Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Εάν η συνομιλία είναι αυθεντική όπως ισχυρίζεται ο καταγγέλλων και δεν είναι «παραποιημένη», όπως υποστηρίζει το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, το περιεχόμενό της συνιστά πρωτοφανή πολιτική βόμβα. Από την ανάγνωση των διαλόγων του ανακύπτει η αίσθηση ότι τα προηγούμενα χρόνια στα κυβερνητικά κτίρια εξελίσσονταν άγρια παιχνίδια συμφερόντων με εμπλοκή υπουργών και δικαστικών λειτουργών.

Η φράση που αποδίδεται στον Νίκο Παππά ότι «κάποιοι έβγαζαν χρήματα, πολλά χρήματα» και η παραδοχή του ότι «και αυτό μπορούμε να κάνουμε ότι δεν το είδαμε, το no go είναι όταν η ατζέντα τους κάμπτει την ατζέντα του μαγαζιού, εκεί δεν είναι, δεν υπάρχει έτερο, μεγάλε, εάν κρίνουμε ότι το μαγαζί το βοηθάς, μπορείς να είσαι εδώ, να κάνεις το δικό σου outsourcing, το δικό σου ας πούμε» παραπέμπει σε «δουλειές» κάτω από το τραπέζι, οι οποίες όταν βολεύουν το μαγαζί μπορεί να γίνονται αποδεκτές, αλλά όταν αυτονομούνται οι ατζέντες όχι. Αυτό είναι άραγε το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα»; Να κάνουν υπουργοί outsourcing συμφερόντων στήνοντας παραμάγαζα και κάποιοι να βγάζουν λεφτά, πολλά λεφτά;

Παράλληλα όμως προκύπτει ότι στην προηγούμενη κυβέρνηση το σύνθημα «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» δεν ήταν απλώς για να περνάει η ώρα στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και να φανατίζεται το κοινό αλλά μία κοινή πρακτική, που εφαρμοζόταν ανά περίπτωση.

Η στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων, όπως του Κυριάκου Μητσοτάκη μέσω της συζύγου του, και η εναγώνια προσπάθεια του υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ να αναζητήσει στοιχεία σε βάρος της από τον επιχειρηματία εντάσσονται σε μία μεθοδευμένη όσο και αποκρουστική για τη Δημοκρατία προσπάθεια εξόντωσης με κάθε μέσο όσων δεν ήταν με το «μαγαζί».

Οι συνεχείς αποκαλύψεις και οι καταγγελίες για την ύπαρξη και λειτουργία ενός παρακράτους που φέρεται ότι είχε πρόσβαση στη δικαστική εξουσία και μπορούσε να τυλίγει τους πάντες σε μία κόλλα χαρτί ή να τους απαλλάσσει ανάλογα με το τι «έδιναν» καθιστούν αναγκαία την κάθαρση σε όλα τα επίπεδα.

Οι πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ καταδικάστηκαν από τον ελληνικό λαό, η βουλιμία ορισμένων να βγάλουν λεφτά εντός του «μαγαζιού» ή μέσω των δικών τους παραμάγαζων πρέπει να ερευνηθεί δικαστικώς μέχρι τέλους αλλά ταυτόχρονα απαιτείται να υπάρξει μία πραγματική μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη, που θα εγγυάται την ανεξαρτησία της και δεν θα αφήνει περιθώρια για διαπλοκές, όπως αυτές που δημοσιοποιούνται τις τελευταίες ημέρες.

Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, άλλα όσοι ήθελαν να πάρουν τον έλεγχο όλων των δημοκρατικών εξουσιών στα χέρια τους παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τους νόμους δεν μπορούν να μείνουν ατιμώρητοι. Είναι ζήτημα καθοριστικής σημασίας, πρέπει να ξεδιαλύνει το τοπίο και αν αποδειχθούν οι συναλλαγές η Δικαιοσύνη να κάνει το καθήκον της.

Οι παρακρατικές πρακτικές, τα μαγαζάκια εξουσίας και οι περίεργες «κολεγιές» τραυματίζουν τη Δημοκρατία και δεν πρέπει να έχουν την παραμικρή θέση στην Ελλάδα τού αύριο. Τον λόγο πλέον έχουν οι δικαστές.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση