Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΚΑΙ η μεταφυσική έχει θέση στον τρόπο «σκέψης» του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί με όρους λογικής να καταλάβει γιατί του συμβαίνει αυτό που του συμβαίνει: Ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές κι ενώ η κυβέρνηση βρίσκεται διαρκώς στη δίνη της διαχείρισης μιας τριπλής κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κολλημένος πέριξ του 20%, έχοντας χάσει σχεδόν το 1/3 της εκλογικής του δύναμης. Ετσι ακούγονται και λέγονται απίθανα πράγματα. Λέχθηκε π.χ. από κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ ότι ενώ γίνονται «τεκτονικές αλλαγές» η κοινωνία και η κυβέρνηση «δεν έχουν καταλάβει τίποτα» και θα το καταλάβουν ξαφνικά στις κάλπες!

ΑΛΛΟΣ παράγοντας του χώρου, προσπαθώντας να ερμηνεύσει τις χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, κατέληξε στην ευφάνταστη πλην παρηγορητική θεωρία ότι «πολλοί συριζαίοι δεν απαντούν στις δημοσκοπήσεις εσκεμμένα. Και καλά κάνουν»!

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ απόψεις ακούστηκαν και στις τηλεδιασκέψεις των τάσεων που έγιναν μέσα στο Σαββατοκύριακο, με κυρίαρχη τη γνωστή καραμέλα της «μιντιοκρατίας» η οποία στηρίζει την κυβέρνηση και αντιπολιτεύεται την αντιπολίτευση. Λες π.χ. ότι το 2012 ή το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ τριπλασίασε το ποσοστό του και μετά κέρδισε τις εκλογές, επειδή τον στήριξε η «μιντιοκρατία». Οι υπερβολικές διαστάσεις που δίνονται στην επιρροή των παραδοσιακών μίντια -στην εποχή του διαδικτύου που έβγαλε έναν Τραμπ και πέτυχε ένα Brexit- αγγίζουν τα όρια της μεταφυσικής. Βέβαια, αυτή η θεωρία έχει ακόμα ένα καλό: Δεν φταίει σε κάτι ο ΣΥΡΙΖΑ, φταίνε μόνο τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής» και το κατεστημένο.

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ αυτοκριτική ή σε βάθος ανάλυση γιατί έχασε έτσι όπως έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάνει ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε έχει καταλάβει ακόμα πώς και γιατί βρέθηκε απέναντι σε ένα ισχυρό «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο». Ποιες πολιτικές αποφάσεις, ποιες συμπεριφορές, ποιες εξωθεσμικές νοοτροπίες, ποιος καθεστωτισμός και ποια βουλιμική ακράτεια τροφοδότησαν αυτό το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο». Δίνοντας ταυτοχρόνως τον χώρο και τη δυνατότητα στον Κ. Μητσοτάκη να απλωθεί στον χώρο του κέντρου.

ΑΥΤΟ φάνηκε και στις «φράξιες του Σαββατοκύριακου»: Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει εγκλωβισμένος σε εκείνο το ανούσιο κείμενο που συνέταξαν οι Γ. Δραγασάκης, Αρ. Μπαλτάς και Θ. Δρίτσας για τα αίτια της ήττας και τον απολογισμό της κυβερνητικής θητείας της ΠΦΑ. Ενα κείμενο που δεν έβαλε το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Κι ούτε διαπίστωσε καμία ουσιώδη ευθύνη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο στόχος ήταν να θωρακιστεί ο Α. Τσίπρας, που «είναι το δυνατό χαρτί». Η ίδια αντίληψη ουσιαστικά επικρατεί και τώρα. Ασχέτως αν όλα τα κείμενα, καθώς και η ύπαρξη αυτή καθαυτή των «τάσεων» υποδηλώνουν αμφισβήτηση της πολιτικής επάρκειας του Α. Τσίπρα και της ομάδας του, όλοι ξεκινούσαν τις τοποθετήσεις τους, διευκρινίζοντας ότι δεν τίθεται θέμα ηγεσίας…

ΤΟ ΘΕΜΑ της ηγεσίας το έχει θέσει η κοινωνία και το εκλογικό σώμα, ασχέτως της μεταφυσικής στην οποία καταφεύγει ψάχνοντας σωσίβιο ο εσωκομματικός μικρόκοσμος του ΣΥΡΙΖΑ. Το έθεσε ψηφίζοντας στις 7 Ιουλίου 2019 και το θέτει κάθε φορά που γίνεται δημοσκόπηση και εμφανίζει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να μάχεται για τη δεύτερη θέση στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός με τον «κανένα» σε πολύ μεγάλη απόσταση από τον Κ. Μητσοτάκη.

«ΑΘΩΩΝΟΥΝ» ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ;

Είναι η τρίτη φορά που κάποια πολιτική απόφαση της κυβέρνησης συγκρίνεται με το Αουσβιτς. Αυτή τη φορά ήταν οι αλλαγές που προωθούνται στα ΑΕΙ. Οι δύο προηγούμενες ήταν με το περίφημο… «12ωρο» που θα… καθιέρωνε ο νεοφιλελεύθερος Μητσοτάκης και με την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Και τις τρεις φορές χρησιμοποιήθηκε παραλλαγή του ίδιου γνωστού σκίτσου που απεικονίζει την είσοδο του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Αουσβιτς. Εκεί που οι ναζί εξόντωσαν περίπου ένα εκατομμύριο Εβραίους και Ρομά. Κι όμως κάποιοι μπορούν και συγκρίνουν ένα νομοσχέδιο με ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στο οποίο φασίστες ρατσιστές εξολόθρευσαν εν ψυχρώ πάρα πολλές ανθρώπινες ζωές.

Η λέξη ντροπή είναι ανίσχυρη να εκφράσει το μέγεθος του ατοπήματος. Και η δικαιολογία της «θεμιτής υπερβολής» του σκίτσου είναι πάρα πολύ φτηνή, μπροστά στην προσβολή της ιστορικής μνήμης, για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί ποτέ. Καμία πολιτική -όσο λάθος κι αν είναι, αν είναι- δεν μπορεί να συγκρίνεται με ένα Ολοκαύτωμα. Οχι τίποτα άλλο, αλλά είναι και σαν να μειώνει τη σημασία και το μέγεθος του τότε εγκλήματος.

Τρίτωσε το κακό…

Το καπάκι του υπονόμου σηκώθηκε με την καταγγελία της Σ. Μπεκατώρου και στη συνέχεια κι άλλων αθλητριών. Κι ένα μέρος των «λυμάτων» που κυκλοφορούν σε Ομοσπονδίες ήρθε στην επιφάνεια. Αποδεικνύοντας ότι η νομοθετική πρωτοβουλία του Λ. Αυγενάκη για την ανανέωση των διοικήσεων των Ομοσπονδιών είναι μια ώριμη απαίτηση των καιρών. Αποκαλύφθηκε όμως και το «μεγαλείο» της συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος «τρίτωσε το κακό» και συνεχίζει.

Μετά την προκλητική προστασία του πρέσβη της Βενεζουέλας και μετά την απόπειρα μετατροπής του βιασμού από κακούργημα σε πλημμέλημα (με την αλλαγή του Π.Κ.), ήρθε και η καταγγελία του Ολυμπιονίκη Ν. Κακλαμανάκη. Ο οποίος όταν προσπάθησε να καταγγείλει στον τότε υφυπουργό Αθλητισμού Γ. Βασιλειάδη στοιχεία κακοδιαχείρισης από την ΕΟΙ, ο φορέας του γνωστού πλέον «ηθικού πλεονεκτήματος», του απάντησε, «δεν θέλω να ξέρω»… Ο ορισμός της υπευθυνότητας. Μήπως και της συγκάλυψης;

Ο νέος γ.γ. της Κ.Ο. της Ν.Δ.

Ομόθυμα δεκτή έγινε η πρόταση του Κ. Μητσοτάκη στην Κ.Ο. της Ν.Δ. ο Γ. Μπούγας να γίνει ο νέος γ.γ. της Κ.Ο. μετά την υπουργοποίηση του Στ. Καλαφάτη, ο οποίος είχε το αξίωμα. Ο Γ. Μπούγας μπήκε για πρώτη φορά στη Βουλή μαζί με τον Κ. Μητσοτάκη.

Αλλά αυτό που όπως φαίνεται του έδωσε πόντους, ώστε να προκριθεί για αυτό το κρίσιμο πόστο -εκτός της εκτίμησης και της συμπάθειας των συναδέλφων του- ήταν ο θεσμικός και αποτελεσματικός τρόπος που προήδρευσε στην προανακριτική επιτροπή για τη σκευωρία της Novartis. Δεν ήταν μια εύκολη αποστολή -υπήρξαν πολλές και πολύ έντονες στιγμές στη διάρκειά της, όπως και λεπτοί νομικοί χειρισμοί- την οποία όμως έφερε σε πέρας με επιτυχία.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr