Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Του λέω ότι δεν θα πάθαινε τίποτε. Για τον απλό λόγο ότι το κομματικό του ακροατήριο έχει προ πολλού δηλώσει, σε συντριπτική πλειοψηφία, το θετικό πρόσημo στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και στη διαχείριση και αντιμετώπιση του Covid-19.

Μήπως οι οπαδοί ΣΥΡΙΖΑ θα περίμεναν να τη βγάλουμε καθαρή με επικεφαλής στο υπουργείο Υγείας τον… Πολάκη; Με επικεφαλής στα νοσοκομεία διοικητές τύπου… βουλκανιζατέρ; Αλλά πέραν του κομματικού ακροατηρίου, θα υπήρχε και ένα μεγάλο μέρος της Κεντροαριστεράς που προσανατολίζεται προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη που θα τον άκουγε ευχάριστα. Θα του έδινε πόντους αξιοπιστίας, ενώ το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο στο λόγο του θα έκανε τον πολίτη να σκεφθεί ότι είχε και ο Τσίπρας ως αξιωματική αντιπολίτευση κάποια συνεισφορά. Οχι μόνο ΔΕΝ το έκανε αλλά επιχείρησε να υποβαθμίσει και την κυβερνητική επιτυχία. Ποιος έχασε; Αυτός έχασε.

Σκεφτόμουν τι θα έχανε ο Αλέξης Τσίπρας αν έλεγε ότι τα 500 δισεκατομμύρια σε επιδοτήσεις και τα άλλα 250 δισεκατομμύρια σε δάνεια για τη βοήθεια σε χώρες που χτυπήθηκε η οικονομία τους από τον Covid-19, τα οποία διαθέτει η Ε.Ε., είναι μια απόφαση αλληλεγγύης. Δεν θα έχανε τίποτε. Ετσι κι αλλιώς θέλει να φαίνεται και ολίγον ευρωπαϊστής. Και να το πήγαινε και παρακάτω: Οτι από 8-10 δισεκατομμύρια που ο ίδιος είχε προβλέψει ότι θα πάρει η Ελλάδα και που κομματικοί ΣΥΡΙΖΑ είχαν χαρακτηρίσει ψίχουλα, εντέλει δόθηκαν στον Μητσοτάκη ολόκληρες φρατζόλες… Γιατί 22,5 δισεκατομμύρια και 9,5 δισεκατομμύρια σε δάνεια, δηλαδή περί το ένα πέμπτο του προϋπολογισμού μας, δεν το λες και τίποτα. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτά τα χρήματα θα εκταμιεύονται από τις αρχές του 2021. Και φυσικά θα πάρουμε και από το ΕΣΠΑ.

Τι θα έχανε ο Αλέξης Τσίπρας να πει ότι με αυτά τα χρήματα η οικονομία θα λειτουργήσει και θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη; Θα ήταν έπαινος προς την κυβέρνηση; Οχι. Θα φαινόταν ότι υπολογίζει αυτά που μπορούν να γίνουν και θα τα είχε… καβάτζα αν ήθελε να ασκήσει αργότερα και κριτική.

Ο Μητσοτάκης είπε ότι θα χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση αυτά τα χρήματα όχι ως νεόπλουτη αλλά για να γεννηθεί η καινούργια Ελλάδα. Δηλαδή να ξεπεραστεί η αντίληψη του κομματικού πλιάτσικου και της επαιτείας, γεύση που έχουν αφήσει πολλά από τα ευρωπαϊκά προγράμματα, ιδίως της δεκαετίας του ΄80.

Ο Αλέξης Τσίπρας; Αυτός μιλάει σαν να είναι στο 2014 και ο ΣΥΡΙΖΑ στο 3%. Δύσκολα τα πράγματα όταν λείπει η αυτογνωσία…

Από την έντυπη έκδοση