Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ξεπέρασαν σε οργή τον απλό κόσμο, υιοθετώντας τα συνθήματα και το περιεχόμενο των καταγγελιών. Ηταν μια απαραίτητη κίνηση μάρκετινγκ, για να ικανοποιήσουν τη μεγάλη μάζα των καταναλωτών τους, που διαδηλώνει αυτές τις μέρες στους δρόμους.

«Ο καιρός που οι μεγάλες εταιρίες μπορούσαν να μένουν σιωπηλές απέναντι στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα έχει παρέλθει προ πολλού», σημείωσε το περιοδικό Quartz. Πράγματι, θυμάστε καμιά πολυεθνική να καταδικάζει τον πόλεμο στο Βιετνάμ ή να στηρίζει τους μαύρους στις ταραχές της δεκαετίας του ’60;

Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, οι «Τάιμς» του Λος Αντζελες παρέθεσαν μια σειρά εταιριών, όπως π.χ. το facebook, που καταδικάζουν το ρατσισμό στα λόγια, αλλά στην πράξη διαφοροποιούνται. Ξέθαψαν μάλιστα την καταγγελία ενός υπαλλήλου, το 2018, σχετικά με τη μεταχείριση των μαύρων χρηστών του facebook και τις διακρίσεις σε βάρος μαύρων υπαλλήλων.

Η Amazon από τη μια καταδικάζει τη «βάναυση και άνιση μεταχείριση των μειονοτήτων» κι από την άλλη συμπράττει με 200 υπηρεσίες της αστυνομίας σε συστήματα οικιακής παρακολούθησης, που έχουν καταγγελθεί ως ρατσιστικά. Σύμφωνα με τους «LA Times», σε ανάλογες αντιφάσεις έχουν υποπέσει η Google, η Nextdoor και το Reddit.

Σε ό,τι αφορά την ιεραρχία, οι αμερικανικές πολυεθνικές εξακολουθούν να μη δίνουν ίσες ευκαιρίες ανέλιξης στο μαύρο προσωπικό τους. Ενώ το 22% του εργατικού δυναμικού της Nike αποτελείται από Αφροαμερικανούς, αυτό συμβαίνει μόνο για το 10% των διευθυντικών στελεχών.

Τέλος, μόνο 4 από τις 500 κορυφαίες επιχειρήσεις της χώρας διαθέτουν επικεφαλής με αφροαμερικανικές ρίζες στο τιμόνι τους, ενώ στο 37% των επιχειρήσεων που διαμορφώνουν τον δείκτη Ντόου Τζόουνς, στη Γουόλ Στριτ, δεν υπάρχει ούτε ένας μαύρος στο Δ.Σ.

Από την έντυπη έκδοση