Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Για τις δύο ιστορικές ομιλίες που είχε δώσει το 1957 και το 1959 στην Ουάσιγκτον, στις συνεδριάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στις οποίες είχε χρησιμοποιήσει -εκτός από άρθρα, προθέσεις και συνδέσμους- αποκλειστικά ελληνογενείς λέξεις. «Kyrie, I apologize for my eccentric monologue», είπε και εξήντα χρόνια αργότερα ακόμα μας εκπλήσσει.

Οι ομιλίες επανήλθαν στην επικαιρότητα από την παρουσίαση του αρχείου του διοικητή Ξενοφώντος Ζολώτα, ο οποίος οργάνωσε το Ιστορικό Αρχείο της Τραπέζης της Ελλάδος. Και είναι ευτύχημα που έχουμε τη χαρά να τις αναγνώσουμε ξανά, αυτές τις ημέρες που η Ρωσία ανακοίνωσε τη διδασκαλία των Ελληνικών ως ξένης γλώσσας στα δημοτικά σχολεία της χώρας, ενώ ήδη σε τέσσερα τμήματα ρωσικών πανεπιστημίων διδάσκονται τα αρχαία Ελληνικά.

Στην εποχή των greeklish και των SMS που χρησιμοποιούν τόσα σύμβολα και αριθμούς που θυμίζουν περισσότερο κωδικοποιημένα ρέμπους παρά λέξεις, ίσως όλα αυτά να μοιάζουν ψιλά γράμματα. Αλλά δεν είναι μόνο η νέα γενιά, η οποία ως ένα βαθμό είναι δικαιολογημένη να αναπαράγει την τεχνολογική αργκό της εποχής, ακόμα και να σνομπάρει τη γλώσσα μόνο και μόνο γιατί η αμφισβήτηση είναι απαίτηση των εφηβικών χρόνων.

Μεγαλύτερη ζημιά κάνει ένας πρωθυπουργός της χώρας, όταν επιλέγει να μη μιλά στη γλώσσα του, για να αποδείξει ότι έμαθε (;) επιτέλους αγγλικά. Ή, ακόμα χειρότερα, να μιλά ελληνικά με προφορά ομογενούς που λείπει δεκαετίες από την πατρίδα. Δεν θα μιλήσουμε ούτε για την τηλεόραση ούτε για τις εφημερίδες ούτε καν για νεόκοπους συγγραφείς. Ολοι την έχουμε και την έχουνε πατήσει, άλλοι από άγνοια, άλλοι από κεκτημένη ταχύτητα, άλλοι από αδιαφορία. Αλλά ένας πρωθυπουργός δεν έχει καμία από τις παραπάνω δικαιολογίες. Η μόνη που εδικαιούτο να βρίσκεται σε σύγχυση ήταν η Γεωργία Βασιλειάδου, η οποία ως θεία από το Σικάγο δεν ήξερε πώς το λέμε εμείς εδώ και είχε ξεχάσει πώς το λένε αυτοί εκεί.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου