο.Υ.

Το κλίμα στην αγορά, ακόμη και κατά την περίοδο των εορτών, ήταν απολύτως συμβατό με την «Αριάδνη», η οποία, την φορά αυτή, δοκίμασε εκτός από τα νεύρα και την ζωή των Ελλήνων (που δεν είχαν επάρκεια καυσίμων για την θέρμανση), και τους πρόσφυγες. Άλλη μία τεράστια επιτυχία της «ευαίσθητης» και της «ηθικά πλεονεκτούσης» -με το συμπάθιο και συγνώμη-, «αριστερής» κυβέρνησης.

Διερωτώμαι, αν υπάρχει ένας τομέας όπου η κυβέρνηση έχει να παρουσιάσει κάποια επιτυχία, έστω και με την σε μέγιστο βαθμό διασταλτική έννοια.

Στο προσφυγικό από την πολιτική(;) «ηλιοθεραπείας και εξαφανίσεως» της κυρίας Χριστοδουλοπούλου, περάσαμε στην υπερτιμημένη παρουσία του σημερινού υπουργού. Η ευαισθησία, η δική του και εν γένει της κυβέρνησης, άφησε τους πρόσφυγες έρμαια στην ασύδοτη παράνοια των κάθε καρυδιάς «αλληλέγγυων», οι οποίοι χρησιμοποίησαν –επίτηδες;- τους δυστυχείς πρόσφυγες για να συντρίψουν τον παγκόσμιο καπιταλισμό και την πολιτική συνόρων της ΕΕ.

Αποτέλεσμα, το λιμάνι του Πειραιά έγινε για πάνω από χρόνο καταυλισμός· η εμπορική σιδηροδρομική γραμμή στην Ειδομένη, κλειστή συνολικά για πάνω από 4 μήνες και οι πρόσφυγες κυριολεκτικά πνίγονταν στην λάσπη και σάπιζαν από την βροχή. Και βέβαια, η χώρα έγινε διεθνής περίγελως (μέχρι και οι αστυνομικοί –ούτε καν στρατός- της ΠΓΔΜ εισέβαλαν στα Ελληνικά σύνορα).

Δύο χρόνια μετά, στο Ελληνικό παρά τις διαβεβαιώσεις και χρονοδιαγράμματα του Μουζάλα οι πρόσφυγες και μετανάστες επιμένουν να μην εξαφανίζονται· στα νησιά, ακόμη δεν μπορούν οι κάτοικοι να συνέλθουν και να μπει μια στοιχειώδης τάξη, ενώ οι εκρήξεις –κατευθυνόμενες, δικαιολογημένες ή μη- των προσφύγων ή μεταναστών, δημιουργούν εύφορο έδαφος ώστε οι κάτοικοι των περιοχών αυτών να στρέφονται προς ακραίους πολιτικούς σχηματισμούς και να τρέφουν το δένδρο του ρατσισμού.

Στην κακομοιριά της προσφυγιάς προστίθενται καθημερινά η απώλεια της αξιοπρέπειας και εξαθλίωση λόγω των συνθηκών διαβίωσης στην Ευρωπαϊκή και «ευαίσθητη» Ελλάδα των Τσίπρα και Μουζάλα. Οι καταγγελίες του υπευθύνου των Γιατρών του Κόσμου, σε ραδιοφωνική εκπομπή του «ΒΗΜΑ fm» την 31η Ιανουαρίου, θα έκαναν κάθε σοβαρό άνθρωπο να δηλώσει την αποτυχία του και να παραιτηθεί. Η εικονική πραγματικότητα που προβάλλεται από έντυπα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να καλύψει τους νεκρούς στην Μόρια και την ανάπτυξη εγκληματικών ενεργειών στα hot spots (βιασμοί, trafficking, άσκηση βίας κ.λπ.) Η ιδεοληψία, η ανικανότητα και η γελοιότητα σε πλήρη ανάπτυξη…

Στην οικονομία, τι μπορεί να πει κανείς; Το κόλπο με το φιλοδώρημα στους συνταξιούχους, τελικά, μάλλον δεν απέδωσε τους αναμενόμενους καρπούς. Οι πανηγυρισμοί για την απόδοση της 13ης σύνταξης υπερκαλύφθηκαν από την επιστολή μετανοίας του Τσακαλώτου. Οι ιδιωτικοποιήσεις βάλτωσαν προφανώς από τους ποταμούς δακρύων των αρμόδιων υπουργών, ενώ στο ίδιο τέλμα έχει οδηγηθεί και η επένδυση στο Ελληνικό. Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης παρά τις διαβεβαιώσεις των αρμοδίων δεν φαίνεται στον κοντινό ορίζοντα και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα σκαρφιστούν για να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους ή μάλλον, τι θα προτάξουν επί του θέματος, ως επιτυχία! Προς το παρόν, οι δυσκολίες αυτές, φέρνουν μελαγχολία στο Μαξίμου, γκρίνια και αναζωπυρώνουν τα σενάρια εκλογών.

Και δεν έφθαναν όλα αυτά, ήρθαν και οι δηλώσεις κάποιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και του πρ. Υφυπουργού Εξωτερικών κ. Ξυδάκη για το μεγαλείο της Ελλάδας επί δραχμής το 1910, 1912. Βέβαια, λεπτομέρεια ότι τότε ηγείτο ένας Ελευθέριος Βενιζέλος, τα γεωστρατηγικά δεδομένα ήταν διαφορετικά και ότι αυτά συνέβαιναν προ 100ετίας. Φυσικά και υπήρχαμε πριν το ευρώ, όπως και η ανθρωπότητα υπήρχε πριν τον ηλεκτρισμό και την πενικιλίνη.

Στα εργασιακά και το ασφαλιστικό την γλυσχρά εικόνα του προηγούμενου Υπουργού, επιχείρησε ανεπιτυχώς να βελτιώσει η νέα και χαριτωμένη διάδοχός του. Η οποία ειρήσθω εν παρόδω πρέπει να αντιμετωπίσει τα πυρά όλων των ελευθέρων επαγγελματιών που κλείνουν τα μπλοκάκια και των εργαζομένων που η ένδεια των επιχειρήσεων θα οδηγήσει στην ανεργία. Οι επαγγελματίες θα πρέπει να παίρνουν δάνεια (από πού;), προκειμένου να καταβάλλουν τις συνεχώς αυξανόμενες υποχρεώσεις τους προς την Δ.Ο.Υ. και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Και βέβαια, οι καταναλωτές σε περίοδο εορτών και των αρχομένων ήδη εκπτώσεων τηρούν … σιγή ασυρμάτου. Έννοιες όπως: τζίρος, πελάτης αγορές, κατανάλωση κατατείνουν να εξαφανισθούν από το λεξικό καταστηματαρχών και αγοραστών.

Η χώρα καταρρέει, η αγορά νεκρώνεται και παρά τις θριαμβολογίες των κυβερνητικών στελεχών –το θράσος τους συναγωνίζεται την ανοησία τους-, η αγορά εξαθλιώνεται, η σε ραγδαία αυξανόμενη έκταση ισχαιμία πλήττει τον ιδιωτικό και παραγωγικό τομέα. Παρά ταύτα, οι δαπάνες του δημόσιου τομέα αυξάνονται με εκρηκτικούς ρυθμούς και φυσικά όχι γιατί βελτιώνεται το επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών, αλλά γιατί οι πελάτες της κυβερνητικής κλίκας πρέπει να δικαιωθούν. Θα ήταν μεγάλο ανέκδοτο αν η πραγματικότητά μας δεν ήταν τραγική, οι πανηγυρισμοί για την μείωση της ανεργίας κατά 2.500 θέσεις, οι οποίοι στην συντριπτική πλειοψηφία τους, είναι η αργόμισθη στρατιά των κυβερνητικών χειροκροτητών.

Τα τρόλεϋ στην συμβολή Πατησίων και Στουρνάρη υποβοηθούν την δυνατότητα θέρμανσης περιοίκων και αστέγων και δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν παρασημοφορηθούν οι δράστες αυτής της αγαθοεργίας. Παράλληλα, με έμπνευση και πρωτοβουλία του Υπουργού Αμύνης, βρίσκεται σε εξέλιξη το νέο κυβερνητικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση των ελλείψεων σε υλικά και ανταλλακτικά για τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας,. Ξεκίνησε με το ξεμάτιασμα των αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας και σύμφωνα με πληροφορίες θα επεκταθεί σε όλες τις κρατικές δομές (περιπολικά, πλοία του λιμενικού και Πολεμικού Ναυτικού, ασθενοφόρα, λεωφορεία κ.λπ.). Πιθανόν να ζητηθεί και η συνέργεια της νέας Υπουργού Πολιτισμού, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματικότητα και ο χρόνος, με νέες τεχνικές παρεμβάσεων.

Η διαπλοκή ηττήθηκε κατά κράτος!

Το γεγονός ότι η προσπάθεια να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα στην εμπέδωση του καθεστωτικού οράματος της συμμορίας του Μαξίμου, σκόνταψε στην απόφαση του ΣτΕ και ότι το Σύνταγμα με τον «Νόμο Παπά» περί αδειοδοτήσεως των τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβελείας, καταπατήθηκε αγρίως, λίγη σημασία έχει.

Μένει πάντοτε η παρακαταθήκη και η αναγνώριση για την πραγματική αξία που έχουν τα βοσκοτόπια και μας ικανοποιεί ο εγκλεισμός των επίδοξων καναλαρχών, έστω και αν όλο αυτό το εγχείρημα απεδείχθη μια τρύπα στο νερό. Αυτό, βέβαια, σε τίποτε δεν εμποδίζει τα κυβερνητικά στελέχη να μηρυκάζουν για τις μάχες εναντίον της διαπλοκής –άραγε κατενόησαν τι ακριβώς έλεγε η απόφαση του ΣτΕ; …

Βέβαια, νέα παράσταση από τον συνέταιρο του Τσίπρα (ναι, τον Μπούλη). Ζήλεψε την δόξα Χαϊκάλη και σκαρφίστηκε νέα επεισόδια στο σήριαλ «ο Άγνωστος πόλεμος της διαπλοκής». Βαρύ παράπτωμα των δημοσιογράφων η απονομή των χαρακτηρισμών εθνολαϊκιστής και ακροδεξιός. Τώρα ποιος μιλάει!…
Και μπορεί στους πολίτες να μην περισσεύει ούτε λεπτό του ευρώ, στους κυβερνητικούς –παράγοντες και βουλευτές- περισσεύει το θράσος, η έπαρση, η αλαζονεία ή ακόμη πιο επικίνδυνο, η βλακεία.

Και επειδή ο κόσμος συνεχίζει να κινείται στους δικούς του ρυθμούς και δεν … πειθαρχεί στις ιδεοληπτικές θεωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ή των συνεταίρων τους στην κυβέρνηση, νέα μέτωπα αναπτύσσονται στην διεθνή σκηνή. Στις διεθνείς υποθέσεις της χώρας, δεν δικαιολογούνται αισιοδοξία και ευχάριστοι συνειρμοί. Η κλιμάκωση των εντάσεων, παραλλήλως από Άγκυρα (παρά τις κυβερνητικές πομφόλυγες και οι συζητήσεις για το Κυπριακό ατονούν) και Τίρανα, με την ταυτόχρονη δυσαρέσκεια που δημιουργείται μεταξύ Ελληνικής πλευράς και Εταίρων φέρει στην επιφάνεια κινδύνους για εθνικές υποθέσεις και προβάλει έντονα την αδυναμία στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.

Ο πλατυγάστωρ επικεφαλής της Ελληνικής Διπλωματίας απολαμβάνει την νιρβάνα των -υπό την δική του και μόνον οπτική και αντίληψη- επιτυχιών του. Στο ΥΠΕΞ μετά βίας κρατούνται τα προσχήματα και δεν αποκαλύπτεται η διάλυση που έχει δημιουργήσει η ιδιότυπη προσωπικότητά του και η ασυνάρτητη πολιτική του.

Και μπορεί την κυβέρνηση να έσωσε η απόφαση του Αρείου Πάγου, όμως, αναμένω με αγωνία την στιγμή κατά την οποία θα αποκαλυφθεί η αλήθεια για τον διάλογο μεταξύ Τσίπρα-Erdogan για τους 8 Τούρκους αξιωματικούς.
Στον τομέα της υγείας, ευτυχώς, όλα βαίνουν καλώς! Αλλά εκεί διαφεντεύει ο μέγας υφυπουργός-θεματοφύλακας της αριστερής καθαρότητας, ο Αϊ Γιώργης που σκοτώνει τον δράκοντα της διαπλοκής . . .

Ας σταματήσω εδώ όμως, καθώς καθημερινά νέες επιτυχίες και επιτεύγματα του κυβερνητικού θιάσου, ξεπερνάνε κάθε φαντασία και αν επιχειρήσει να τα απαριθμήσει σε ένα κείμενο ποτέ δεν θα τελειώσει. Μόνον όταν αυτή η κυβέρνηση πάψει να υφίσταται και όταν οι συνιστώσες της επιστρέψουν στην θέση από την οποία τις έβγαλε η τυφλή οργή των πολιτών, η ανοησία του πολιτικού συστήματος και ο καιροσκοπισμός πολιτικών λιμοκοντόρων και σαλταδόρων της εξουσίας.