Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΠΙΕΖΟΜΕΝΟΣ από τη σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από τα έκτροπα της Ν. Σμύρνης και με αποκορύφωμα την απόπειρα δολοφονίας του 27χρονου αστυνομικού, χθες αποφάσισε να μιλήσει ο ίδιος. Τερματίζοντας έτσι την μακρά σιωπή του -παρά την προσωπική πρόσκληση/πρόκληση που του απηύθυνε ο πρωθυπουργός- και κρυπτόμενος πίσω από τις εκνευρισμένες ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Και τι είπε; Κάλεσε τον Κ. Μητσοτάκη «να σταματήσει να επενδύει στο διχασμό». Προσθέτοντας με στόμφο «η Ελλάδα του 2021 δεν θα επιστρέψει στη δεκαετία του 1950»! Και αποθεώνοντας την ανάγκη για «ενότητα και κοινωνική ομοψυχία»… Η «τέχνη» του Α. Τσίπρα σε όλο το μεγαλείο της. Καθώς εναντιώθηκε στο διχασμό, ο άνθρωπος που έχει καταγραφεί ήδη στην ιστορία με την αξεπέραστη φράση του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Παραμονές των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015, από το προεκλογικό μπαλκόνι στην κεντρική ομιλία του, που μεταδιδόταν απευθείας και την άκουγαν όλοι, ο Α. Τσίπρας εκστόμισε τις «6 λέξεις», οι οποίες συμπύκνωσαν με τον καλύτερο τρόπο τι σημαίνουν διχασμός, ρεβανσισμός και τοξική μέχρι τέλους εξόντωσή τους ενός από τον άλλον.

Ο ΙΔΙΟΣ άνθρωπος, όλες τις προηγούμενες μέρες, καθοδηγούσε τα συλλαλητήρια αλληλεγγύης στον αμετανόητο δολοφόνο. Καλούσε τον κόσμο να βγει στους δρόμους, αποδεχόμενος το ρίσκο, να αρρωστήσουν οι… «άλλοι». Γιατί ο ίδιος είναι από τους προνομιούχους οι οποίοι εμβολιάστηκαν πρώτοι πρώτοι. Και ο ίδιος ήταν που διατράνωνε σε όλους τους τόνους, μέσω των στελεχών του και των κομματικών φερεφώνων, ότι με την αντιμετώπιση της ανομίας «δημιουργείται θέμα Δημοκρατίας».

ΑΜΕΡΙΜΝΟΣ, άνετος και κάνοντας ότι είναι κάποιος άλλος και όχι ο αδιαμφισβήτητος κήρυκας του διχασμού στη χώρα, μίλησε σαν συστήνεται για πρώτη φορά στην ελληνική κοινωνία. Θέλει τέχνη και ταλέντο, ενώ έχεις πει τις περίφημες «6 λέξεις», να ομνύεις αίφνης στην «ενότητα» και την «κοινωνική ομοψυχία». Θέλει και θράσος βέβαια. Αλλά κι αυτό διαπιστωμένα το διαθέτει ο «κουρασμένος ηγέτης». Πιστός ακόλουθος του καθεστωτικού δόγματος «διαφωνεί μαζί μας η πραγματικότητα; Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα», αλλάζει την πραγματικότητα. Επενδύει στο διχασμό εκείνος που προσπαθεί να τηρήσει τη νομιμότητα. Είναι διχαστικός εκείνος που δεν υποκύπτει στον ωμό εκβιασμό του κάθε Κουφοντίνα. Είναι διχαστικός εκείνος που λέει ναι στην τήρηση των μέτρων και όχι εκείνος που καλεί τους πολίτες σε Covid συγκεντρώσεις. «Eτσι είναι, αν έτσι νομίζετε», έλεγε ο Πιραντέλο, αλλά προφανώς είχε στο νου του κατώτερου επιπέδου καιροσκόπους.

ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι ο Α. Τσίπρας μπορεί να πει τα πάντα και όλα τα αντίθετά τους. Με την ίδια άνεση. Πέρασε όμως ο καιρός. Κι όλα τα αντίθετα των πάντων που έχει πει και κάνει υποσκάπτουν την προσπάθειά του. Οχι μόνο γιατί ο ελληνικός λαός δεν έχει μνήμη χρυσόψαρου, αλλά γιατί τα έργα και οι πράξεις κυριαρχούν πάντοτε των ανέξοδων λόγων. Αν ο Α. Τσίπρας εννοούσε έστω κατ’ ελάχιστον αυτά που είπε, θα έπρεπε τουλάχιστον να μιλήσει και γι’ αυτό που απέφυγε επιμελώς να πει έστω μια λέξη: Να σταματήσουν οι διαδηλώσεις εν μέσω πανδημίας ή όχι; Γιατί οι διαδηλώσεις έχουν αποδειχθεί η πηγή του κακού για την έξαρση της βίας και του διχασμού, αλλά και εστίες μετάδοσης του κορονοϊού.

ΤΟ 90-10 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

Οταν τόσοι πολλοί είναι απέναντι σε τόσους λίγους, δεν υπάρχει διχασμός. Διχασμός υπάρχει όταν είναι πολλοί και οι από δω και οι από κει. Οπως το 2015 π.χ. Και στις εκλογές και στο μαϊμού δημοψήφισμα της κωλοτούμπας. Τότε ναι, υπήρξε διχασμός.

Σήμερα οι πολλοί είναι με την ασφάλεια και την κανονικότητα. Και οι λίγοι είναι με την ανομία και το μπάχαλο. Αυτό μετρήθηκε στις εκλογές του Ιουλίου 2019 και έκτοτε μετριέται κάθε τόσο χωρίς να αλλάζει το αποτέλεσμα. Και δεν μετριέται μόνο στις δημοσκοπήσεις. Μετριέται στην καθημερινότητα, καταγράφεται στις συμπεριφορές και στη συμμετοχή και είναι διάσπαρτο στην ατμόσφαιρα. 5.000-6.000 άνθρωποι, π.χ., που παίρνουν μέρος σε συγκεντρώσεις στη Ν. Σμύρνη ή για τον Κουφοντίνα ή για τη διατήρηση του ασύλου της ανομίας δεν είναι λίγοι. Αλλά είναι ελάχιστοι μπροστά σε όσους αρνούνται να πάρουν μέρος. 1.000 δικηγόροι που υπογράφουν για τον Κουφοντίνα δεν είναι λίγοι. Αλλά είναι θλιβερή μειοψηφία στο σύνολο των δικηγόρων της χώρας. Οι πανεπιστημιακοί που κατακεραύνωσαν το νόμο Κεραμέως για τη φύλαξη των ΑΕΙ δεν είναι λίγοι. Αλλά κι αυτοί είναι μια μικρή μειοψηφία στο σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Οση περιπτωσιολογία κι αν επιστρατευτεί, όσο κι αν επιχειρείται να «φουσκώσουν» τα νούμερα και να δημιουργηθούν εντυπώσεις, όσο κι αν πληθαίνουν τα fake news, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Οι πολλοί είναι με τη νομιμότητα και την κανονικότητα και οι λίγοι είναι με την ανομία και το μπάχαλο. Μέρος αυτής της πραγματικότητας παραμένει σταθερά ένα σημαντικό ποσοστό όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές. Κι αυτό δεν αλλάζει. Το μόνο που αλλάζει είναι οι λάθος χειρισμοί, οι οποίοι επιτρέπουν -έστω πρόσκαιρα- οι λίγοι να φαίνονται περισσότεροι απ’ όσοι πραγματικά είναι.

«ΑΥΤΟΚΑΡΦΩΘΗΚΑΝ»;

Ανάμεσα στους 16 που συνελήφθησαν για την απόπειρα δολοφονίας του 27χρονου αστυνομικού είναι ένας 30χρονος Ελληνας, ιρακινής καταγωγής, κι ένας 22χρονος, αλβανικής καταγωγής. Πρώτος συνελήφθη ο 22χρονος, ο οποίος έχασε το πορτοφόλι του κατά τη διάρκεια των επεισοδίων και πήγε στο αστυνομικό τμήμα να δηλώσει την απώλεια. Και εκεί πέφτοντας σε αντιφάσεις συνελήφθη. Η σύλληψή του φαίνεται πως οδήγησε και στη σύλληψη του 30χρονου, ο οποίος φέρεται να είναι ο «σπρίντερ», ο οποίος γκρέμισε τον αστυνομικό από τη μηχανή για να δώσει την ευκαιρία στον όχλο να χτυπήσει ανηλεώς στο κεφάλι, με σίδερα και πέτρες, τον πεσμένο στο έδαφος αστυνομικό. Ο 30χρονος μετά το «κατόρθωμά» του μπήκε στο facebook κι άρχισε να… ευχαριστεί όσους εκφράστηκαν με «θαυμασμό» για το επίτευγμά του…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου