Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Σε λιγότερο από έναν χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε με άνεση από το 31,5% στο 20%. Εκεί έχει κάνει μια «στάση», αλλά είναι φανερό ότι είναι θέμα χρόνου να «σπάσει» κι αυτό το «ψυχολογικό όριο». Και μετά η κατηφόρα είναι πιο μεγάλη και απότομη.

ΤΙΠΟΤΑ δεν συνέβη με την παρέμβαση κάποιου «από μηχανής θεού». Ο,τι συνέβη, συνέβη ως φυσικό επακόλουθο μιας ορισμένης πολιτικής συμπεριφοράς. Απλώς η παταγώδης ήττα του Ιουλίου λειτούργησε σαν προβολέας και μεγεθυντικός φακός σε μια συσκοτισμένη και καλά προστατευμένη πραγματικότητα. Η ήττα αφαίρεσε τα σκήπτρα της εξουσίας και την απέκδυσε από τον μανδύα της όποιας σοβαρότητας.

Στη διάρκεια της μεγάλης διπλής κρίσης οι καλύτερες στιγμές του Α. Τσίπρα ήταν όταν -εκών άκων- επικροτούσε κάτι που έκανε ο Κ. Μητσοτάκης. Σε όλες τις άλλες στιγμές ή δεν έλεγε τίποτα ή επαναλάμβανε τελειωμένες συνταγές του 2014 ή περιέφερε σε δημόσια θέα τη διχαστική και πολιτικά μικρόψυχη αντίληψη που έχει διαποτίσει το κόμμα του. Ούτε μια σοβαρή και εποικοδομητική πρόταση. Ούτε ίχνος σύγχρονου και δημιουργικού λόγου.

Η ΔΙΑΡΚΗΣ συρρίκνωση ήταν αναπόφευκτη. Κι από κάποια στιγμή και μετά, όταν φάνηκε η τεράστια πια αναντιστοιχία του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνική πραγματικότητα, ενεργοποιήθηκε ο επιταχυντής. Ανοιξε το «τούρμπο της φθοράς». Η Κουμουνδούρου αντιμετώπισε με την ίδια αμηχανία, αλλά και αδυναμία τη νέα φάση στην οποία έχει μπει. Αντί να σηκώσει τα μανίκια και να επιστρατεύσει δυνάμεις, οι οποίες θα μπορούσαν να την εναρμονίσουν με την κοινωνία, κατέφυγε στις καταδικασμένες «ευκολίες» της. Fake news, τοξικότητα, διχασμός, ρεβανσισμός και λαϊκισμός.

Δεν είναι τυχαίο ότι και το «Μένουμε όρθιοι-2» πήγε άπατο. Ελάχιστοι πλέον τείνουν ευήκοο ους σε παιδαριώδεις υπολογισμούς και νηπιακά «προγράμματα». Η κοινωνία, κάτω και από την πίεση της πρωτοφανούς κρίσης, ζητά συγκεκριμένες και ρεαλιστικές λύσεις. Δοκίμασε τη λογική τού «κι ένα στα δέκα να κάνει είναι εντάξει» κι έσπασε τα μούτρα της. Δεν είναι διατεθειμένη να παίξει για δεύτερη φορά το ίδιο επικίνδυνο παιχνίδι. Ολοι το έχουν καταλάβει αυτό εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΟΠΟΙΟΣ έχει απομείνει μόνος του σε μια γωνία και «συζητά» μεταξύ του. Αναπαράγει ψεύδη τα οποία αντέχουν λίγες ώρες. Επιστρέφει σε συνθήματα και «αξίες» που έχουν καταρρεύσει. Αυτοπαρηγορείται ότι ένα «σύστημα» συνωμοτεί εναντίον του. Αυτοθυματοποιείται πιστεύοντας ότι δεν αρμενίζει στραβά, αλλά ότι είναι στραβός ο γιαλός. Ουσιαστικά ζει ένα υπαρξιακό πολιτικό δράμα.

Και σαν τον πνιγμένο προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του. Τα οποία άλλοτε είναι η ταύτιση με την προπαγάνδα της Αγκυρας. Αλλοτε είναι το «καρδιοχειρουργικό του Αγ. Σοφία». Αλλοτε είναι ένας μαϊμού διεθνισμός, που έχει αποδειχθεί πλέον μεγάλη μπίζνα. Κι άλλοτε είναι οι «ηρωικές έφοδοι» κάποιων «Πολάκηδων» εναντίον της κοινής λογικής, της αισθητικής και των εμετικών επιθέσεων στα παιδιά και τις οικογένειες πολιτικών αντιπάλων.

Η ΠΛΗΡΗΣ αποδοχή δηλαδή του μοιραίου και του πεπρωμένου που έρχεται, όταν ακουστεί το «κρακ» του ψυχολογικού ορίου του 20%.

ΑΥΤΟΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ

Το «νέο σχέδιο Μάρσαλ» που έχει να διαχειριστεί ο Κ. Μητσοτάκης είναι προφανές ήδη ότι το αντιμετωπίζει ως ένα υπερπολύτιμο εθνικό κεφάλαιο, το οποίο μπορεί να αλλάξει τη μοίρα της χώρας. Εκτός από το κυβερνητικό επιτελείο το οποίο δουλεύει ήδη την αλλαγή του οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου της χώρας, έχει επιστρατευτεί και η «εθνική ομάδα» υπό τον Κύπριο Νομπελίστα κ. Πισσαρίδη.

Με φωτεινά μυαλά και σπουδαίους επιστήμονες διεθνούς βεληνεκούς, που όλοι μαζί συνεισφέρουν γνώσεις και προτάσεις, ούτως ώστε αυτό το «απρόσμενο πακέτο» να μη σπαταληθεί σε πελατειακές εξυπηρετήσεις και λαϊκιστικά ρουσφέτια, αλλά να γίνει η βάση της «Νέας Ελλάδας», που έκανε την κρίση ευκαιρία.

Πριν από 3,5 χρόνια επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε παραιτηθεί η γ.γ. Διαχείρισης Κοινοτικών Πόρων Δ. Χαλικιά. Παραιτούμενη είχε καταγγείλει ευθέως κακοδιαχείριση εκ μέρους της τότε αρμόδιας υπουργού Ράνιας Αντωνοπούλου.

Η καταγγελία «πνίγηκε», η κ. Αντωνοπούλου πήγε σπίτι της, όχι λόγω της κακοδιαχείρισης, αλλά επειδή προκάλεσε το δημόσιο αίσθημα επειδή έπαιρνε και 1.000 ευρώ τον μήνα σαν επίδομα ενοικίου. Και η καταγγέλλουσα κ. Χαλικιά αντικαταστάθηκε από μια πρώην τηλεφωνήτρια του υπουργείου, η οποία εκτός από… θεατρικές σπουδές είχε γερές άκρες στον κομματικό μηχανισμό.

Η σύγκριση είναι καταλυτική και άκρως διαφωτιστική. Εξηγεί γιατί το 2015-2019 στο όνομα της Πρώτης Φοράς Αριστεράς έγινε πολιτικό πλιάτσικο στη χώρα, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων μια κρίσιμη 5ετία. Οπως εξηγεί και γιατί τώρα η κοινωνία, παρά τους φόβους της και τα αντικειμενικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, εμπιστεύεται την κυβέρνηση και βλέπει φως πίσω από τη μαυρίλα της ύφεσης.

Τo VAR βρήκε Παππά-Βασιλειάδη οφσάιντ

Η δικογραφία που διαβιβάστηκε στη Βουλή, προκειμένου να ερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες του τότε υπουργού Ν. Παππά και του τότε υφυπουργού Αθλητισμού Γ. Βασιλειάδη, θεωρείται από νομικούς κύκλους «βαριά δικογραφία». Καθώς εκτός των άλλων τα δύο μέλη της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (μαζί με τους συνεργούς τους) φέρονται να διέπραξαν διπλή βλάβη στο δημόσιο συμφέρον με την αγορά του VAR: 1.

Χρέωσαν στις δημόσιες επενδύσεις (στους φορολογούμενους δηλαδή) ένα μεγάλο κονδύλι 14 εκατ. ευρώ, το οποίο έπρεπε να επωμιστεί -όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη- η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. 2. Το πλήρωσαν -αν και μισό, αφού το συγκεκριμένο VAR δεν έχει π.χ. «γραμμή οφσάιντ»-σε τιμή… τριπλάσια απ’ όσο κόστισε το κανονικό VAR σε ένα πρωτάθλημα, όπως το πρωτάθλημα της Γερμανίας, που γίνεται και με περισσότερες ομάδες (18 και όχι 16 όπως το πρωτάθλημα της Ελλάδας).

Τα στοιχεία θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά και οι κατηγορίες βαριές. Μεταξύ άλλων κακουργηματική απιστία σε βάρος του Δημοσίου και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Εντύπωση, τέλος, έχει προκαλέσει το γεγονός ότι οι δύο τέως υπουργοί δεν κήρυξαν άγονο τον διαγωνισμό, ακόμα κι όταν ήταν φανερό ότι συμμετείχε μόνο μια εταιρία, η οποία ζητούσε υπερβολικά χρήματα…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου