Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Για την ακρίβεια, πρόκειται για μια ακόμα πειρατική πολιτική κίνηση, η οποία έρχεται σε συνέχεια πολλών άλλων. Κι έρχεται μόλις δύο μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής προκειμένου να καταδείξει στη δειλή και αμήχανη Ευρώπη πόσο αλυσιτελής είναι η πολιτική της. Δείχνει όμως και πόσο «γράφει στα παλιά του τα παπούτσια» ο Τ. Ερντογάν τις ευρωπαϊκές αποφάσεις. Ο απροκάλυπτα πλέον νεο-οθωμανιστής σουλτάνος αισθάνεται την άνεση να συμπεριφέρεται έτσι, προσβάλλοντας κατά πρόσωπο, όχι μόνο την «εχθρική» Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και τους Ευρωπαίους προστάτες του. Γιατί ξέρει ότι έχει φτιαχτεί ένας «φράχτης προστασίας» της Τουρκίας από πολύ ισχυρά υλικά. Ξέρει ότι αγοράζει όπλα από τη Γερμανία, ξέρει ότι χώρες όπως π.χ. η Ιταλία, η Ισπανία και η Ολλανδία έχουν πολύ ισχυρά συμφέροντα στην Τουρκία και νιώθει προστατευμένος. Και ως ένα σημείο αποδεικνύεται πως ορθώς αισθάνεται έτσι. Τα πολλά και μεγάλα ευρωπαϊκά συμφέροντα στην Τουρκία έχουν κάνει την Ε.Ε. ουσιαστικά «παράλυτη» μπροστά στην τουρκική προκλητικότητα. Παρά τα σημαντικά βήματα που έχει κάνει με τα χίλια ζόρια η Ε.Ε., ουσιαστικά παραμένει αδρανής, μπροστά στην τεράστια αθλιότητα του Ερντογάν απέναντι στο Διεθνές Δίκαιο και τη σταθερότητα στη ευρύτερη περιοχή, που αγγίζει τον πυρήνα της Ευρώπης.

ΕΝΩ στην περίπτωση της Λευκορωσίας η Ε.Ε. αντέδρασε σχεδόν αστραπιαία, στην περίπτωση του πειρατή, ο οποίος ως νέος Χίτλερ αναγνωρίζει στον εαυτό του το δικαίωμα να παρεμβαίνει όπου θέλει και νομίζει, μιμείται τη χελώνα και τη στρουθοκάμηλο. Με τα λόγια -προσεγμένα και ισαποστάκικα μέχρι πριν από λίγες μέρες- προσπαθεί να αντιμετωπίσει απροκάλυπτες ενέργειες. Οι κυρώσεις «εν ευθέτω» και βάσει χρονοδιαγράμματος. Είπαμε, τα συμφέροντα είναι μεγάλα και τα λεφτά πολλά. Ωστόσο τίθεται κι ένα άλλο ζήτημα, πέραν της αναποτελεσματικής και από ένα σημείο και μετά προκλητικής ευρωπαϊκής συμπεριφοράς απέναντι στον παγκόσμιο πειρατή: Για πόσο ακόμα πιστεύει π.χ. η κ. Μέρκελ ότι θα μπορεί με αυτή την αναξιοπρεπή, χωρίς κύρος και αποτρεπτικότητα συμπεριφορά να υπερασπίζεται ακόμα και τα δικά της συμφέροντα, απέναντι σε κάποιον ο οποίος είναι σαν τον χωριάτη που του δίνεις θάρρος και ανεβαίνει και στο κρεβάτι; Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους που έχουν συμφέροντα στην Τουρκία. Για πόσο καιρό ακόμα νομίζουν ότι θα τους σέβεται ο ημιπαράφρων, που πιστεύει ότι μπορεί πράγματι να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, παρεμβαίνοντας στρατιωτικά όπου γουστάρει;

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ να δείχνει ακόμα άρνηση να καταλάβει τι συμβαίνει ή να μην έχει βρει ακόμα τρόπο να διασφαλίσει τα συμφέροντά της στην Τουρκία, χωρίς να χάσει εντελώς το κύρος της και την αξιοπρέπειά της, η Ελλάδα έχει πετύχει το maximum δυνατόν. Μέσω της διπλωματίας της έχει διευρύνει τις συμμαχίες της με κρίσιμους παίκτες (Ισραήλ, Αίγυπτος, Σ. Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) και έχει δεσμεύσει την Ε.Ε. σε μια καταγγελτική ρητορική για την Τουρκία, από την οποία δεν μπορεί να αποστεί. Αρκεί αυτό; Ασφαλώς όχι. Αλλά δεν είναι καθόλου ασήμαντο, αν ξέρει κανείς πόσο αργοκίνητο και «ξεπερασμένης τεχνολογίας» είναι το καράβι της Ευρώπης. Αλλά αυτός -εκτός από τον πόλεμο, που όλοι απεύχονται- είναι ο μοναδικός τρόπος για να διατρηθεί ο «φράχτης» που προστατεύει την Τουρκία. Με συνεπή, επίμονη, μεθοδική διπλωματία και αποφασιστική στάση. Αποφασιστική και αποτρεπτική συμπεριφορά στο πεδίο. Και αποφασιστική στάση απέναντι στους εταίρους μας. Αλήθεια, ποιος άλλος είχε το σθένος να θέσει επίσημα το θέμα του εμπάργκο πώλησης όπλων στην Τουρκία, πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιους από τους πιο μεγάλους προμηθευτές όπλων στην Τουρκία; Και βέβαια δεν πέρασε η πρόταση. Αλλά το θέμα τέθηκε. Και τέθηκε ευθέως και επίσημα.

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΑ ΔΙΑΒΕΙ ΤΟΝ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ;

Επί ΣΥΡΙΖΑ ο Ρουβίκωνας είχε πέσει περίπου σε χειμερία νάρκη. Ξυπνούσε για λίγο και για το «ξεκάρφωμα» με «παρεμβάσεις», όπως τα τρικάκια στη Βουλή, απ’ όπου έφευγε με ταξί πληρωμένο από τον τότε Πρόεδρο της Βουλής Ν. Βούτση. Ξαφνικά, το τελευταίο διάστημα ο κρυπτόμενος επί 4,5 χρόνια Ρουβίκωνας αφυπνίστηκε για τα καλά. Μόνο χθες έκανε δυο «παρεμβάσεις», στο υπ. Παιδείας και στο ιδιωτικό ιατρείο της κ. Γιαμαρέλλου.

Ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος είτε με την πολιτική του υπουργείου ή με την επιστημονική άποψη της κ. Γιαμαρέλλου, για το αν μεταδίδεται ή όχι ο covid-19 με τη θεία κοινωνία, αυτές οι «παρεμβάσεις» είναι απαράδεκτες και μη ανεκτές από ένα ευνομούμενο κράτος δικαίου. Ασφαλώς είναι διαφορετικό να στρίβεις το μαχαίρι στο κορμί του Π. Φύσσα όπως ο καταδικασθείς σε ισόβια φασίστας Γ. Ρουπακιάς.

Αλλά, παρά τη διαβάθμιση που υπάρχει, η εκφοβιστική συμπεριφορά του Ρουβίκωνα δεν ανήκει σε άλλον κόσμο. Ανήκει στον κόσμο της τρομοκράτησης, στον κόσμο τού παίρνω τον νόμο στα χέρια μου και στον κόσμο των λαϊκών δικαστηρίων, τα οποία δικάζουν την ελευθερία βούλησης και έκφρασης των ανθρώπων που δεν συμφωνούν μαζί τους. Ανήκουν στον σκοταδιστικό κόσμο του τραμπουκισμού και του εκφοβισμού.

Απ’ αυτόν τον κόσμο ξεπηδούν αυτόκλητοι «τιμωροί» που τρομοκρατούν τους «αντιδραστικούς» ή λεπίδες που αφαιρούν ζωές. Ισως μαζί με το τέλος της ΧΑ, έφτασε η ώρα να τελειώσει και το παραμυθάκι του κάθε θολωμένου «αντάρτη πόλης». Μήπως να συνενωθούν κι εδώ οι πολλές δικογραφίες που υπάρχουν και να εξεταστεί αρμοδίως, αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τη δράση μιας άλλης «εγκληματική οργάνωσης»;

Το ελληνικό θαύμα

Κι όμως μια Ανώνυμη Εταιρία του Ελληνικού Δημοσίου κατάφερε ένα θαύμα, που όμοιό του δεν υπάρχει πουθενά. Ούτε στην Ευρώπη, ούτε στην Κίνα, όπου στην πρώτη φάση της πανδημίας στήθηκε ένα νοσοκομείο μέσα σε λίγες μέρες, αλλά δεν ήταν μόνιμη κατασκευή. Σήμερα το πρωί ο πρωθυπουργός εγκαινιάζει την νέα πτέρυγα του Νοσοκομείου «Σωτηρία», που διαθέτει 50 υπερσύγχρονες και μόνιμες ΜΕΘ.

Ενα έργο-θαύμα, που έγινε με τη δωρεά της Βουλής των Ελλήνων και το ολοκλήρωσαν μέσα σε μόλις 60 μέρες -συμπεριλαμβανομένου του Αυγούστου- οι Κτιριακές Υποδομές ΑΕ, μαζί με την κατασκευαστική εταιρία ΕΚΤΕΡ. Ενα έργο του δημοσίου προϋπολογισμού κοντά στα 7 εκατ. ευρώ παραδίδεται σε 2,5-3 χρόνια. Οι 50 ΜΕΘ στο «Σωτηρία» ίδιου προϋπολογισμού παραδόθηκαν σε… 60 μέρες. Πέραν της μεγάλης και προφανούς συμβολής στην αντιμετώπιση της έξαρσης της πανδημίας, βγαίνει κι ένα άλλο συμπέρασμα.

Για να γίνει αυτό το θαύμα, η Διοίκηση, το επιστημονικό και διοικητικό δυναμικό της ΚΤΙΠ Α.Ε. ξενύχτησαν, ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια και απέδειξαν ότι το Ελληνικό δημόσιο, όταν θέλει, μπορεί. Και μπορεί πράγματα, που δεν τα μπορεί ούτε ο ιδιωτικός τομέας. Πέραν των πολύτιμων 50 υπερσύγχρονων ΜΕΘ που θα έχει στη διάθεσή του το υπ. Υγείας, ας αξιοποιηθεί το μοντέλο της ΚΤΙΠ Α.Ε. και του υπ. Υποδομών που την εποπτεύει και από εξαίρεση ας γίνει κανόνας του Ελληνικού Δημοσίου.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr