Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

«ΟΧΙ κύριε Κουφοντίνα, ποτέ δεν ήσουν και ποτέ δεν θα είσαι ανάμεσά μας» ο ένας, «λάθος του να εργαλειοποιήσει τη συμπαράστασή μας (…) και να προσπαθήσει να συνδέσει την αγανάκτησή μας με τον ίδιο» η άλλη κι όλοι μαζί να τραβάνε τα μαλλιά τους, καταλαβαίνοντας ότι ο αμετανόητος φονιάς τους μετέτρεψε σε υποτελείς του. Τραγικά αφελής η προσπάθεια να διαχωριστεί η υποστήριξη στον ίδιο και σε ένα δικαίωμά του. Αρκεσε να διακόψει την «απεργία πείνας» και να δηλώσει -μεταξύ άλλων- με εντυπωσιακή διαύγεια για… 64 (;) μέρες «απεργίας πείνας» τα εξής δύο αποκαλυπτικά: 1. «Δεν ήταν συμπαράσταση σε ένα πρόσωπο, αλλά σε μια στιγμή αγώνα απέναντι σε μια απάνθρωπη εξουσία» 2. «Δηλώνω, από τη μεριά μου, ότι με την καρδιά και το μυαλό είμαι κι εγώ εκεί, ανάμεσά σας». Πάπαλα…

Ο «ΜΗΤΣΟΣ Ο ΦΟΝΙΑΣ» τους είπε κατά πρόσωπο ότι έκαναν κοινούς αγώνες, αλλά και ότι όλοι είναι ένα, αφού είναι «ανάμεσά» τους. Και καλά οι «γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», που ήταν αγέννητοι τότε. Και καλά οι «επαγγελματικές συλλογικότητες» και «βιοποριζόμενοι αλληλέγγυοι». Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ο θεσμικός παράγων της χώρας; Και μαζί του η Νεολαία του, στελέχη του, πρώην και νυν βουλευτές του, «διανοούμενοι πανεπιστημιακοί» και πλήθος επαγγελματιών δικηγόρων, όλοι αδειασμένοι από τον «Μήτσο το φονιά» και εγκαταλελειμμένοι στη δημόσια χλεύη της ταύτισης με τον ωμό εκβιασμό ενός αμετανόητου και κατά συρροή δολοφόνου; Ο Μήτσος αποφάσισε να αρχίσει την «απεργία πείνας», ο Μήτσος αποφάσισε πότε θα την τελειώσει. Οι άλλοι απλώς χόρευαν στο ρυθμό του. Ο έγκλειστος φονιάς απέκτησε «στρατό». Αποτελούμενο από έναν αχταρμά μπαχαλάκηδων, όψιμων εραστών της ένοπλης βίας, υπέργηρων αναρχικών και ημιπιτσιρικάδων «αγωνιστών», χουλιγκάνων από πολλές «θύρες» και πρόθυμες γηραλέες γραφίδες που αναπόλησαν την επαναστατική νιότη τους στα καμώματα του στυγερού και αμετανόητου φονιά. Ομως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα έκανε τη διαφορά αν δεν υπήρχαν η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, τα έντυπα που τον στηρίζουν και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, που διανοήθηκε και κάλεσε δημοσίως το Κράτος Δικαίου να υποκύψει στον εκβιασμό του Κουφοντίνα. Τίποτα δεν θα έκανε τη διαφορά αν δεν υπήρχε πολιτική κάλυψη και αν δεν γινόταν προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης και δημιουργίας «αντικυβερνητικού μετώπου».

ΘΑ ΗΤΑΝ μια ακόμα από τις πολλές απεργίες πείνας που έχει κάνει κατά καιρούς ο νάρκισσος δολοφόνος. Και πέρασαν όλες στο ντούκου και στη γενική αδιαφορία. Γιατί η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας έχει τελειώσει προ πολλού και με τους «Κουφοντίνες» και με την τρομοκρατία.

ΜΠΑΧΑΛΑΚΗΔΕΣ, αναρχικοί και ημιπιτσιρικάδες θα υπάρχουν πάντα. Και πάντα θα είναι λίγοι, ελάχιστοι. Ενα συμπλεγματικό περιθώριο, που θα αναζητά λόγο ύπαρξης προσπαθώντας να εκδικηθεί την κοινωνία. Το κρίσιμο σημείο και πολιτική διαφορά, εν προκειμένω, ήταν ο αμήχανος και αδίστακτος -όπως αποδεικνύεται- ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πίστεψε ότι με μπροστάρη τον «Μήτσο το φονιά» θα μπορούσε να προκαλέσει αποσταθεροποίηση και να αποκτήσει πολιτικό ρόλο και λόγο. Κι έμεινε με τον «αγώνα» και τα πανό συμπαράστασης στο χέρι. Εμεινε τραγικά εκτεθειμένος-προσπαθώντας βραδυφλεγώς να πάρει αποστάσεις – λόγω της ταύτισής του με τον Κουφοντίνα, αλλά και λόγω των αλλεπάλληλων καλεσμάτων σε πορείες και συγκεντρώσεις την ώρα που η πανδημία θερίζει. Πολιτικά και υγειονομικά ανεύθυνος και επικίνδυνος. Θα χρειαστεί ακόμα πολύ καιρό για να συνέλθει (;) από τη θηριώδη απρέπεια-γκάφα που διέπραξε, να δημιουργήσει υποτελείς του Μήτσου του φονιά.

ΔΕΝ ΝΙΚΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ…

Ο κουρνιαχτός του δήθεν ανθρωπισμού έκατσε. Και η βαβούρα της «αλληλεγγύης» κόπασε. Από το απότομο και άδοξο τέλος του «αγώνα». Ο Δ. Κουφοντίνας θα πάει στις φυλακές Δομοκού. Τουλάχιστον έως ότου η Δικαιοσύνη αποφασίσει (;) διαφορετικά. Τραγικές φιγούρες στα «χαλάσματα» που ακόμα «καπνίζουν» οι πολιτικοί υποστηρικτές του δολοφόνου.

Αλλοι πρέπει να διαχειριστούν την ήττα τους κι άλλοι τη διάτρητη πια πολιτική αξιοπρέπειά τους. Το Κράτος Δικαίου δεν άφησε να χαθεί στα χέρια του μια ζωή. Και πάρα πολύ καλά έκανε. Αλλά και δεν υπέκυψε στον ωμό εκβιασμό ενός αμετανόητου δολοφόνου. Κι έκανε άριστα. Εδειξε ότι δεν εκδικείται και ότι είναι γενναιόδωρο. Αλλά έδειξε κιόλας ότι δεν εκβιάζεται. Είναι δηλαδή όπως πρέπει να είναι ένα Κράτος Δικαίου. Γενναιόψυχο αλλά ισχυρό, σταθερό και με αμετάβλητες αξίες. Ευαίσθητο στην ανθρώπινη ζωή, αλλά συνεπές στην τήρηση των νόμων και της ισονομίας. Με ανοιχτά αυτιά στην κοινωνία, αλλά με θεόκλειστα αυτιά στις σειρήνες του λαϊκισμού και της θεσμικής εκτροπής. Το Κράτος Δικαίου δεν νίκησε. Γιατί δεν είναι αυτή η αποστολή του. Να νικά πολίτες. Είτε νομοταγείς είτε εγκληματίες. Πολύ περισσότερο, να «νικά» αμετάκλητα καταδικασμένους κατά συρροή δολοφόνους. Δεν επέτρεψε όμως να νικήσει και ο Κουφοντίνας μαζί με τον «Κουφοντινισμό». Γιατί αυτή είναι η αποστολή του. Στα χνάρια του Διαφωτισμού να ενεργεί βάσει των νόμων και όχι των εκβιασμών. Με βάση το δίκαιο και όχι το εκάστοτε αυθαίρετο «επαναστατικό δίκαιο» αυτόκλητων τιμωρών και ανεύθυνων πολιτικών.

Καζάνι που βράζει ο ΣΥΡΙΖΑ

Ηταν που ήταν στραβό το κλίμα στον ΣΥΡΙΖΑ -με την παρατεταμένη καθήλωσή του σε χαμηλά ποσοστά, όπως ομολόγησε και ο Γ. Δραγασάκης- το έφαγε και ο… Κουφοντίνας. Ολοι ζητάνε ευθύνες απ’ όλους μετά την έκβαση-φιάσκο που είχε η υποστήριξη στον αμετανόητο δολοφόνο. Οι πιο «σκληροί» εγκαλούν την ηγεσία για «άτακτη υποχώρηση».

Οι νουνεχείς ζητάνε τα ρέστα από όσους «έσυραν το κόμμα σε μετωπική σύγκρουση με την κοινωνία και μάλιστα για τον Κουφοντίνα». Οι «ενδιάμεσοι» δείχνουν σαστισμένοι και τα βάζουν και με τους μεν και με τους δε. Και η Κουμουνδούρου αμήχανη πετά την μπάλα στη εξέδρα, μήπως και λήξει το ματς χωρίς να δεχθεί κι άλλα γκολ… Στο μεταξύ όλοι, «πασοκογενείς» και οι «εκσυγχρονιστές προεδρικοί» ή «σκληροί προεδρικοί», βάζουν στη μάχη και τους «ειδικούς αρθρογράφους». Θ. Καρτερός, Κ. Βαξεβάνης και Γ. Λακόπουλος τραβάνε τον ΣΥΡΙΖΑ από το μανίκι, αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση. Το «παράθυρο» ζητάει από τον Α. Τσίπρα μια κυβέρνηση χωρίς Π. Πολάκη, Π. Σκουρλέτη, Ν. Παππά, Ρ. Δούρου, Δ. Παπαδημούλη, Ν. Βούτση και 3-4 ακόμα. Ο Π. Πολάκης στέλνει τον αρθρογράφο να πετάξει χαρταετό, γιατί «αυτός μπορεί να πετάξει, γιατί η ανάλυση έχει σίγουρα βουλιάξει». Ενώ ο «σκληρός Θανάσης» επιμένει στη ρητορική του Εμφυλίου. Μια ωραία ατμόσφαιρα…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου