Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ο Αλ. Τσίπρας και οι στενοί συνεργάτες του ήλπιζαν ότι οι πρώτες φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις θα άλλαζαν κάπως την εικόνα, βάζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ πιο πολύ μέσα στο κάδρο. Πληροφορίες λένε ότι σε πρόσφατη κλειστή σύσκεψη ο Αλ. Τσίπρας εξέφραζε τη «βεβαιότητα» ότι «θα κλείσει η ψαλίδα», σαν αποτέλεσμα «και της φθοράς της κυβέρνησης και της ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ».

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΥΜΑ των δημοσκοπήσεων, όμως, έμοιαζε με έναν «κουβά κρύο νερό στο πρόσωπο». Ναι μεν η κυβέρνηση παρουσιάζει μια μικρή φθορά, κυρίως σε ό,τι αφορά την αποδοχή του χειρισμού της πανδημίας και ορισμένες αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των μέτρων για την αντιμετώπιση της ύφεσης -χωρίς να χάνει όμως την κυριαρχία της- αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει τον «σφυγμό του νεκρού». Οχι μόνο δεν καρπώνεται τίποτα από την όποια φθορά της κυβέρνησης, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζει και περαιτέρω απώλεια δυνάμεων. Με αποτέλεσμα το 20% να παραμένει το τελευταίο «οχυρό», που δεν πρέπει να χάσει…

Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, καθώς όπως διαπιστώνει το επιτελείο του Αλ. Τσίπρα ούτε το οργανωτικό λίφτινγκ που έκανε ο πρόεδρος του κόμματος εναλλάσσοντας ίδια πρόσωπα σε διαφορετικούς ρόλους ούτε το rebranding που επιχείρησε με το νέο σήμα του ΣΥΡΙΖΑ συγκίνησε κανέναν, πέραν των δεδομένων. Αντιθέτως, ακόμα κι αυτές οι θετικές πρωτοβουλίες προκάλεσαν νέες τριβές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Κανένας, πέραν των 4-5 στενών συνεργατών του Αλ. Τσίπρα, δεν ήξερε το νέο σήμα του κόμματος, το όποιο το είδαν να λανσάρεται όχι σε κάποια συλλογική εκδήλωση, αλλά μέσα από τον προσωπικό λογαριασμό του προέδρου του κόμματος. Κι αυτό συνέβη ελάχιστες μέρες αφότου ο Αλ. Τσίπρας υποσχόταν «ενίσχυση των συλλογικών διαδικασιών» στη λειτουργία του και τη λήψη των αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αποσπάσει τη συναίνεση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για τις οργανωτικές αλλαγές που ήθελε να κάνει…

Η «ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ» κράτησε λίγες μέρες. Και μετατρέπεται ξανά σε έντονη εσωτερική αντιπαράθεση με αφορμή όχι μόνο την επιχείρηση μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό κόμμα, αλλά και γιατί επανέρχονται στο προσκήνιο οι άλυτες ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες, οι οποίες καταδικάζουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ακινησία και πολιτική αφωνία. «Δεν μας ακούει κανείς, φωνάζουμε και δεν μας ακούει κανείς», έλεγε χαρακτηριστικά κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, από εκείνα που δεν αρκούνται στις επιφανειακές εξηγήσεις, για τη στασιμότητα του κόμματός τους.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ της Κουμουνδούρου να ψηφίσει πάλι «παρών» στην κατάργηση του ΕΝΦΙΑ στα 26 μικρά νησιά -επειδή ήταν στο ίδιο άρθρο με τα κίνητρα για την επιδότηση 100.000 νέων θέσεων εργασίας- εξέθεσε για μια ακόμα φορά τον ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζοντάς τον έρμαιο μια τυφλής αντιπολιτευτικής εμμονής. Το γεγονός προκάλεσε αντιδράσεις στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, από βουλευτές οι οποίοι έλεγαν ότι «είναι αδιανόητο να μη στηρίζουμε εμείς την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ με τόσο αστεία επιχειρήματα». Και προσέθεταν ότι «δεν είναι δυνατόν το κόμμα της Αριστεράς να γίνει το κόμμα του “παρών”».

Η ΑΠΟΛΙΤΙΚ και ανεύθυνη στάση του «παρών» είχε προκαλέσει κι έντονες αντιδράσεις, όταν υιοθετήθηκε και κατά την κύρωση της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας για τις ΑΟΖ. Τότε «πνίγηκε», χάριν της «εσωτερικής εκεχειρίας», αλλά τώρα επανέρχεται, ως στοιχείο κριτικής μιας γενικότερης αντιπολιτευτικής αντίληψης, η οποία αφήνει τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός δημόσιας συζήτησης. Εστία τριβής στα ενδότερα της Κουμουνδούρου είναι οι δηλώσεις βουλευτών και στελεχών του κόμματος κατά του εξοπλιστικού προγράμματος που εξήγγειλε η κυβέρνηση, τη στιγμή μάλιστα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τοποθετηθεί επισήμως. Στελέχη της κοινής λογικής αντιλαμβάνονται ότι η μη υποστήριξη της αμυντικής θωράκισης της χώρας και μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες κρίσης με την Τουρκία «φέρνει το κόμμα απέναντι από το κοινό αίσθημα». Πόσω μάλλον η εναντίωση στην αμυντική ενίσχυση της χώρας.

ΛΑΘΟΣ ΘΕΩΡΟΥΝ έμπειρα κομματικά στελέχη τους πολύ υψηλούς τόνους για την πυρπόληση της Μόριας, η οποία περίπου αποδόθηκε… προσωπικά στον «εμπρηστή» Κ. Μητσοτάκη. Αυτούς τους πολύ ψηλούς τόνους διαδέχθηκε η απόλυτη αφωνία, όταν συνελήφθησαν οι 6 Αφγανοί για τον εμπρησμό της Μόριας. Και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ σιώπησε. Μίλησε όμως ο Α. Λιάκος με το αλησμόνητο «κι εγώ φωτιά θα έβαζα», προκαλώντας νέο εσωτερικό… τριχασμό στον ΣΥΡΙΖΑ: Οι «53» και οι πασοκογενείς σύντροφοι του κ. Λιάκου από την εποχή της συνύπαρξής τους στον «σημιτισμό» (π.χ. Ν. Μπίστης) τον στήριξαν ανοιχτά. Αλλα στελέχη που αντιλήφθηκαν το μέγεθος του ατοπήματος διαφώνησαν ανοιχτά (π.χ. Στ. Κούλογλου). Και οι «προεδρικοί» σιώπησαν εκκωφαντικά.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ, μαζί και με άλλα γεγονότα (όπως π.χ. η γκρίνια που ακούγεται ήδη για το πόσο επιτυχημένο είναι το νέο επικοινωνιακό επιτελείο που συγκρότησε ο Αλ. Τσίπρας), παραπέμπουν σταθερά στα δυο ίδια συμπεράσματα:

1. Η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχει «δηλητηριαστεί», δηλητηριάζοντας και προσωπικές σχέσεις.
2. Το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει η αδυναμία παραγωγής πολιτικής και αφηγήματος. Οσο δεν λέει κάτι συγκροτημένο και σοβαρό δεν πρόκειται να τον ακούσει κανείς πέραν των δεδομένων, οι οποίοι έχουν μειωθεί καθοριστικά, απομακρύνοντάς τον ακόμα και από το μακρινό ενδεχόμενο της επιστροφής του. Μια «αντιπολίτευση τρολ» ή μια «αντιπολίτευση του παρών» είναι αδύνατον να συσπειρώσει δυναμικές και πλειοψηφικές δυνάμεις.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr